Op zaterdag 23 maart mag The Monilth Deathcult op het feestje van Zware Metalen in P60 te Amstelveen spelen. Dat, en het nieuwe album The Demon Who Makes Trophies Of Men, is reden om frontman Michiel Dekker eens aan de tand te voelen. Op zijn verzoek spreken we af in een rockcafé in Zwolle. Op de bewuste donderdagavond stormt het en regent het behoorlijk. Als ik op het afgesproken tijdstip buiten adem en totaal verregend het café binnenkom, zit Dekker al relaxed aan een Hertog Jan. Ik bestel er gelijk nog twee, we proosten, het memorecordertje gaat aan en dan blijkt Dekker een meer dan sympathieke gesprekspartner.
Hey Michiel, hoe is het?
Ja, goed! Ik heb nu een week vakantie en verveel me dus dood. Het album is klaar, het is opgenomen, gemixt en gemasterd en alles ligt klaar bij de drukker. Je hebt dan als band even niks. We zitten echt op de fysieke cd’s te wachten en we doen de eerste interviews. Dit is de eerste in de rij trouwens. We zijn nu dus bezig om de nummers zelf live te leren spelen. We zitten nu dus in een soort zwart gat en dan moet je op een gegeven moment toch maar eens een gitaar omhangen en proberen om een nieuw nummer helemaal achter elkaar te spelen in plaats van losse riffjes in de computer te proppen. Best interessant want je moet dan ook ineens al staande de nieuwe nummers gaan spelen. Bij het opnemen zit ik altijd en als je dan ineens een nummer speelt terwijl je staat denk je: “fuck, wat hangt die gitaar laag, haha”.
Ik wil het uiteraard gaan hebben over jullie nieuwe boreling The Demon Who Makes Trophies of Men. Er zit drie jaar tussen deze en de vorige release (Vernedering: Connect The Goddamn Dots). Hoe hebben jullie die tijd besteed?
Vernedering kwam midden in de COVID-periode uit en is trouwens uitverkocht. We hebben toen nog V4 gemaakt en daarna zijn we op ons gemakkie nieuwe nummers gaan schrijven. We hebben trouwens nog wel nagedacht of we een nieuw album wilden maken. Is dat omdat het zo hoort? Omdat je nu eenmaal eens in de zoveel tijd een album moet maken? We zouden veel beter alleen maar singles kunnen maken. Maar omdat The Monolith Deathcult twee scenes bedient, namelijk die van onze leeftijd en de wat jongere fans, ontkomen we er niet aan om toch weer met een heel album te komen. Plus: alle bookers en promotors zijn redelijk van de oude school en die willen toch een fysiek product hebben waarmee je in zalen en op festivals kunt spelen. We vonden dat we een aantal goede nummers bij elkaar geschraapt hadden en dan komt er dus weer een album.
Dat klinkt ook alsof het een “moetje” is.
Nee hoor, we moeten namelijk niks, want we zijn onze eigen baas. Human Detonator Records is ons eigen label en we vinden een album uitbrengen ook cool. Het is een mooi ding en ziet er goed uit maar we beseffen ons ook dat de meeste mensen het album gewoon op shuffle zetten, het cd-tje komt nooit uit de verpakking of ze beluisteren het album alleen op Spotify maar wij vinden het cool om te doen.
Leg zelf eens in je eigen woorden uit wat het grootste verschil is tussen V4 en The Demon Who Makes Trophies of Men?
Dat weet ik niet zo goed. Al onze nummers staan op zichzelf en zijn niet onderling inwisselbaar. Daar zorg ik altijd wel voor. Waarom zou ik immers een nummer schrijven dat lijkt op een ander nummer? We hebben het net weer iets ander benaderd deze keer, meer gericht op de songs zelf. Ik denk dat mensen die onze V-trilogie cool vonden, hier prima mee uit de voeten kunnen. We borduren in feite steeds voort op de stijl van Trivmvirate en zoeken steeds naar nieuwe invalshoeken. Maar verwacht geen hele grote experimenten.
Is het schrijf- en opnameproces veranderd in de loop der jaren?
Nou… omdat we dit al dik twintig jaar doen, leren we steeds betere nummers schrijven. Als voorbeeld: wanneer James Hetfield zingt, luistert er vrijwel niemand naar de gitaarpartijen die eronder worden gespeeld. Als je Pull Me Under van Dream Theater beluistert zonder zang (en daar staat een versie van op YouTube, ik raad iedereen aan die te beluisteren) en dan hoor je veel beter welke verschrikkelijk goede dingen die band doet. Wij zijn ons er dus steeds meer van bewust dat als er over een riff wordt gezongen of een solo wordt gespeeld, je niet allerlei ingewikkelde dinge op de drums of gitaar moet gaan doen. Dat kun je beter op een ander punt doen. We worden dus steeds betere schrijvers. En we zijn nog steeds op zoek naar een dikke, vette groove. We zijn ooit begonnen als een blastband die alles op 280 beats per minute speelde maar tegenwoordig gaan we ook meer voor de groove. Toevallig werd hier net White Zombie gedraaid. Dat beukt en groovet als een gek. We proberen steeds meer een mix te maken tussen brute industrial death metal en vette grooves. Dat is een tocht waar we nog steeds mee bezig zijn. We proberen nog steeds het ultieme album te schrijven en iedere keer lukt dat niet, haha.
Waarom zijn de eerste twee nummers gemasterd in de Appelbaum studio in California en de rest van de nummers “gewoon” door Guido Aalbers.
Ik had nog nooit van die Appelbaum-man gehoord maar hij heeft Guido benaderd met de vraag of hij The Monolith Deathcult mocht masteren. Wij haalden in eerste instantie onze schouders op en vroegen ons af wie dat was. Toen kwam Jessica (onze promotor) en die zei dat het een heel grote jongen is. Nou, oké dachten we toen, maar we wilden ook geen duizenden euro’s uitgeven aan iets waarvan we het verschil niet eens gaan horen. Maar Guido vond het goed en de vorige single en de huidige werden door hem gemasterd en we willen daardoor gaan kijken of we ons netwerk kunnen vergroten. Als hij je naam hier en daar noemt en je tagt op internet dan kom je soms op plekken waar je normaal gesproken niet komt. Maar, heel eerlijk gezegd, hoor ik niet heel veel verschil tussen de masters van Appelbaum en die van Guido. Ik moet er ook wel bij zeggen dat ik me nooit mag bemoeien met de mastering. Het feit dat er weinig verschil te horen is tussen beide masteringprocessen is natuurlijk een groot compliment voor Guido.
Ja, of voor die Appelbaum, haha.
Klopt, het is puur ‘name dropping’. Vroeger deden vooral rapcrews dit. Dan kwam er iemand van een andere crew om de mastering te doen zodat je naam werd vergroot in de scene. Appelbaum is wel een hotsthot als het om mastering gaat en wij kunnen weer stoer doen dat hij ons heeft gemasterd, hahaha. Serieus: dat hij vraagt of hij ons mag masteren is natuurlijk altijd leuk! En voor Guido een leuke uitdaging om te kijken of hij het ook op deze manier kan en dat kon hij.
Is er een centraal thema op The Demon Who Makes Trophies of Men of staan de teksten los van elkaar?
Vaak is het zo dat andere mensen, nadat de plaat uit is, een centraal thema herkennen dat we zelf niet bedacht hadden. Dat zal misschien nu niet anders zijn. De teksten gaan alle kanten op dus wat ons betreft is er geen centraal thema. Het is gewoon een verzameling heel goede nummers en dito teksten.
Op welke demon uit de titel doel je dan?
Dat komt uit die Predator-film uit 1987 met Arnold Schwarzenegger in de jungle.
Oké… (Ik kijk blijkbaar heel moeilijk….)
Hallo…! Je kent die film toch wel?
Nee, ik ben geen filmliefhebber.
Dat kun je niet zo opschrijven, dan wordt je gelyncht door je lezers, haha.
Die paar gasten die dit lezen, kan ik wel hebben, haha.
Het is een sciencefictionfilm met Arnold Schwarzenegger die in de jungle wordt opgejaagd door een hunter/killer. De oorspronkelijke bewoners van de jungle noemen hem The Demon Who Makes Trophies Of Men. Verder heeft het niet zoveel met onze muziek te maken, we zochten gewoon een coole titel. Wat wel een leuke gimmick is, is om een thema uit een film zo te beschrijven dat niemand het meteen herkent maar de mensen die erin thuis zijn, leggen wel de link. Zo hebben we op het vorige album The White Silence staan en dat gaat over The Thing, dat zegt jou vast ook weer niets. Maar we pakten dat thema en benaderen het van een hele andere kant waardoor het een hele brute en occulte lading krijgt. Verder moet je niet teveel achter die titel zoeken. Sowieso moet je niet teveel achter The Monolith Deathcult zoeken. Dat is ook het leuke van teksten schrijven. We doen er wel ons best op en mensen zoeken er altijd iets achter. Er zit geen politieke lading, boodschap of belerend vingertje achter. Ook geen religie, helemaal niet zelfs. We doen weleens iets antireligieus in onze teksten of iets antipolitieke extremiteit. Kijk, Stalin en Putin zijn natuurlijk geweldige onderwerpen om over te schrijven. Het is zo absurd en zo over-the-top, dat is heavy metal ook.
Op het moment dat Guido het mixt want dan kan ik er niets meer aan doen en dan is het af.
Bij het mixen pas? Doen jullie dat parallel aan het opnemen dan?
Ja, dan is het af. Tot die tijd verander ik nog altijd wat kleine dingen die op zich niemand hoort. Het gaat erom dat het goed voelt. Ik maak muziek thuis, die leg ik dan even aan de kant en ga even wat anders doen. Als je het daarna terugluistert en het voelt goed dan wordt het gelijk gemixt. Ik ga natuurlijk niet mijn gitaar weer omhangen als we aan het mixen zijn. Er wordt dan nog weleens iets veranderd of een bepaalde sample verschoven. Maar als ik nergens meer aan kan zitten dan pas is het “af”. Dat gebeurt ook op gevoel. Ik weet zelf wel wanneer een band kutmuziek schrijft. Je kunt nog zo’n goede muzikant zijn maar als je geen goed nummer kunt schrijven… Ik vind dat ik dat wel heel goed kan en ik steek er ook heel veel tijd in. Van elk nummer bestaan denk ik wel zestig verschillende versies. Er zitten minimale verschillen in die versies. Soms gooi je alles weg en moet het helemaal anders want verander je te veel. Soms lijkt de laatste versie dan ineens heel veel op de eerste versie. Als je, zoals ik, dat van jezelf weet dan is er ook een bepaalde berusting. Van een writer’s block heb ik dus nooit last want uiteindelijk komt het toch wel goed. Dat is vrij relaxed. En we doen het ook al twintig jaar dus je weet ook wel wanneer iets werkt.
Kindertodeslied staat ook weer op het nieuwe album maar duurt nu een minuut korter dan op Trivmvirate. Toch spijt van enkele muzikale beslissingen destijds?
Nee hoor. Maar toen we Trivmvirate destijds opnamen was dat stijltje vrij nieuw voor ons. Ik heb me altijd geërgerd aan dingen die wat cooler hadden gekund. Dat heeft met spijt niets te maken, anders hadden we dat nummer nooit live gespeeld. We wilden dit keer dit nummer iets anders benaderen en hebben het iets langzamer gemaakt, er wat samples bij in gedrukt en het eerste gedeelte van het nummer is nu bijna breakbeat-achtig. We hebben er wat songteksten uit de film Er Ist Wieder Da in gestopt en doordat we nu een andere drummer hebben dan destijds, met bijpassende andere stijl, ontstaat toch echt een heel ander nummer. En trouwens, Metallica heeft drie Unforgiven’s gemaakt dus wij kunnen er hierna ook nog gerust eentje maken, haha.
I Spew Thee Out Of My Mouth is ook een opnieuw opgenomen nummer (opnieuw van Trivmvirate uit 2008) Als jullie ze live spelen, in welke versie dan?
Voor dat nummer geldt hetzelfde als voor Kindertodeslied. De nieuwste versie spelen we live. Deze versies zijn veel gaver. Misschien hoort het publiek het niet maar de nieuwe versie is een paar slagen per minuut langzamer. Hij is daardoor logger en zwaarder.
Kunnen we ooit een album van jullie verwachten zonder eerder opgenomen nummers?
Neuh, waarom zouden we dat doen? Op een album staan pakweg tien nummers en daarvan trek je drie singles. De rest zijn vullers, in die zin dat je er net zoveel tijd en energie in hebt zitten maar ze gaan minder vaak gedraaid worden omdat geen mens tegenwoordig nog naar een heel album luistert. Dus je kunt maar beter een paar knallers op je album hebben staan en die aanvullen met opnieuw opgenomen spul. Dat heeft veel meer zin. Al het andere is zonde van je tijd en energie. Demigod of Tetragrammaton zijn onbekende nummers. Toch hebben we er net zoveel tijd, moeite en geld ingestoken als de rest. Je kunt dan maar beter wat minder uitbrengen met volle bak promotie en alles erop en eraan. Anders is het eigenlijk gewoon zonde. We hebben ook geen albums met vullers. Een vuller is voor mij wanneer een album niet lang genoeg duurt waardoor je nog snel even een of ander kutnummer erbij zet. Wij hebben dus geen vullers, maar die worden wel zo bestempeld omdat luisteraars na een nummer of vijf iets anders gaan doen dan luisteren waardoor de laatste paar nummers niet worden beluisterd. Je kunt er dan beter wat minder nieuwe nummers op zetten en wat meer singles maken. Onze nieuwe single wordt een maxi-single. Dat bestaat eigenlijk helemaal niet meer maar het is gewoon een nieuwe single met twee nummers van het album erbij. Alle nummers krijgen op die manier de volledige promotieaandacht. Dit is echt de nieuwe manier van werken van de scene waar we nu in zitten. Je moet ook met je tijd meegaan, anders ben je veel tijd en energie aan het steken in iets wat mensen niet horen omdat ze niet aan het laatste nummer van de cd toekomen doordat ze na drie nummers verder skippen.
Jullie staan op 23 maart op Zware Metalen presenteert in P60, netjes ingeklemd tussen Sinister (death metal van de oude school) en Aran Angmar (black metal). Gaan jullie die avond nieuwe nummers spelen?
Ja. Sowieso spelen we de nieuwe single Demon en Matador, misschien doen we nog een derde nieuwe nummer, maar 23 maart komt er ook zo aan… Het wordt sowieso ons eerste optreden sinds vorig jaar Koningsdag. We hebben bewust alle optredens even afgehouden want als je aan het opnemen bent en je moet dan op gaan treden, dan moet je steeds uit de flow van het opnemen en met je spullen gaan zeulen. Daar hadden we gewoon geen zin in. Als je gaat optreden terwijl je aan het opnemen bent, word je de hele tijd uit die mindset en het proces gehaald. We hebben allemaal ook nog een gewone baan dus we moeten onze tijd verdelen. Het moet allemaal wat strakker gepland worden dan toen we twintig waren.
Wat vind je van deze package?
Weet je, het maakt me geen zak uit met wie ik speel. De boeker heeft dit geregeld maar ik had net zo lief met Vandenberg of Epica willen spelen. We zijn sowieso erg verschillend qua sound. Maar het ideale van spelen in The Monolith Deathcult is dat onze sound zo uniek is dat we overal bij passen. We hebben als support-act gespeeld met Nile (DUH!) maar ook voor Ministry en My Dying Bride. We passen overal bij en dat is ideaal. We willen ook met iedere band spelen. Ja, ik hoef niet met een neonaziband te spelen maar hoe gevarieerder de bands op een avond, hoe meer publiek je krijgt dat jou anders niet gehoord zou hebben. Vandaar dat ik ook liever op Lowlands of Pinkpop zou spelen dan op Deathfest nummer zoveel. Je wilt gewoon dat zoveel mogelijk mensen jouw muziek horen want je kunt de beste band ter wereld zijn maar als niemand weet dat je bestaat… Niet dat wij daar last van hebben, maar het kan nog groter en veel meer. We zitten nog niet aan onze taks, Spotify groeit bijvoorbeeld nog steeds. De cd-verkoop is zelfs in deze tijd stabiel. We zijn met The Monolith Deathcult dus nog steeds heel relevant. Ik ben een tevreden man. We kunnen doen waar we zin in hebben en hebben alles in eigen hand. We hebben ook alle middelen om te doen wat we doen en zijn dus van niemand afhankelijk. We kunnen alles dus zelf bepalen en dat is heel relaxed. Zoals ik al zei, hebben we er allemaal een baan bij dus we hoeven niet van de band te vreten. Als dat wel zo was dan moet je soms dingen doen waar je geen zin in hebt. Wij doen geen dingen waar we geen zin in hebben. We doen geen concessies, dan hadden we andere muziek moeten gaan spelen.
Je maait met dit statement wel een beetje het gras voor mijn voeten weg. Ik wilde je net vragen naar jullie label Human Detonator. Als ik het goed hoor, bevalt de keuze om onder deze naam alles uit te brengen dus goed?
Weet je, het is niet eens een eigen label. We hebben het gewoon een naam gegeven, we zijn in feite een vennootschap onder firma. Vroeger als je bij een label zat, werd je met een fanfare op een platte kar door de stad gereden… (Michiel klapt in zijn handen…) Wat mensen vaak vergeten, als ze op de sociale media kwakken dat ze getekend zijn door een label, is dat ze ook alle rechten weggeven. Want dat is wat je in feite doet: je rechten weggeven voor een budget van €4000,- ofzo om een plaat op te nemen. Dat moet vervolgens wel terugverdiend worden. Wij wilden destijds wel bij een label tekenen maar wel onze rechten te houden. Het label zei dat ze dat niet gingen doen. Nou, en wij dus ook niet haha. Ik durf de stelling wel aan dat wij een van de weinige bands in Europa zijn die alle muziek in eigen beheer hebben en de rechten op alle nummers zelf hebben. Toen een label waar we eerder hebben getekend omviel, hebben we ons de rechten toegeëigend. Ook van ons oudere werk hebben we de rechten van Season Of Mist, zij doen nog steeds wel de distributie en we zijn dus nog steeds ‘on speaking terms’ met hen. Ik snap wel dat dit label niet met ons uit de voeten kon. Als zij veel van onze cd’s willen verkopen, moeten ze ons gaan stylen en moeten wij als band dingen gaan doen die niet bij ons passen. We hebben dit naar elkaar toe uitgesproken met een biertje erbij. We stelden voor dat wij gewoon onze gang blijven gaan en dat zij onze distributie blijven doen. Dat is dus het beste van twee werelden. Ik heb het er met andere muzikanten ook weleens over en je kunt dit alleen doen als je een bepaalde naamsbekendheid hebt met een stabiele achterban en in een bepaalde situatie zit. Ik snap dat je als beginnende band nog steeds een label nodig hebt. Ik weet dat jij ook een label hebt en dus wat je winstmarge is. In de beginjaren hadden we wel een label nodig. Toen wij net begonnen, zo rond 2002, begon alles te kantelen: internet was er nog niet zo lang en de Napster-rel was er net waardoor het budget terugliep. We zaten in het verleden bij verschillende labels en met allemaal zijn we met een goede verstandhouding uit elkaar gegaan. Wij snappen een label en zij snappen ons: we gaan ons niet aanpassen om meer cd’s te verkopen want dan verloochen je jezelf. Met alle labels en hun eigenaren hebben we goed contact.
Hoeveel tijd besteed jij per dag aan het maken van muziek en aan The Monolith Deathcult? Is dat meer als je aan het opnemen bent en in de aanloop naar een release?
Dat is heel verschillend, je hebt echt piekbelasting. In een band spelen als The Monolith Deathcult lijkt op het werk als docent op een middelbare school: je werkt naar een examen toe en als dat voorbij is, zakt het weer in. We nemen onze muziek eerst thuis op en sturen dan demo’s rond. Op een gegeven moment drumt Frank dan zijn drumpartijen en Carsten en Robin doen dan thuis ook hun ding. Dan is het even druk en steken we er veel tijd in. Maar op dit moment is het enige wat ik doe pre-orders binnen harken, dingen klaar zetten die dan verstuurd moeten worden en wat interviews. Daarnaast oefen ik thuis de nummers alvast in. Volgende week gaan we beginnen om als band in de oefenruimte de nummers in te studeren. Het is dus niet zo dat ik iedere dag als ik thuiskom even lekker gitaar ga spelen. In de begintijd doe je dat wel. Ik was toen een jaar of zeventien en speelde net gitaar. Ik weet nog dat ik Robbie van Deadhead toen een keer sprak en die zei dat hij soms weken geen gitaar aanraakte. Dat verbaasde me toen wel maar nu snap ik hoe dat werkt.
Je was in het verleden ook vocalist bij Witchcult 71. Bestaat die band nog?
Het is niet mijn band hoor. Het was een project van Geert de Jong die ook uit Kampen komt. Hij vroeg of Robin en ik de vocalen wilden doen. Karst heeft er zelfs nog een keer een stuk Hammondorgel voor ingespeeld. Verder is het geen actieve band.
Word je ook weleens gevraagd als gastmuzikant?
Jawel hoor. Bij hoge uitzondering heb ik dat weleens gedaan, maar eigenlijk heb ik geen enkele interesse in een andere band dan The Monolith Deathcult want ik kan mijn muzikale ei daar wel in kwijt. Kijk, als ik een Nile-achtige plaat wil maken of een Strapping Young Lad-achtig iets of voor mijn part een doomplaat dan maken we die gewoon. Ik word weleens gevraagd maar heb dus geen interesse, afgezien van dat project van Geert want dat was een vriendendienst.
En Eternal Conspiracy?
…Ja… Wat is je vraag?
Is dat helemaal voorbij?
Ja joh, dat was al voorbij toen The Monolith Deathcult startte. Maar wat wel grappig is: heel veel riffs van Eternal Conspiracy zijn uiteindelijk ook in The Monolith Deathcult terecht gekomen, alleen worden ze iets lager gespeeld. Want Eternal Conspiracy was, net als The Monolith Deathcult, ook een heel goede band en ik vond het een beetje zonde om niets met die muziek te doen. Op onze nieuwe single staat ook een riff van Eternal Conspiracy alleen wordt die heel anders uitgevoerd. Tja, het is mijn stijl en omdat ik alle geraamtes van de nummers schrijf komt er weleens een geripte riff voorbij. Net zoals we met The Monolith Deathcult in het begin Nile ripten. Ik denk trouwens niet dat mensen die riff nog herkennen. Tenzij we heel fanatieke haters hebben, die zouden het kunnen horen.
Ik weet dat je erg geïnteresseerd bent in geschiedenis en politiek. Hoe kijk jij aan tegen het huidige politieke klimaat in Nederland en Europa?
Zorgwekkend. Als je kijkt hoe alle rechtse partijen ineens achter Poetin, Thierry Baudet en Andrew Tate aanlopen… Maar het is ook een golfbeweging die net zo snel weer af kan kalven. Ik heb geen zorgen dat de Russen met hun tanks het strand van Zandvoort binnen gaan rollen. Wel vind ik dat Oekraïne maximaal gesteund moet worden want zij vechten onze oorlog uit. En weet je, het is leuk dat Wilders richting de vijftig zetels gaat maar die man is niet dom hè? Hij weet ook wel dat alles wat hij beweert niet uitgevoerd kan worden. Wilders is niet gek, Baudet wel. Die is echt geflipt. Maar ook als Wilders aan de macht komt, gaan er niet ineens weer treinen richting het Oosten rijden. Het valt allemaal wel mee. Als ik maatschappijleer geef, vertel ik dat natuurlijk ook wel. Er zal volgens mij niet zo heel veel veranderen als Wilders aan de macht komt. Maar de rol van Rusland is wel heel zorgwekkend en dat in Amerika, een land dat we altijd hebben gezien als gidsland, tot twee keer toe zeventig miljoen mensen op iemand als Donald Trump stemmen… Dat is wel heel bijzonder. Maar van de andere kant: als Europeanen moeten we ons ook niet gaan bemoeien met Amerika. Wij denken allemaal dat we denken te weten hoe het in Amerika werkt maar dat land heeft zoveel staten en inwoners… Daar hebben wij geen idee van.
Maar als je kijkt naar dingen als de haat tegen buitenlanders, politieke onvrede, inflatie en een charismatische leider die daar de vinger op weet te leggen… Zie jij dan ook overeenkomsten met de aanloop naar WWII?
Ja, maar niet zozeer op politiek gebied. Geert Wilders, Marine Le Pen, AfD en dat soort types zijn geen nazi-partijen. Al zijn die AfD-lui wel gevaarlijke jongens. Zeker omdat ze laatst een conferentie hadden op een plek aan een meer en die conferentie ging over deportatie. Dat was een heel slechte timing maar ik ben er niet zo bezorgd over. Ik denk dat wat Rusland op dit moment doet, veel zorgwekkender is. Maar als het gaat om haat tegen buitenlanders: in de jaren ’50 waren de Molukkers de lul want zij kregen overal de schuld van. Het is natuurlijk heel vervelend maar het is nu niet ineens veel erger dan vroeger. Ik lig daar niet wakker van. Trump en Poetin, daarvan denk ik… nou… Maar Poetin zal bijvoorbeeld nooit Duitsland aanvallen. Daar heeft hij geen enkel belang bij. Ik luister vaak naar de podcast van Maarten van Rossum en dit is wat hij ook zegt. Maar ik kan je wel zeggen, zeker na de COVID-periode: dit zijn wel heel interessante tijden. Als ik mijn ouders hoor praten denk ik dat dit gewoon volle bak koude oorlog is. Om teksten te schrijven zijn dit ook heel interessante tijden. Zeker voor mijn vak als docent geschiedenis en maatschappijkunde zijn dit gouden tijden. Het is alleen jammer dat andere mensen daar onder moeten lijden.
Ik ben daarmee door mijn vragen heen. Wil je nog ergens op terugkomen, heb je aanvullingen of heb je laatste woorden?
Ehm, de mensen die ons de laatste jaren gevolgd hebben die kunnen rustig het album streamen, kopen of niet kopen natuurlijk. Er zitten geen grote verassingen in maar The Monolith Deathcult is als band een grote verrassing want het kan alle kanten op gaan. Een band als bijvoorbeeld Cannibal Corpse is natuurlijk erg gaaf en cool maar die brengen ook al jaren hetzelfde album uit. Dat is iets wat wij met The Monolith Deathcult niet doen, we zorgen ervoor dat we onszelf niet gaan herhalen. Omdat wij een erg breed pallet hebben waar we uit kunnen kiezen, zullen we (zolang we in goede gezondheid blijven) muziek uit blijven brengen. Vooral ook omdat we het leuk vinden om te blijven doen. Met The Monolith Deathcult doen we alleen maar dingen die we zelf leuk vinden om te doen. Als anderen vinden dat we iets moeten doen omdat dat beter zou zijn voor onze carrière en we vinden het niet leuk dan doen we dat gewoon niet! Als men dat eigenwijs vindt, jammer dan. En tenslotte: alles aan The Monolith Deathcult is nep, maar ons artwork is gemaakt door een mens van vleesch en bloed.
Links: