Geschreven door Remco Faasen op 01-11-2023 om 23:50.
De kleur van regen is natuurlijk paars. Dat weten we al sinds Prince daar in 1984 een liedje mee vol kermde. Maar Prince is dood en de Nederlandse extreme metalscene leeft. Muzikanten duikelen over elkaar heen om van het ene bandje naar het andere project te hoppen en The Color of Rain is daar het nieuwste voorbeeld van. Dit gezelschap komt voort uit Zwotte Kring: een klein collectief aan ondergrondse muzikanten die elkaar gevonden hebben in een voorliefde voor doorgaans zwartgeblakerd (post-) metaal. Daarom treffen we nu aan: Floris Velthuis (bas, drums en toetsen) van Asgrauw, Schavot, Meslamtaea en Sagenland en zanger Devi Hisgen (Cthuluminati, Teitan). Geestelijk vader van The Color of Rain is evenwel Gerhans Meulenbeld (Sad State of Decay, ex-Incission, ex-As Empires Fall), die als gitarist verantwoordelijk is voor de muziek en teksten.
The Color of Rain heeft zijn oorsprong in de coronapandemie, toen het leven weer eens bewees broos en zinloos te zijn. Dit gevoel van nietigheid inspireerde Meulenbeld voor een nieuw project. Terwijl er een toenemende minachting voor de mensheid en haar belachelijke pogingen om alles te begrijpen ontstond, werd zijn verlangen om te creëren gevoed. Gebruikmakend van zijn brede liefde voor verschillende metalstijlen, werd The Color Of Rain al snel een spannende combinatie van atmosferische black metal en technische death met progressieve passages. Aldus de aangeleverde biografie van het ook al zo nauw aan Zwotte Kring verbonden label Void Wanderer Productions.
De verscheidenheid aan metalstijlen komt al in de eerste minuut van opener Cult of the Cosmic Flood terug. We beginnen lekker kalm als Hisgen invalt en langzaam maar zeker als een maniak begint te brullen, onderwijl begeleid door zowel snelle black metal als meer traditionele, melodieuze klanken. Daarna vallen we weer terug naar plotselinge kalmte om doodleuk het gas er weer op te gooien waarbij er over de hele linie invloeden uit zowel (progressieve) death als progmetal te horen zijn.
Het trucje van binnen een nummer afwisselen tussen kalme en woeste stukken is al zo oud als deze eeuw en past helemaal binnen het genre der post-black metal waarin we The Color of Rain kunnen plaatsen, maar Meulenbeld en zijn kameraden voeren het verbluffend goed uit. De langzame stukken klinken mede dankzij veel gefluister haast ijselijk kalm en onheilspellend en worden perfect opgevolgd met de snelle delen waarin Hisgen zichzelf naar een bijzonder knappe prestatie gromt, schreeuwt en krijst. Sterker nog, wat mij betreft plaatst de brulboei zichzelf in de Eredivisie van Nederlandse extreme zangers met zijn werk op dit album, dat naarmate het doorloopt langzaam uitgroeit tot een juweeltje. Halverwege Guiding Lights to Eden betrap ik mezelf erop dat ik controleer hoeveel nummers we nog krijgen want ik ben voorlopig nog lang niet klaar met The Color of Rain.
Op Oceans Above is onder ieder nummer de handtekening van de band duidelijk te herkennen. Ze tikken allemaal een vergelijkbare tijd van zo rond de vijf minuten af en er steekt er niet één echt boven- of onderuit (of het moet het geweldige Pillars of Creation zijn waarin Hisgen alle leed van de wereld van zich af lijkt te schreeuwen). Met mindere muzikanten zou zo’n constatering genoeg zijn om de plaat links te laten liggen en het advies te geven eerst nog maar eens te gaan oefenen. Maar bij The Color of Rain spelen alleen goede muzikanten die de luisteraar hiermee juist een plezier doen. Het levert namelijk een album zonder zwakke punten op dat garant staat voor uren- en uren aan heerlijke oorgasmes. Een album dat klopt van begin tot eind volop variatie biedt voor wie het wil horen. Want u moet natuurlijk wél moeite doen voor Oceans Above. Het is geen gemakkelijke kost, deze even fraaie als deprimerende wandeling door het hoofd van Meulenbeld. De liefhebber weet hier evenwel wel raad mee en zal het beoordelen als een ongekend knappe plaat van Nederlandse bodem. De liefhebber die verantwoordelijk is voor dit stukje, heeft zijn beoordeling alvast uitgedrukt in een cijfer:
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
