Gallóglaigh – Realms Unknown

Geschreven door op 08-12-2023 om 23:40.

Hoe zou het gesteld zijn met de kronkels in het brein van de heer JP, bedenker en bezieler van de Amerikaanse blackmetalband Gallóglaigh? Op Luaith, het vorige album en tevens het debuut, verwees ik naar deze kronkels en opperde ik nog dat er toch nog meer verstopt zat. Daarmee doelende op het feit dat het debuutalbum me toch niet helemaal kon overtuigen en dit ondanks de zang van Beleth en de drumpartijen van Diogo Motta, door één ieder van ons gekend voor zijn uitmuntende werk in Gaerea.

De heer Motta zit op de dag van vandaag niet meer op de kruk van deze Amerikaanse band, het blijkt de heer Dušmanic te zijn die de bedenkelijk eer toebedeeld krijgt om als volwaardige vervanger aanzien te worden. Wat je gerust als een helse klus kan beschouwen. Op de vorige plaat stonden er maar liefst elf nummers. De drie heren dachten waarschijnlijk: we kunnen beter en namen er prompt nog drie extra op. Zo krijg je één uur en zes minuten muziek. Als dat maar goed komt.

De intro is een verzameld arsenaal aan geluiden uit de vergeetput terwijl de eerste echte knaller aan hoge snelheid de titel Croisfheiste An Fheabhraí meekreeg. De black metal van dit Amerikaanse drietal klinkt behoorlijk Europees en de diverse keelklanken van de toch maar 16-jarige Beleth, als ik tenminste goed ben geïnformeerd, maken indruk. De toevoeging van boosaardige keyboardpartijen maakt het geheel wat ik nu te horen krijg toch al smakelijker dan de debuutplaat. Nochtans maak ik me na drie nummers want Chalice, Risen is ook al meer dan halfweg, toch al wat ongerust. Kan Gallóglaigh me de volle veertien nummers blijven boeien?

De vocalen zijn, zoals ik al schreef, indrukwekkend. Nochtans zijn de vele effecten goed voor een koppijntje af en toe. Dat neemt niet weg dat de interactie vocalen – gitaren – drum op bepaalde momenten toch wonderwel werkt. Denk dan vooral aan het titelnummer. Soms doemen die spookachtige, angstaanjagende keyboards op aan het begin van een nummer. Zo ook op The Calling. Het lijkt in eerste instantie een behoorlijk occulte insteek te krijgen tot er een thrashy opzwepend drumritme aan te pas komt. Het nummer kent echter net iets te veel hoeken en kanten om beklijvend genoemd te worden. Dat is een nummer als The Will of All of Rí An Nihil dan weer wel met een cadans die me wat aan de Canadese oorlogsmachine van Panzerfaust doet denken.

Zoals al een beetje aangekondigd is dit drietal Gallóglaigh niet in staat gebleken me blijvend te boeien met hun brutale en smerige black metal. Op Realms Unknown wordt net als op het debuut te vaak en te lang uit hetzelfde vaatje getapt. Vaak is het vat toch echt wel ergens op. Misschien moeten we de heren op cursus laten gaan. Een tapcursus? Een cursus lean werken? Ik laat ze nog kiezen. En de heer Dušmanic? Die doet zijn werk wonderwel.

Score:

75/100

Label:

Eigen Beheer, 2023

Tracklisting:

  1. Techt
  2. Croisfheiste An Fheabhraí
  3. Chalice, Risen
  4. A Realm Unknown
  5. The Calling
  6. The Will Of All
  7. Suoni Dissonanti
  8. Rí An Nihil
  9. Rays Of Hate
  10. A Heart Of Black
  11. Empyrean Blaze, The Lightbringer’s Call
  12. Shoah
  13. Winds Of Funeral
  14. An Opulent Passage Into The Infinite Void

Line-up:

  • JP – Gitaar, zang, keyboard
  • Beleth – Zang, bas, keyboard
  • Nikola Dušmanic – Drum

Link: