JeGong – The Complex Inbetween

Geschreven door op 06-08-2023 om 22:02.

Als deze release niet op Pelagic Records was uitgekomen, was hij vermoedelijk nooit besproken op uw favoriete metalsite. Op The Complex Inbetween van JeGong staan namelijk geen gitaren of geschreeuw. De muziek wordt volledig ingespeeld door synthesizers en drums. Dat levert een plaat op die grofweg het midden houdt tussen post rock, industrial en krautrock. The Complex Inbetween is de tweede plaat van deze twee Zwitsers en bevat iets meer dan 40 minuten aan informatie. De acht nummers die voorbijkomen doen me in grote lijnen denken aan een wat zwaardere versie van Public Service Broadcasting. En een stuk duisterder vooral. Want lichtvoetig wordt het nergens op deze plaat. Het klinkt als het ware alsof industrial door een postrockfilter wordt getrokken.

Als er een woord is dat tijdens het beluisteren van deze plaat naar boven komt is het wel organisch. Want zo klinkt het geluid van deze heren: organisch. De geluiden die voorbijkomen, en dat zijn er een hoop, zijn perfect op elkaar afgestemd. Dat alleen maakt het al fascinerend om naar te luisteren. Je hebt het gevoel in een soort film (vol verlaten steegjes en onbegrijpelijke wendingen) te zitten. Alleen zoals vaker bij soundtracks: het maakt indruk, maar het beklijft ook niet en je hebt niet altijd zin om de plaat op te zetten. Of dat met Jegong ook het geval is weet ik na een tiental luisterbeurten nog steeds niet.

Laten we er eens wat nummers uit lichten. Om maar gelijk voor een van de beste nummers te kiezen: Former Wish. Hier gaat Jegong, net als in andere nummers, heel ritmisch te werk en bouwt aan de hand van allerlei collages het nummer langzaam uit. Hierdoor transformeert het langzaam naar een postrockachtige climax, zonder dat er allerlei geluidsmuren worden opgetrokken. Het doet wat denken aan hoe Monkey3 bepaalde nummers opbouwt. Er gebeurt zoveel dat je meerdere luisterbeurten nodig hebt om te ontdekken welke lagen je allemaal hoort. Diepe bassen, ritmische drums, meanderende synths, het is een indrukwekkend nummer. Een nummer als Focus Defocus roept weer herinneringen op aan Mogwai ten tijde van Hardcore Will Never Die But You Will.

Uiteraard hoor je ook weer invloeden van Can en Neu! in bijvoorbeeld het dreunende KurkOm. Hier hoor je hoe goed de twee heren over de opbouw hebben nagedacht. Laag voor – dreunende – laag wordt toegevoegd aan de muziek, om vervolgens heel abrupt te eindigen met een retro klinkende synthesizer. Beste nummer wat mij betreft is echter An Oval And A Star, waarin een rustgevend maar knap doordacht drumspel met fraai opgebouwde synths een gevecht aangaan. Dit alles gebeurt op zo’n sfeervolle manier en wordt bovendien ondersteund met allerlei achtergrondgeluiden, dat het een fascinerend schouwspel oplevert. Erg fraai!

The Complex Inbetween is best een goede plaat geworden waarin veel gebeurt, en het is zeker de moeite waard deze plaat via de koptelefoon te beluisteren met een glas wijn in de hand. De plaat laat zich ook best integraal beluisteren, zodat je meegezogen wordt in de tonen van dit tweetal. Het leent zich echter wel voor een bepaalde melancholische, duistere stemming.  Want makkelijk is de plaat niet. De vraag rijst daarom of ik deze plaat nog vaak zal opzetten. Ik betwijfel het, maar ben je liefhebber van hierboven genoemde bands, geef dit zeker een kans, want het is te horen dat er goed gesleuteld is aan deze nummers en kwaliteit wordt zeker geboden.

Score:

70/100

Label:

Pelagic Records, 2023

Tracklisting:

  1. Come To The Center
  2. Clear The Way
  3. KurkOm
  4. Night Screaming Moves
  5. Former Wish
  6. Focus Defocus
  7. An Oval And A Star
  8. We End Here – We Start Here

Line-up:

  • Dahm Majuri Cipolla – Drums, percussie, synths
  • Reto Mäder – Mellotron, orgel, electronica

Links: