Drakon Ho Megas – Coming Of The Antichrist

Als we zo de promo eens doorlezen van Floga Records over het nieuwste album van het Griekse Drakon Ho Megas dan moeten we wel heel erg blij zijn. De band laat zich onder andere vergelijken met de cult held Rotting Christ. Maar is het tweede volwaardige album van deze Grieken met de titel Coming Of The Antichrist dan één en al hosanna? Nou, ja niet letterlijk hosanna dan, maar u begrijpt wat we bedoelen. Eens beluisteren of deze grote draak een beetje blackmetalvuur kan spuwen.

Ύμνος εις τον Μέγα δράκοντα (Hymn to the great drakon) opent de plaat als intro op gekende Griekse wijze, dat wil zeggen met kerkklokken, een gong en declamerende teksten. Met als begeleiding mysterieus toetsenwerk, wachten we rustig af voor wat komen gaat. Εκεί που το σκοτάδι βασιλεύει (There were the darkness reign) kent een vrij melodische start met die typische gitaarriffs die wel degelijk in het Griekse straatje passen. Op tekstueel gebied is het de Griekse taal die hier dient als brenger van de naar ons idee niet al te liefelijke boodschappen. Atypisch zijn de wervelende solo’s en het drumwerk, waarin we ook wat Finse invloeden kunnen terug horen. Het geluid had wat ons betreft wat meer uitgelicht mogen worden, zo af en toe krijgen we het gevoel dat de opname onder een deken heeft plaatsgevonden. Wat minder nuance was hier prettig geweest, de geluidskwaliteit is doorsnee en aan de vriendelijke kant voor de muziek die Drakon Ho Megas speelt. Deels kunnen de Grieken dit opvangen tijdens een nummer als Αβυσσος (Abyss), waar het basgetokkel er heerlijk doorheen komt. Hier is ook wel wat gespeeld met de geluidsafstelling waardoor er heel veel op en neer gaande echo te horen is. Dit kan prima werken met een koptelefoon op, maar zeker niet met gewone speakers. Het geluid valt dan weg of verzuipt deels in de mix. Naar het einde toe blijft de gitaarmelodie behoorlijk repetitief hangen en in combinatie met de verschillende zangstijlen en blastwerk is het zeker niet slecht. Ik durf zelfs te zeggen genietbaar.

Maar met Αβαδδών(ο άγγελος της αβύσσου) (Abaddon (The angel of the abyss)) breekt het album dan wat meer open. We horen diverse vocalen, naast de screams horen we ook een vrij duistere grunt. Het is een sferisch mid-tempo nummer met wel wat moeilijke en te abrupte overgangen. Het lijkt alsof sommige stukken als het ware aan elkaar zijn gelijmd en dat vinden we maar vreemd klinken. Het titelnummer Έλευσις Αντίχριστου (Coming of the antichrist) vangt aan met trompetgeschal, wat voor een bijpassende majestueuze sfeer zorgt. Daarna kiest de band eens voor de rechttoe – rechtaan aanpak, wat bijzonder goed klinkt. We vragen ons dan oprecht af, of deze grote draak niet al teveel moeite doet om het vuur te netjes te spuwen? Zou het niet beter zijn om meer nummers zoals het titelnummer op plaat te zetten, met het te onderscheiden achtergrondkoor klinkt het bovendien nog meer volgens de Griekse formule.

Tijdens Η συναγωγή του Σατανά (The synagogue of Satan) gaat de band op dezelfde wijze verder. Het is opvallend hoeveel beter dit klinkt dan de eerste nummers van dit album. Het is gaaf om te horen dat er ook iets maniakaals uitgaat van de wijze waarop de vocalen over de tekst worden gespuwd. Met een declamerende tekst werkt hij richting het einde van dit redelijk bezeten nummer. Melodisch moeten we dit zeker ook niet onderschatten, al blijven we het jammer vinden dat er niet meer uit het geluid is gehaald. We hadden dit nummer graag wat voller willen horen. Η έσχατη μάχη (Αρμαγεδδών) (Ultimate battle) klinkt dan weer een stuk vrijblijvender. Natuurlijk is er aardig wat detail hoorbaar, maar het komt helaas niet helemaal uit de verf. We denken met name ook, omdat het vuurtje net te weinig is opgestookt. Hierdoor eindigt Coming Of The Antichrist niet bepaald indrukwekkend.

Het is jammer, want in potentie laat deze Griekse band best wel horen dat hij over aardige ideeën beschikt. Maar als het experiment wordt gezocht, dan moet de geluidskwaliteit en overdracht gewoon beter zijn, dan nu het geval is. Hierdoor blijven er een aantal aardige nummers over, die zich desondanks zeker niet kunnen meten met het werk van welke Griekse cultheld dan ook. Toch zijn we van mening dat Drakon Ho Megas het hier niet bij moet laten zitten, want met de juiste ideeën en een betere opnamemix zou de volgende komst zomaar een succes kunnen zijn. Voor nu is dit echt aan de magere kant en zien we de antichrist niet voorbij komen tijdens het beluisteren van dit album.

Score:

68/100

Label:

Floga Records, 2023

Tracklisting:

1. Ύμνος εις τον Μέγα δράκοντα (Hymn to the great drakon)
2. Εκεί που το σκοτάδι βασιλεύει (There were the darkness reign)
3. Αβυσσος (Abyss)
4. Αβαδδών(ο άγγελος της αβύσσου) (Abaddon (The angel of the abyss))
5. Έλευσις Αντίχριστου (Coming of the antichrist)
6. Η συναγωγή του Σατανά (The synagogue of Satan)
7. Η έσχατη μάχη (Αρμαγεδδών) (Ultimate battle)

Line-up:

  • Apostate Archangel – Gitaren, Keyboards
  • Lord Nero – Vocalen
  • Mars Triumph – Bas, Vocalen

Links: