Xandria – The Wonders Still Awaiting

Geschreven door op 03-02-2023 om 23:30.

Symfonische en fantasievolle powermetal met episch gedragen vrouwenzang, al dan niet in operastijl… Vroeger noemden we dat gewoon Nightwish maar tegenwoordig is dit een compleet genre op zich. Overal ter wereld zijn dit soort bands als kabouterhuisjes uit de grond geschoten. In Nederland hebben we Epica en Duitsland heb je Xandria. Maakt dat wat uit? Is dat erg? Nee, natuurlijk niet! Paddenstoelen heb je ook in alle soorten en maten. Je hebt heerlijke zwammen, andere zijn juist niet te vreten en sommigen zijn zelfs giftig! En van sommigen ga je compleet uit je plaat! Maar goed, over zwammen gesproken: terug naar de muziek en in het bijzonder het nieuwe album van Xandria. Want het heeft maar liefst zes jaar en vier muzikanten gekost alvorens The Wonders Still Awaiting op onze sprookjesachtige wereld wordt losgelaten.  

Ikzelf ben best een liefhebber van dit genre maar had me tot nu toe nog niet echt in Xandria verdiept. Er zijn namelijk echt heel, heel veel paddenstoelen in dit bos. Dus ik heb in de afgelopen dagen de hele muzikale geschiedenis van deze band doorgelopen en mij ook verwonderd wat mijn collega-redacteur Bart van de eerdere albums wist te zeggen. Het meest typische, en wellicht dubieuze uit deze recensies is misschien wel de bekentenis dat hij de muziek van Neverworld’s End gebruikte om nietsvermoedende gothic madammekes in zijn bedstee te krijgen. Ik zie dan weer direct voor me hoe je ze, wanneer je de volgende ochtend ontwaakt, ondersteboven aan de nok van je stede ziet hangen, hun vleugeltjes geriefelijk om zich heen gevouwen, maar misschien moet je niet alles wat je bedenkt opschrijven…
Ik snap de gedachtegang van Bart wel, maar mijn vrouw vast niet dus ik luister de muziek wel voor mijn eigen plezier (meer dubieuze gedachten maar ik typ ze deze keer niet neer…) 

Een andere conclusie, deze keer voor het album Theater Of Dimensions, is dat het toetsen en orkestratiewerk in verhouding tot de rest van het muzikale geweld maar simpel en magertjes is. Eenvoudige orkeststoten (wel handig om het tempo in de bedstee vast te houden) en verplichte koor ‘oeh’ en ‘aah’tjes, veel meer was het niet. En het lijkt erop alsof Xandria opperhoofd Marco Heubaum zich dit heel persoonlijk heeft aangetrokken. Want in plaats van zelf weer het één en ander uit zijn Casiootje te toveren heeft hij deze keer de orkestpartijen overgelaten aan Lukas Knöbl. En die heeft dat ook voor de Roland Emmerich films Moonfall en Midway gedaan. Dus die weet wel hoe enige bombast toegevoegd moet worden. Daarnaast is Ally Storch van Subway To Sally gevraagd om de liedjes van viool- en cellopartijen te voorzien. Er is ook een blik Kelten losgetrokken om hun authentieke klanken op The Wonders Still Awaiting te vereeuwigen. En dan, als kers op de spreekwoordelijk taart (en alles om Bart een lesje te leren, uiteraard) staat er ook nog een veertigkoppig koor over het geheel heen te galmen. Dit is overigens de eerste keer dat dit Nationale Bulgaarse Kinder Radio Koor op een metal album te horen is maar dat hoor je er niet aan af. Ze moesten trouwens ook tot in Bulgarije zoeken om nog een koor te vinden dat nog niet eerder aan zoiets had meegewerkt… (Dat laatste verzin ik zelf en is louter amusant bedoeld, al zal ik er niet ver naast zitten). Maar al dat filmische geweld zorgt er wel een beetje voor dat het metalen venijn eraf gaat. Hetzelfde euvel waar Rhapsody mee te kampen had: des te meer epiek in de muziek werd toegevoegd, des te meer (hoe ironisch) het vuur eruit ging… En dat brengt mij bij… 

Het derde en laatste puntje van Bart dat ik hier even wilde aanstippen: gladde poep! Gezien de context ga ik ervan uit dat hij de muziek bedoelde en niet zijn gemiddelde darmproductie. Als hij de vorige plaat al gladjes vond dan zal deze helemaal waterig langs zijn benen lopen. Want deze plaat glijdt, ondanks zijn ruime speelduur van ongeveer vijfenzeventig minuten heel soepeltjes door! Alle rauwe randjes zijn er nu echt vanaf. De gitaren knetteren niet meer zo hard, de drums prikken niet meer zo fel en de bas trilt de inhoud van je ingewanden niet meer tot… afijn, u snapt mij wel. Maakt het dat tot een slecht album? 

Ik bouw de inmiddels ondraaglijke spanning nog even op voor ik daar antwoord op geef.

 
Deze nieuwe lichting Xandria-muzikanten is echt wel erg goed en Marco weet ook precies hoe hij de muziek in elkaar moet zetten. Wat dat betreft heeft hij een goede neus voor talent en muziekschrijverij. Want zo’n lang album interessant houden valt niet mee, maar het verveelt geen moment. Dat komt ook door de gouden keel van nieuwe zangeres Ambre Vourvahis. Waar haar voorgangers voornamelijk in de operaregionen verbleven kan deze dame ook de diepte in, zelfs de gruntput in! Maar het merendeel zingt ze in de wat meer catchy toonhoogtes (wat de poep ook niet dikker maakt…) Maar als ik toch favorieten uit dit album moet kiezen, en dat moet niet maar dat doe ik toch, dan zijn het de wat stevige, meer uptempo nummers zoals You Will Never Be Our God (waarbij Ralf Scheepers van Primal Fear nog een stuk meekrijst), The Maiden And The Child en het prachtige afsluitende epos Astèria! Want al lijkt het er misschien niet overal op in dit verhaal: ik vind Xandria echt een hele fijne band!

Ik heb in deze ontdekkingstocht nog geen slecht of matig nummer voorbij horen komen. Want in tegenstelling tot collega Bart (sorry dat ik je eerdere recensies voor deze heb misbruikt maar ik heb er een hoop (hehe) uit kunnen halen) kan ik gladde poep op zijn tijd best waarderen. Maar ook ik hou toch net iets meer van een recalcitrante keutel op zijn tijd. Dus kom ik tot de enigszins vreemde conclusie dat ondanks dat Bart er voor Theater Of Dimensions slechts een 60 uit wist te persen en ik voor deze The Wonders Still Awaiting echt een 80 geef, ik de vorige plaaat toch leuker vond. Uiteindelijk is het een kwestie van smaak aan welke viscositeit je de voorkeur geeft maar sowieso kan iedere fan van Nightwish, euh, symfonische en fantasievolle powermetal met episch gedragen vrouwenzang zich de komende tijd prima vermaken met dit album. En dan zien we over een jaar of vijf wel weer op welk wonderen we gewacht hebben, welke muzikanten tot die tijd zijn blijven plakken en in welke lijn de muziek doorgetrokken is. Verder wil ik er hier geen woorden meer aan vuil maken… ga fijn zelf luisteren en laat je meevoeren door de fantastische klanken van Xandria! 

Score:

80/100

Label:

Napalm Records, 2023

Tracklisting:

  1. Two Worlds
  2. Reborn
  3. You Will Never Be Our God
  4. The Wonders Still Awaiting
  5. Ghosts
  6. Your Stories I’ll Remember
  7. My Curse Is My Redemption
  8. Illusion Is Their Name
  9. Paradise
  10. Mirror Of Time
  11. Scars
  12. The Maiden And The Child
  13. Astèria

Line-up:

  • Ambre Vourvahis – Zang
  • Marco Heubaum – Gitaar
  • Robert Klawonn – Gitaar
  • Tim Schwarz – Bas
  • Dimitrios Gatsios – Drums

Links: