Xandria, ja, die zal altijd in mijn kast blijven staan dankzij Neverworld’s End. Daarna ging het helaas bergaf met de pure power en het heksige en hitsige gothic metal gebeuren. In 2013 kwam zangeres Dianne van Giersbergen erbij (geen familie van) en werd de missie en visie van Xandria helemaal duidelijk: Nightwish en Epica echterna gaan. Vaarwel pittige spontaniteit en catchy climaxen.
Mocht het nog niet duidelijk zijn, of mocht je ze niet kennen, dan wil ik het nog eens extra benadrukken: Dianne van Giersbergen kan zingen als de beste. Deze dame heeft een stel fenomenale stembanden, en haalt fantastische operatoeren uit met haar talenten. Op het openingsnummer Where the Heart Is Home krijg je meteen alles te horen wat ze in huis heeft. Heel veel techniek en totale controle. Het gitaarwerk is net zo: gecontroleerde grooves die perfect afgerond klinken. Het drumwerk: idem. Alleen de toetsen zijn opmerkelijk luid maar helaas ook ostentatief, abrupt en simpel. Wat is het nut hier van?
Ook Death to the Holy is een zeer doordacht verhalend nummer zonder edge, net als zijn voorganger en net als vele nummers op deze plaat. Forsaken Love is een zachtaardig luisterliedje zonder spanning maar vol schoonheid, waar de metalgitaren in feite misplaatst zijn. Call of Destiny is dan weer het “hitje” van deze plaat, met een vrij memorabel refrein dat net genoeg herhaald wordt om te blijven hangen. Op We Are Murderers (We All) doet Björn Strid even mee, al is zijn blitsbezoek in feite het vermelden niet waard. Van alle gastzangers is Zaher Zorgati van Myrath trouwens de enige die echt indruk maakt, op het nummer Burn Me.
Dus ja, wat moeten we hiermee? Fans van Epica en nieuwe Nightwish moeten dit meteen aanschaffen. Ze zullen het prachtig vinden. Het klinkt dan ook allemaal uiterst professioneel, harmonisch en technisch uitermate verantwoord, ik zal de laatste zijn om dat allemaal te ontkennen. En net daarom vind ik dit Theater of Dimensions een heel mager beestje. Dit is popmuziek. Gelikte, afgelijnde, professioneel verwerkte muziek met compleet ongevaarlijke, getemde metalgitaren en een getalenteerde en geschoolde zangeres die haar boekje nooit te buiten gaat. Een uitgekiende theatervoorstelling die volledig volgens plan verloopt, zoals ingestudeerd, zoals het bedoeld is. Een weloverwogen georkestreerde show, waar passie plaats gemaakt heeft voor ratio, in een stijl die anders doet geloven. Met een bijna constante, kunstmatige koorzang die puur omwille van het effect ingezet wordt als exponent van deze “professionele” aanpak. Daar veranderen de laatste 7 geanimeerde minuten van deze plaat, de tweede helft van het titelnummer nog weinig aan. Neen, deze plaat is ongeveer alles wat metal volgens ondergetekende niet hoort te zijn, en dat heeft op zich niets met de het subgenre te maken.
Score: 60/100
Label:
Napalm Records, 2016
Tracklisting:
- Where the Heart Is Home
- Death to the Holy
- Forsaken Love
- Call of Destiny
- We Are Murderers (We All)
- Dark Night of the Soul
- When the Walls Came Down (Heartache Was Born)
- Ship of Doom
- Céilí
- Song for Sorrow and Woe
- Burn Me
- Queen of Hearts Reborn
- A Theater of Dimensions
Line-up:
- Marco Heubaum – gitaar, keyboards
- Gerit Lamm – drums
- Philip Restemeier – gitaar
- Steven Wussow – bas
- Dianne van Giersbergen – zang
Links: