Vorig jaar publiceerden we negen artikelen waarin we verzamelaars spraken met een collectie aan items van één specifieke band. Dit kwam tot stand na een oproep op Facebook. De serie werd goed ontvangen en daarom geven we er in 2021 graag een vervolg aan. Dit jaar gaan we alleen nog een stapje verder: een nieuwe reeks met verzamelingen, waarvan het merendeel bestaat uit verzamelaars buiten de grenzen van Nederland en België! Eerder verschenen er al collecties van Motörhead en Behemoth, in de vierde aflevering presenteren we met trots Children Of Bodom.
In deze aflevering spreken we de 34-jarige Brabander Bart-Jan Donze. De Tilburger groeide op in de tijd dat de Free Record Shop net zo booming was als Apple tegenwoordig en rolde uiteindelijk via punk de metalwereld in. Bart-Jan verhuisde op zijn achttiende van het pittoreske Hulst (Zeeuws-Vlaanderen) naar Tilburg om daar een studie rechten te volgen en zoals een goed rechtenstudent betaamt, vervolgens niets met het papiertje te doen. Concertzalen 013 en de Effenaar zijn vaste stek, maar rock/metalcafé Little Devil blijft toch wel favoriet. Vandaag praten we toch vooral over één van de grote jeugdliefdes van Bart-Jan, namelijk Children Of Bodom.
De verzameling van Hatebreeder en Something Wild
In november 2020 hadden we al contact over je collectie van Children Of Bodom. Ik stelde voor om jouw collectie mee te nemen in deze nieuwe reeks. In januari kwam het trieste nieuws dat frontman en boegbeeld Alexi Laiho was overleden.
Via social media vernam ik het destijds en zoals iedereen in de metalwereld was ook ik ervan ontdaan. Het feit dat al eerder bekend werd dat de band zou stoppen was wellicht al een teken aan de wand. Dat nieuws kwam overigens uitgerekend op mijn verjaardag. Ik denk dat iedereen wel zag dat Alexi er de laatste maanden wel erg slecht bij zat. Het is erg triest om te zien dat zo’n talent op zo’n jonge leeftijd sterft en dat het daarmee dus ook echt stopt. End of an era wat mij betreft. Sindsdien heb ik ook weer met enige regelmaat wat concerten gekeken op YouTube. Hoe kan het ook anders in deze tijd.
End of an era inderdaad. Children Of Bodom was wat mij betreft ook typisch zo’n band waarvan de frontman overduidelijk zijn stempel drukte op het geluid. Echt een boegbeeld.
Voor mij persoonlijk was hij dat ook zeker. Hoewel de band zijn muziek gezamenlijk maakt en de bezetting door de jaren heen vrij stabiel geweest is, dus het is zeker niet alleen Alexi die de credits toekomt. Toch vind ik hem als persoon en frontman, zowel in zang als gitaartalent, erg bepalend geweest. Zonder Alexi was er absoluut geen Children Of Bodom.
Jouw verzameling van de Finse band is wel bijzonder. Je gaf eerder te kennen dat je je vooral hebt toegespitst op het verzamelen van de eerste vijf studioalbums. Welke van de vijf is jouw favoriet?
Ik vind het altijd lastig om favorieten te kiezen. Als ik er dan toch één moet kiezen is dat Follow The Reaper. Ik kies voor dat album omdat dit in mijn herinnering ook het eerste materiaal was dat ik van Children Of Bodom hoorde toen ik een jaar of 15 was. Dat was destijds bij een vriend van me in de keuken bij zijn ouders thuis en zijn oudere broer draaide toen dit album. De band was mij toen nog onbekend en ik was ook niet meteen verkocht, maar mijn interesse was gewekt door de unieke sound in vergelijking met alles wat ik tot dat moment kende. Uiteindelijk vind ik het een heerlijk album dat je moeiteloos in één keer beluisterd door de goede afwisseling van snelheid, scherpte en catchy ritmes.
Collectie van Follow The Reaper
Toen je een jaar of 15 was zeg je. Dat is wel grappig aangezien ik zelf ook op die leeftijd in aanraking kwam met Children Of Bodom en ook best wat concerten heb bezocht. Ik heb ook altijd de indruk gehad dat de band vooral veel jeugdige fans had en dat er tegelijkertijd weleens wat lacherig werd gedaan over het imago. Herken jij dat?
Ik heb dat zelf nooit zo ervaren maar dat heeft er waarschijnlijk alles mee te maken dat ik zelf ook zo’n puberale, jeugdige metalliefhebber was toen ik ze leerde kennen en daarmee dus wellicht ben meegegroeid. Omdat de band een speciaal plekje in mijn hart heeft ben ik ze ook op latere leeftijd nooit zo gaan zien. Ook van andere metalfans om mij heen heb ik dat nooit zo ervaren overigens. Achteraf kan ik wel beredeneren waar dat imago vandaan komt maar dat maakt het niet minder goed voor mij.
Je collectie van de band bestaat niet uit al het officiële werk. Vertel eens hoe dat precies in elkaar steekt.
Mijn totale collectie bestaat uit eigenlijk elke geluidsdrager die ik kon vinden van Children Of Bodom. Ik kocht gedurende een lange tijd alles wat ik tegenkwam op internet bij mailorders, op Marktplaats.nl maar voornamelijk op eBay. Het aantal versies maakte mij niet uit, als ik er eentje nog niet had kocht ik die en de prijs heeft me eigenlijk nooit weerhouden om iets te kopen. Na Blooddrunk is de verzamelwoede wat afgenomen. Ik vond dat album minder goed dan wat ik gewend was van Children Of Bodom, maar bleef wel verzamelen. Tot Are You Death Yet? vind ik de albums allemaal erg goed, hoewel de echte puristen zullen zeggen dat alleen de eerste drie albums er echt toe doen. Toen er daarna met Relentless Reckless Forever en Halo Of Blood in mijn ogen nog twee mindere album volgde is mijn prioriteit van verzamelen ook afgenomen. Ik heb van ieder album wel twee versies, maar niet zoals je op de foto’s ziet van de eerste paar officiële albums. Vanzelfsprekend heb ik de mindere albums ook een stuk minder beluisterd. I Worship Chaos en Hexed vind ik overigens wel weer echt topplaten met het klassieke Children Of Bodom-geluid. Die voelde voor mij aan als een soort doorstart.
De singles (EP’s) van Bloodrunk en In Your Face
Zoals dat voor zoveel bands het geval is. Children Of Bodom was altijd een zeer fanatieke band als het op optreden aankwam. Jij hebt nog wel een mooi verhaal bij jouw favoriete concert hè?
In totaal heb ik de band denk ik tien keer live gezien in onder andere Nederland, België en Duitsland. Mijn meest memorabele optreden was die tijdens de Hatecrew Deathroll-tour in 2003. Een vriend van de middelbare school was nog niet zolang daarvoor verhuisd naar Londen. We hielden via MSN (kent u deze nog, nog, nog? -red.) contact en hij stelde voor dat ik maar eens langs moest komen en dat we dan ook meteen samen een concert zouden bezoeken. Die vriend vroeg ook of ik Children Of Bodom wel ‘leuk’ vond. Uiteindelijk heeft dat ertoe geleid dat ik als 16-jarige in Calais op de boot werd gedropt door mijn ouders en in Dover door de ouders van die vriend ben opgehaald voor een weekend Londen. Het hoogtepunt was natuurlijk het concert. Op zo’n leeftijd alleen zonder ouders in een ander land en stad bivakkeren was toch wel een overweldigende ervaring. In een donkere metaltent zag ik Children Of Bodom live en vanaf dat moment was ik toch wel officieel om.
Het kaartje van de memorabele avond
Gaaf zeg. Maar het concert in Tokyo (Tokyo Warhearts) heb je dus nooit bewust meegemaakt?
Nee. Ik heb overigens wel veel Aziatische persingen van CD’s en LP’s en tevens zaten er wat mooie postcards op DVD-formaat in bij één bepaalde editie van het album. Die was toen overigens gemakkelijk te verkrijgen maar tegenwoordig wat minder makkelijk. Touch Like An Angel Of Death blijft toch wel een erg gaaf nummer van dat album!
Wat verschillende Aziatische persingen
Het viel mij ook op dat Children Of Bodom verrassend weinig samenwerking heeft gedaan met andere bands, behalve Killing Joke en Amorphis.
Oh, die ken en heb ik niet maar is misschien wel interessant om eens te checken. Ik moet wel toegeven dat ik de meerwaarde van een split sowieso niet echt zie als twee bands maar één nummer inbrengen. Als er op de split-cd een nieuw nummer zou staan of ze coveren elkaar, dan zou ik het wel weer leuk vinden. Daarnaast zie je soms samenwerkingen of zijprojecten van bandleden. Over het algemeen vind ik die toch altijd minder goed dan de originele band zelf. Vaak zijn dat ook projecten of manieren om de muzikale horizon te verbreden of in ieder geval te experimenteren met muziek die anders niet gespeeld zou worden.
Zo richtte Alexi samen met Daniel Freyberg nog Bodom After Midnight op nadat bekend was dat Children Of Bodom zou stoppen. Helaas heeft de band dus nooit in zijn oorspronkelijke bezetting iets officieels kunnen uitbrengen.
Bodom After Midnight had ook alweer enkele shows gepland voor Europese zomerfestivals. Ik had daar graag een show van willen bezoeken, gewoon om mee te maken hoe ik de nieuwe band zou ervaren. Inmiddels weten we dus dat dat er nooit meer van gaat komen. Ze hebben met Bodom After Midnight nog twee nummers en een cover opgenomen. Daarvan komt in april nog de EP genaamd Paint The Sky With Blood uit. Die ga ik zeker aanschaffen want dat voelt toch een beetje als het laatste aandenken.
Ik denk dat dat een understatement is inderdaad. Bedankt voor het delen van je collectie en je voorliefde voor een band die velen van ons nog lang zullen herinneren.
Alexi Laiho (8 april 1979 – 29 december 2020)
Lees ook de vorige afleveringen van deze rubriek: