Demenzia Mortis – AntiKult

Geschreven door op 21-03-2021 om 22:30.

Demenzia Mortis is een Belgische blackmetalband uit het Waalse landsgedeelte. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik weinig degelijke bands ken uit deze streek en daar moet ik me waarschijnlijk keihard voor schamen. Dit viertal bracht in 2018, in eigen beheer, al een EP uit: Memento Mori. Ik mocht al van hun zwarte gifbeker drinken middels een nummer dat de heren aanleverden op de Sounds Of Hell – sampler II. Het bleek de titeltrack te zijn van het gelijknamige debuutalbum, Anti Kult. Ik werd er niet meteen wild van. De track klonk wat rommelig in zijn geheel, doch kenmerkte zich wel door een zekere, zurige, ranzige rauwheid.

Nu komen de vier heren met de debuutplaat die maar liefst twaalf nummers telt (op voorwaarde dat je a minima de digipack versie aanschaft). De plaat komt uit via het vers opgerichtte Hell label, ook Belgisch. Ik merk op dat de verzamelaars die dit label uitbracht van een meer dan degelijke kwaliteit waren. Ik verwijs dan zowel naar de uitvoering ervan als ook naar de bands die er op gebundeld staan.

Op AntiKult krijgen we eerst een intro te verwerken: Dies Irae. Ik moet zeggen, een niet al te klassieke versie voor zij die al meerdere malen met dit muziekstuk in aanraking gekomen zijn. Het salvo van de mitrailleur kondigt Codex 666 aan. Een brute blastbeat blaast onmiddellijk alle prut uit je oren en kondigt een nummer aan dat bol staat van agressie en furiositeit. Het valt ook meteen op dat er een weinig viriel samenspel is tussen screams en grunts, die in een weerzinwekkend tempo, op Mardukiaansewijze, naar je toe worden gespuugd. In de basis is het nummer vrij eenvoudig, de uitvoering erg rauw en pretentieloos. AntiKult, het nummer wat ik al kende, start met een iets te houterige gitaartokkel en een iets te simpel vervolg doch is alzo wel meteen eenvoudig om volgen. En zit de essentie vaak niet in de eenvoud? Wanneer de blast het tempo weer omhoog stuwt, frons ik toch even de wenkbrauwen daar het toch net allemaal te ongemakkelijk overkomt. Misschien zitten in de eerste maten de zanglijnen toch ook wat te gepitst. Iets wat over het geheel van het album wel eens vaker opvalt. Ook het daaropvolgende Triste Paysage heeft die ongemakkelijkheid, het lijkt allemaal net niet strak te zitten. Ook de veelheid aan breaks die de heren in meerdere nummers stoppen, komt de vlotheid niet ten goede. Het lijkt wel of ze niet altijd goed weten in welke richting te gaan.

Verder onthou ik dat Above and Beyond een meer dan degelijk bruut blackmetalnummer is, dat er op Dark Resolution een vlotte solo zit en dat er tot mijn grote verbazing vrouwenvocalen passeren op My Blood Runs Black.

Eindbesluit: een goed startpunt, maar vaak nog te rommelig, vaak nog te weinig innovatief en dit vooral in gitaar- en drumspel. Ik hoor vooralsnog een band die nog zoekende is.

Score:

70/100

Label:

Hell label, 2021

Tracklisting:

  1. Dies Irae
  2. Codex 666
  3. AntiKult
  4. Triste Paysage
  5. Dark Resolution (Legion’s March)
  6. Exultation Of Pain
  7. Be Your Slave And Be Your Master
  8. Above And Beyond
  9. Tranquility And Silence
  10. My Blood Runs Black (bonus track)
  11. Blood Ritual (bonus track op digipack)
  12. Memento Mori (bonus track op digipack)

Line-up:

  • Asmodeus – Bas
  • AxHell – Drum
  • Hellfire – Gitaar
  • Naberus – Zang

Links: