Een redelijk opvallend kwartet zijn ze. Het gloednieuw samengestelde Nervosa bracht op maar liefst vier maanden tijd het stevige en noemenswaardige album Perpetual Chaos op de plank. De officiële release vindt plaats op 22 januari en Zware Metalen had de eer te mogen spreken met de kersverse Spaanse frontvrouw Diva Satanica. Diva, die eigenlijk Rocío Vásquez noemt, is al ruim 10 jaar actief in de metalscene, voornamelijk met haar band Bloodhunter. Maar ze deed er ook graag wat nevenprojecten bij. Zo ‘zong’ ze enkele jaren bij Outreach, gaf ze grunt-lessen en… nam ze ook eventjes deel aan The Voice.
Je muzikale carrière begon in 2010 toen je toetrad bij Bloodhunter. Wat gebeurde daarvoor? Hoe, waar en wanneer is jouw interesse in extreme metal ontstaan?
Ik hield altijd al van muziek. Ik herinner me dat ik naar een TV show keek toen ik dertien jaar oud was en ik zag een meisje Living on a prayer van Bon Jovi zingen. Het trok meteen mijn aandacht en maakte dat ik deel wilde uitmaken van een band. Pas in mijn twintiger jaren leerde ik extreme metal kennen. Ik hoorde een kerel grommen en schreeuwen, en het maakte me in het begin eigenlijk bang! Mijn pogingen om vervolgens gitaar te leren spelen of clean te zingen, waren niet zo succesvol. Ik vond het ook niet echt leuk. Maar het grunten intrigeerde me wel, en ik wilde het zelf leren. Dus zocht ik hulp, vroeg enkele metalzangers of ze me konden leren hoe het moest. Maar helaas wisten die zelf niet eens hoe ze het deden…
Weet je, soms geraak ik een beetje geobsedeerd door de dingen die me interesseren. Dus zocht ik tutorials en oefende dagelijks. Ik ging naar live shows, op de eerste rij, alleen maar om de gezichtsuitdrukkingen van de zangers te kunnen bekijken. En uiteindelijk leerde ik het me zelf.
Is dat de reden waarom je een paar jaar later besloot om grunt-lessen te geven aan andere zangers?
Ja, dat was een gevolg van mijn persoonlijk onderzoek en het maakte me in staat om andere mensen te helpen met de techniek. Ik werd benaderd door verschillende types mensen, met heel diverse muzikale voorkeuren. Ik had hobby-muzikanten, maar ook professionele muzikanten die de projectie van het gruntgeluid wilden leren. Maar ook kinderen of tieners die van metal houden en het eens wilden proberen.
Je hebt de afgelopen tien jaar wel heel wat successen geboekt. Waarom besloot je dan ook nog deel te nemen aan The Voice?
Dat was gewoon een geweldige ervaring, want ik was de eerste die meedeed als “growler”. Ik had de kans om mensen te laten zien dat er veel verschillende benaderingen zijn van de stemregisters en grunten is daar één van. Je kunt het trouwens in veel verschillende muziekstijlen gebruiken. Veel mensen hier in Spanje kennen alleen maar popmuziek en Flamenco. Extreme metal is hier niet zo populair.
Dus dit was jouw manier om de stijl te introduceren bij het grote publiek, daar die voor hen meestal verborgen is?
Ja en het was verbazingwekkend vanwege alle aandacht die ik kreeg. Ik kreeg veel respect en ik slaagde erin om de eerste rondes door te komen. Maar ik moest er wel wat melodieuze partijen in zingen en dat was niet mijn ding. Het optreden tijdens de Voice was in het algemeen ook enger dan het zingen in de metalscene. Ik word nooit zenuwachtig voor een show, maar nu stond ik te trillen op mijn benen vanwege die melodieuze partijen die ik moest zingen.
Het klonk eigenlijk niet zo slecht. Zou je ooit overwegen om cleane zang toe te voegen aan je liedjes?
Nee. Kijk, ik vind melodieuze zang mooi, maar ik vind dat ik niet goed genoeg ben. Met grunten kan je gelukkig nooit vals zingen. En het is echt lastig om beide technieken te combineren. Je doet eigenlijk compleet het tegenovergestelde, en dat is een beetje gek voor de hersenen. Ik volg nu wel terug zangles, maar laten we wachten tot… over 10 jaar of zo.
Je bent nu de nieuwe frontvrouw van Nervosa, en jullie nieuwe album komt uit. Hoe voelt dat?
We zijn heel blij. Zelfs met deze pandemische situatie, waarbij we niet weten hoe de komende maanden eruit zullen zien. We hopen echt dat we live shows zullen kunnen spelen, want dat is uiteindelijk de beste manier voor onze fans om dit soort muziek te ervaren, en om een nieuw album aan het publiek voor te stellen. Het bekijken van een videoclip of het beluisteren van een liedje is ok, maar niet voldoende. We hebben wel wat live-plannen gemaakt, maar we zullen zien wat komt.
Nervosa is origineel een Braziliaanse band. De nieuwe bandleden komen uit Italië en Griekenland, en jij komt uit Spanje. Dus Nervosa staat nu voor een geografische uitdaging. Hoe is dit album praktisch tot stand gekomen?
Het was heel moeilijk in het begin. We hadden elkaar nog nooit ontmoet en we moesten opeens een album op de wereld brengen, in 3 maanden tijd, op afstand. Dus dat kon enkel door ideeën uit te wisselen via het internet, bestanden te uploaden en te delen, enzovoort. Vervolgens hebben we één maand, augustus, samen doorgebracht in de studio in Malaga. Daar geraken was op zich al een uitdaging omdat onze vluchten steeds geannuleerd werden. Maar dat was dus onze allereerste ontmoeting. Het was een beetje raar in het begin, en het was ook veel werk om in één maand klaar te krijgen, best uitdagend. Maar op het eind voelden we ons als familie.
Heb je eigenlijk de kans gehad om “live” samen te spelen? Tijdens een repetitie ofzo?
Nee, we hadden hier geen tijd voor vanwege het drukke schema. Iedereen had zijn deel ingestudeerd en in de studio zijn we meteen begonnen met de opnames. We zijn dus erg benieuwd naar hoe het zal zijn om binnenkort samen te kunnen optreden.
Bij Nervosa werk je alleen maar samen met vrouwen. Voelt dat anders dan bij de “mannelijke” bands waar je tot nu toe bij zong?
Er is een verschil, maar niet vanwege het geslacht. Het is gewoon omdat elk project anders werkt, en voor mij was het eigenlijk een droom die uitkwam om bij een vrouwelijke band te mogen toetreden. Het voelt minder vreemd om samen in een kleedkamer te staan of te vragen of mijn make-up er goed uit ziet.
Over het album Perpetual Chaos. Ik heb begrepen dat je in de tekst een aantal politieke onderwerpen aanhaalt en sociale verschillen tussen mensen veroordeelt. Kan je me hier wat meer over vertellen?
Perpetual Chaos gaat inderdaad voornamelijk over politieke kwesties. We veroordelen moorden, veroorzaakt door bepaald menselijk gedrag op deze aarde door de eeuwen heen. Je ziet het in oorlogen, in het kapitalisme, in dierenmishandeling… Zelfs deze pandemie is een ware inspiratiebron geweest. Guided by Evil gaat bijvoorbeeld over mensen die geen empathie hebben, Under Ruins spreekt over misbruik. Los van de moorden als rode draad, zijn de onderwerpen dus redelijk uiteenlopend. Ik denk dat het album op die manier inhoudelijk wel een breder perspectief biedt dan de vorige albums.
Heb je je laten verleiden om over Covid-19 te schrijven, zoals de meeste muzikanten?
Niet specifiek, maar ik denk dat Time to Fight dit thema goed benadert.
Wat is je favoriete nummer op het album?
Dat is een moeilijke. Ik denk Until The Very End. Het gaat over zelfmoord en dat is een onderwerp dat tijdens mijn dagelijkse job-routine wel eens opduikt. Niet voor mijzelf gelukkig, maar wel bij sommige mensen waar ik mee werk. Daarom is het voor mij heel krachtig en mooi om hierover te kunnen en mogen zingen.
Dank je wel om dit met ons te delen. Namens Zware Metalen wens ik je het allerbeste, en we hopen dat we jullie binnenkort live kunnen zien!
Links: