Stonehenge 2004
Zoals elk jaar is er ook deze zomer weer het oude vertrouwde Stonehenge
festival bij De Buze in Steenwijk. Aangezien dit de tiende jaargang van het
feestje was, had de organisatie extra uitgepakt met een zeer uitgebreide line-up.
Zwaremetalen.com was goed vertegenwoordigt met Jan Hendriksen (JH), Niels
Achtereekte (NA) en Robert de Leeuw (RL)
Lex Talionis
Net na binnenkomst steekt het Franse Lex Talionis van wal. Doordat het
geluid ngoal erg veel laag bevat en dus nogal brommerig overkomt kan ik me het
eerste nummer niet echt een beeld vormen van deze band. Ik kwam na een aantal
nummer suit op een black/death mix met gebruik van een drumcomputer. In ieder
geval maakte het op mij (en op het weglopende publiek) weinig indruk, met name
het te simpel gebruik maken van een drumcomputer irriteerde erg snel. Ook de
nummers zaten tamelijk saai in elkaar, ik had niet echt het idee dat de heren
veel meer konden dan ze lieten horen … JH
Putrefied
Gelukkig is er dan nog het oer-hollandse Putrefied die Stonehenge goed
wakker schudden met hun oer-amerikaanse lompe deathmetal. Dat je geen technische
hoogstandjes hoeft uit te halen om een publiek aan de gang te krijgen
bewijzen ze weer, al tijdens het eerste nummer staan er fiks wat hoofdjes te
bangen op de lage gitaren en oerrochel van zanger Marcel. Voor mij de tweede
maal dat ik deze band live aan de slag zie, en voor de tweede maal spelen ze
moddervet en retestrak. JH
Dead Head
Een bekende band in de Nederlandse metalscène, dit Dead Head. De band
bestaat al sinds 1989 en zweert nog steeds bij snelle, agressieve thrash. Een
stijl die men sinds jaar en dag ook al meester is. Snel duo-gitaarwerk,
intensieve drumpartijen en een lekkere, agressieve schreeuw. De muziek klinkt
gemeen en komt door het prima geluid goed over. De nummers bevatten toffe,
snelle solo’s die live ook nog eens goed uitgevoerd worden. Iets waar veel bands
nog wel eens een steekje willen laten liggen. De nadruk ligt ook duidelijk op de
gitaren en zo hoort dat bij thrash metal. Afkomstig uit Kampen en omgeving
speelt men vandaag dus redelijk dicht bij het eigen nest en dat laat zich
vertalen in veel enthousiasme bij het publiek. De droge aankondigingen van
bassist/zanger Tom van Dijk werken hier zeker aan mee. Dead Head
doet gewoon waar het goed in is en weet dat tot op de dag van vandaag met veel
enthousiasme te brengen. NA
Spawn of Possession
Uiterst benieuwd hoe deze technische death metal band het ervan af zou
brengen, ging ik naar voren richting het podium. Het was mijn eerste Stonehenge
en het geluid viel mij bij de eerste bands ietsje tegen, maar gelukkig werd het
wat beter naarmate dit optreden vorderde, ook al had het iets harder gemogen.
Deze Zweedse band speelt een enorm technische variant van death metal waarbij de
riffjes en breaks je om de oren vliegen. Logischerwijs kwam daardoor het publiek
niet echt los, want echte mosh stukken bleven uit. Zanger Jonas Renvaktar
probeerde het publiek nog wel een beetje in beweging te krijgen, maar eerlijk
gezegd had ik zelf ook niet zo’n verschrikkelijke zin om om half 4 ’s middags in
de brandende zon me teveel te gaan uitsloven. De band verdiende alle respect,
maar een koud biertje was toen nog prioriteit.
Belangrijk bij zo’n band is natuurlijk dat er strak wordt gespeeld en dat lukte
gelukkig ook. Drummer Dennis Röndum kon de boel goed bij elkaar houden. Helaas
kwamen de drums niet echt goed door. Veel beweging was er niet bij de
gitaristen, maar uiteraard is er enige concentratie noodzakelijk voor de
uitvoering van de complexe nummers. Doordat mijn blaas halverwege het optreden
op knappen stond ben ik maar even naar de pisbakken gesneld, waardoor ik 2
nummers gemist heb. Gelukkig kon ik de geweldige opener van het album Cabinet
nog net meepikken. Geslaagd optreden! RL
Nocta
De eerste band op het binnenpodium was het Nederlandse Nocta. Ik kan
mij nog herinneren dat ik deze band (toen nog genaamd Noctambulant Grimness)
ooit zag in de Sfinx in Heerenveen. Ook kan ik me herinneren dat ze toen nog
puur black metal speelden (inclusief de cover Blashyrkh van Immortal),
maar ik moet zeggen dat de stijl van deze band sindsdien behoorlijk is
veranderd. Meerdere invloeden zijn nu hoorbaar, ook uit de death metal. Het
spelniveau is gelukkig ook verbeterd sindsdien, alleen kan het naar mijn mening
nog veel beter. Soms is het redelijk onstrak en worden een aantal kleine foutjes
gemaakt, maar toch weten ze zich aardig door de nummers heen te werken. Zanger
Dirk-Jan kwam een beetje ongepast op mij over aangezien hij het gehele optreden
een glimlach op z’n gezicht had. Nou ben ik niet zo “true-getrouw” iemand, maar
toch kwam het een beetje raar over aangezien er natuurlijk niet bepaald over
bloemetjes en bijtjes wordt gezongen. Aan de andere kant was de spelvreugde ook
weer een pluspunt. Mijn favoriete nummer was het nummer Slumber, dat een
lekker refrein kent. Een aardig optreden, maar het gevoel bekroop mij dat de
meeste toeschouwers vooral kwamen voor de charmante bassiste… RL
Agathodaimon
Als één van de afgevaardigden van onze Oosterburen het experimentele
blackmetal gezelschap Agathodaimon. Op hun laatste release ‘Serpent’s
Embrace’ laat de band horen dat ze invloeden uit onder andere electro en pop
niet schuwt en ik was dan ook erg nieuwsgierig hoe de band het er live vanaf zou
brengen. Ietwat belemmerd door een slecht geluid zetten deze heren een sterk
staaltje moderne metal neer. Het vette geluid van de laatste cd wordt niet
geëvenaard, maar het enthousiasme van de bandleden maakt deze middag veel goed.
Het publiek is moeilijk te overtuigen en ook het feit dat de ‘buikjes’ beginnen
te rammelen en menig metalhead zich richting shoarmatent of pizzaboer in het
centrum van Steenwijk begeeft zit de band een beetje tegen. De band lijkt ook
meer van het soort dat in zalen beter overkomt. Hier op Stonehenge een
beetje een vreemde eend in de bijt. Binnenkort moeten ze maar eens indoor op
herhaling komen. NA
Carnal Leftovers
Helaas is het ons niet gelukt deze band genoeg te zien om er iets fatsonlijks
over te schrijven. Van mensen die de band wel gezien hebben hoorden we louter
positieve geluiden, hopelijk binnenkort alsnog!
Holy Moses
Veel old-school geweld vandaag en daar past de dikke bak thrash van Holy
Moses prima tussen. In tegenstelling tot Agathodaimon is Holy
Moses gezegend met een supervet geluid! Iets waarzonder de muziek haar
bestaansrecht ook zou verliezen. Snellere thrashriffs afgewisseld met powermetal
achtige meezingpartijen, ideaal voor een zonnig middagje metal. Hoewel ik over
het algemeen nooit erg onder de indruk ben van de zangprestaties van vrouwelijke
brulboeien, weet zangeres Sabina Classen door haar overtuigende
presentatie en over-de-top rauwe schreeuw de muziek flink kracht bij te zetten.
Half in het Nederlands weet ze het publiek ook op haar hand te krijgen. Dit
resulteert in een flinke moshpit voor het podium waar traditioneel weer enkele
rolstoelers bij aanwezig zijn. Publiek en band vermaken zich prima en de
temperatuur op het veldje tussen de Buze en de kerk stijgt weer flink wat
graden. NA
Cardinal
Eindelijk eens Cardinal live aan het werk zien, hun eerste werkje
Baptized in Cum beviel mij erg goed en nu eens zien hoe de mannen het er
live afbrengen. Helaas kon ik niet het hele optreden zien, maar de heren wisten
zeker een vet potje deathmetal neer te zetten, alhoewel de muziek enigszins de
neiging had om in een brij te veranderen. Drummer Toep speelde voor de tweede
keer vandaag (hij drumt ook bij Putrefied) maar daar was in zijn spel
weinig van te merken. Jammergenoeg is hij overigens nu uit de band gestapt en is
Cardinal op zoek naar een nieuwe drummer.
Pungent Stench
En toen de beurt aan Pungent Stench. Deze Oostenrijkers hebben
Nederland de laatste jaren reeds enkele malen aangedaan, maar elk optreden
blijft bijzonde. Ditmaal geen priestergewaden en leren tangaslips, maar 3 in
doorsnee zwart gehulde mannen de het podium overnemen. De band speelt strak en
heeft gekozen voor een afwisselende set. Zanger/gitarist Martin Schirenc
speelt en brult vol overgave en is erg goed bij stem. Hij lijkt zich als een vis
in het water te voelen en vermaakt de aanwezige toeschouwers met zijn zieke
teksten en allerlei vermakelijke capriolen op het podium. De typische, groovende
death metal heeft duidelijk zijn uitwerking op het publiek dat zich al moshend
prima vermaakt. Een oudje als ‘Klyster Boogie’ klinkt nog steeds
geweldig, maar ook de wat snellere nieuwe nummers komen goed uit de verf. Zeer
vermakelijk! NA
Officium Triste
Als afsluiter in de zaal het doomgezelschap Officium Triste. Deze
Nederlandse band lijkt met haar recente album na 10 jaar dienst de aandacht te
krijgen die ze verdient. Het grootste gedeelte van de zaal is dan ook nagenoeg
vol en het publiek lijkt compleet in de ban van de lange, slome en slepende
nummers. Goed uitgevoerd en ondanks het droevige karakter met plezier gebracht.
In de donkere zaal, voorzien van enkele rode en groene lampen komt de liveshow
van dit vijftal erg overtuigend over. Het geluid is goed en klinkt vooral lekker
‘breed’. Er is veel aandacht besteed aan galmpjes, delaytjes, etc. waardoor de
muziek tamelijk onnederlands klinkt. Solide doom, voorzien van uitgesponnen
toetsenpartijen, maar vooral gericht op de gitaar. Eén van mijn persoonlijke
favorieten van Stonehenge 2004. NA
Dismember
En terwijl de heren van Officium Triste de laatste doom-akkoorden
aansloegen op het binnenpodium, maakte Dismember zich op voor het
slotakkoord van Stonehenge 2004. Doordat de meeste bezoekers zich al de klok in
de rondte hadden gezopen (inclusief ondergetekende), had Dismember het grote
voordeel dat alle schroom was gevlogen en het publiek uit zijn dak ging op de
logge en melodieuze riffs van deze death metal legende. Je kon merken dat de
band zelf dit ook fantastisch vond en demonstreerden een enorme spelvreugde en
het leek of ze er geen genoeg van konden krijgen. Af en toe moesten ze elkaar
even aankijken om het zootje weer strak te trekken, maar dat mocht de pret niet
drukken. Met nummers als Skin ‘em Alive, I Saw Them Die,
Dreaming in Red, het geweldige, van Where Ironcrosses Grow
afkomstige, Tragedy of the Faithful en de beukende afsluiter
Skinfather kon het publiek er ook geen genoeg van krijgen en was
Dismember een waardige afsluiter van een geslaagd festival. Volgend jaar ben
ik er weer! RL
Links
Foto’s
- Nadine van
Schemerwereld - Sin van Festivaltv