Interview met Cliteater

Hoempa toempa met slaven in de taxi


Cliteater2

Dames, doe je kuisheidsgordel om, want er is een nieuwe Cliteater-plaat. De vijfde in haar soort en het mag duidelijk wezen dat die weerom in het gekende kleedje zit: een verclitoriseerde parodietitel op een klassiek metalalbum, de kale dikzakcartoon op de cover en (leed)vermakelijke geintjes over seks en slachten. Muzikaal blaast er een markante rock & roll-groove tussendoor en ook de productie is weer een tikje fraaier. Gitarist en pitchzanger Ivan Cuijpers heeft dus wat om over te praten. Eerst via Skype, toen de lijn het niet meer aankon via mail.

Goregrind, hoe serieus is dat eigenlijk? Of beter, hoe serieus nemen jullie dat?

Dat wij alleen maar goregrind zouden zijn, vind ik niet helemaal kloppen. We hebben ons nooit opgelegd dat het zo of zo moest zijn. We zijn elf jaar geleden begonnen met de intentie de meest extreme band uit die tijd te worden. Toen had je Mortician en Gut, dat waren mijn favoriete bands en dat hoor je op onze eerste cd. Sindsdien is de muziek gaan evolueren. Nu luisteren we naar veel meer soorten en dat hoor je op die nieuwe cd keihard terug. Cock And Ball Torture, Rompeprop… noem ze maar op, dat vind ik echt goregrind. Wij maken meer een mengeling van van alles en nog wat, waaronder goregrind. Hoe serieus nemen wij dat… sommige metalbands nemen zich veel te serieus. Dat proberen wij juist niet te doen. Qua muziek zijn wij een ontzettend serieuze band. Ik ben daar iedere week zeer hard mee bezig, het kost mij iedere vrije minuut, maar dat is graag gedaan.

Cliteaten Back To Life vind ik veel meer groove hebben, waar het vroeger wel eens iets technischer mocht. Waar komt ‘ie vandaan?

Die ontstaat wanneer wij samen komen. Vroeger bereidde ik de nummers thuis voor en kwam ik daarmee naar het repetitiehok. Daar heb ik nu geen tijd meer voor, dus nu komen we vrijdagavond bij elkaar en beginnen gewoon te jammen. Op een of andere rare manier is het eerste dat in ons opkomt meteen een nummer. Onze drummer speelde vroeger in een andere band waar ze soms drie, vier maanden bezig waren aan één nummer. Bij Cliteater schrijven we er soms drie op één repetitie. Dus nee, we zijn niet bezig met “nou gaan we eens wat meer grooven”, het is gewoon een natuurlijk proces.

Cliteater3Even heel concreet, O She’s Eleven begint met zo’n heel typische polkagroove. Als je die dan begint te spelen op repetitie, heb je dan nooit het idee van: “daar gaan we weer”?

Tijdens het afgelopen schrijfproces hebben we dat zelfs regelmatig gehad. Ik weet nog dat we aan dat nummer bezig waren en dat we eigenlijk een pauze namen. Op een gegeven moment begon onze drummer zo’n “hoempa-toempa” – zoals wij dat noemen – te drummen. “Speel daar nu eens een hoempa-toempa-riff op”, zei hij (neuriet de riff). Het nummer kwam meteen op gang, zeker omdat we gelijk met die tweede riff kwamen. Dan is het een kwestie van dat achter elkaar te zetten en een half uur later heb je je nummer. Wij doen daar niet zo heel moeilijk over, als wij er tevreden mee zijn volstaat het. Als ik hem vergelijk met de oude cd’s, vind ik het belangrijk om progressie te horen. Dat hoor ik al wanneer ik Clit ‘m All naast Eat Clit Or Die leg. Qua opname zijn die cd’s redelijk slecht, maar de nummers verbeteren. Toen we The Great Southern Clitkill hoorden had ik iets van “oh, zo kan het dus ook”, lekker rechttoe-rechtaan. En deze keer vind ik dat de technische details ontzettend goed werken. Het mag eigenlijk niet bij grindcore, maar het klinkt rockend.

Dat valt echt op. Is dat een stijlbreuk?

Dat is een grappig verhaal. Een paar jaar terug maakte ik tijdens mijn studie een scriptie over de achtergronden van popmuziek. Die toenmalige leraar zei: “zo jij speelt in een grindband. Heb je al eens onderzocht waar die muziek eigenlijk vandaan komt?” Ik begon toen meteen over Black Sabbath, hoe heavy metal evolueerde naar thrash en death metal en punk dat dan naar hardcore vertakte. En hoe Napalm Death dat allemaal tot grindcore gemaakt heeft. Maar toen ik helemaal terug groef naar het begin, naar de essentie waaruit alle popmuziek voortkomt, kwam ik bij de Amerikaanse slavernij terecht. De oude rhythm and blues, die de slaven destijds maakten, was de eerste vorm van rock-‘n-roll. Daaruit zijn tal van stijlen ontstaan, waaronder dus ook grindcore.

Dus daarom heb je dat erin geprobeerd te verwerken?

Ik luister tegenwoordig erg veel soorten muziek waaronder ook (oude) rock & roll. Die basisritmes heb ik mezelf aangeleerd op de akoestische gitaar en later tijdens een jam op een repetitie klonk dat zo ontzettend vet dat we dat steeds meer zijn gaan toepassen. Het klinkt old school en toch ook vernieuwend!

Er zitten alweer een paar opvallende titels tussen. Hebben jullie bijvoorbeeld al klachten ontvangen van boze socialisten uit Noorwegen vanwege Norway Utoya Massacre?

We hebben over geen enkele songtitel klachten gehad, behalve over Seth Putnam Paid Our Cab Fare(lacht)

Cliteater+Seth

Is dat toevallig echt gebeurd?

Hij heeft inderdaad ooit een taxi betaald voor Joost en mij. We speelden in Newcastle op een festival waar Anal Cunt ook zou optreden. Na onze show gingen we naar ons hotel om te douchen en de zooi te dumpen. Nadat we opgefrist waren, besloten Joost en ik terug te gaan naar het festival terwijl de anderen de stad ingingen. Toen we buiten kwamen, stond Seth daar te wachten op een taxi en zei: “hey guys, just saw your show, it was great man, wanna join me in the taxi?” En daar zaten we dan met Seth in de taxi, hij gaf ons bier en we praatten wat over muziek en politiek tot we weer aan de zaal waren. Later die nacht zou hij met zijn bandleden de hele hotelkamer aan gort slaan omdat – meen ik me te herinneren – ze niet waren uitbetaald (lacht).Memorabele avond en nacht, RIP Seth!

Cliteater-CliteatenBackToLifeDeze keer is de titel een parodie op Cannibal Corpse. Hoe kiezen jullie die “geclitoriseerde” albumtitels?

Meestal ontstaan die albumtitels onder genot van drank en een hoop flauwekul. Vaak vergeten we dat dan weer, dus tegenwoordig schrijven we ze allemaal op. We krijgen ook vaker mail van mensen die suggesties indienen (lacht). Deze titel ontstond tijdens een naborrel in Slovenië denk ik. Alleszins op onze laatste Europatour. Onze chauffeur kwam opeens met de titel aanzetten en we lagen in een deuk. De dag erna besloten we dat het de werktitel zou worden en uiteindelijk heeft hij de cd gehaald!

Die dikke man die altijd op jullie cover staat, heeft die een naam?

Dat is Andrey Nicolai. Onze mascotte, een soort van Eddy maar dan van Cliteater. Waar de naam vandaan komt herinner ik met niet meer. Ik dacht dat het iets met Andrey Chikatilo (seriemoordenaar) te maken had.

Dat einde, laat het ons ‘bloopers’ noemen, wat was precies het probleem?

In de studio wilden we Diamonds And Rust van Stormtroopers Of Death opnemen, maar dan met de tekst “thank you, goodnight”. Probleem echter was dat Joost er een paar takes voor nodig had om op de tel te grunten (lacht).

Cliteater1

Joost heeft trouwens de gewoonte om live regelmatig een karatekick te doen, heeft hij daar nog nooit een kaakbeen mee gebroken?

Ik herinner me één keer dat Joost inderdaad iemand bewusteloos heeft geschopt. Kijk dus maar uit als je bij ons vooraan staat (lacht).

Wiens clitoris zouden jullie nu eigenlijk het liefste opeten?

Wie biedt zich aan?

Zijn er nog mensen die je publiekelijk wil beledigen?

Mensen, waarvan je denkt dat je ze kan vertrouwen, die achteraf mensen blijken te zijn die je alleen maar misbruiken om er zelf beter van te worden. Get a life!

Links:

Interview met Cliteater

Interview met Cliteater

Met The Great Southern Clitkill bliezen de goregrinders van Cliteater me weer eens genadeloos uit de reeds bevuilde broek. Wat een lekkere plaat. Gestoord, absurd maar voorzien van een slachtende agressie en een muur van een sound. Ik kwam in contact met Ivan Cuijpers, gitarist van Cliteater, die mijn vragen beantwoordde.

Cliteater

Hey Ivan! Hoe gaat het met jou en de band?

Hoi Martijn, dank voor de interesse in Cliteater. Met ons gaat het zeer goed en met de band ook. Na een onzekere periode staan wij weer helemaal in de startblokken om onze nieuwe plaat te promoten!

Hoe kijken jullie terug op 2010?

2010 was een jaar met vele hoogtepunten en een paar dieptepunten. Mijn herstel voorliep voorspoedig waardoor we weer aan het spelen toekwamen. De eerste twee cd’s (Clit em All en Eat Clit or Die) werden in Noord Amerika opnieuw uitgebracht. Voor het eerst speelden wij in Noorwegen wat een zeer vette ervaring was. Met -20°C door Noorwegen crossen en dan een paar shows doen, terwijl de instrumenten door de kou helemaal krom waren getrokken, neemt niemand ons meer af. Ook de Goregrind Over Europe Tour samen met Rompeprop en Rectal Smegma was een te gekke ervaring! We speelden voor veel mensen, de crew was erg professioneel en de participerende bands waren erg cool! Verder hebben we de nieuwe cd The Great Southern Clitkill opgenomen die in oktober 2010 is uitgebracht door War Anthem Records. Onze bassist Vedran keerde na anderhalf jaar terug op de basstek (hij was op wereldreis) en Robbie Rockster (die de bas had overgenomen tijdens Vedran’s afwezigheid) werd aangenomen als tweede gitarist. In Clemens Kerssies werd een nieuwe drummer gevonden na het noodgedwongen ontslag van onze oude drummer Martijn Sijmons. Al met al een jaar met veel ups en een paar downs maar we zijn er weer helemaal klaar voor! 2011 wordt ons jaar!

Cliteater - The Great Southern Clitkill

Ik ben zeer te spreken over jullie nieuwste plaat, The Great Southern Clitkill. Het geluid is gelikt, maar toch vuil, en de energie spat er weer vanaf. Mijns inziens is het een plaat die laat horen dat je niet bijster origineel hoeft te zijn om je luisteraars toch een ferme trap in de ballen te kunnen verkopen. Mee eens?

Dankjewel! Tja, wat is tegenwoordig nog origineel? Het geluid klinkt veel voller en is puur, zonder digitale fratsen. What you hear is what you get en dat was ook onze intentie voor deze plaat. De nummers moesten in razend tempo geschreven worden en de deadline werd ternauwernood gehaald, gelukkig.

Je kunt zeggen dat The Great Southern Clitkill erg goed is ontvangen door de media. Hoe zijn de reacties van het publiek en jullie fans in het algemeen?

Tot nu toe staan we te kijken hoe positief de recensies zijn, vooral van de grotere bladen die meestal lage punten geven voor bands uit ons genre. Ons label is heel erg tevreden over de plaatverkoop tot nu toe en de reacties zijn uitermate positief terwijl we bij de vorige releases wel eens kritieken over ons heen kregen. We hebben pas een gig gedaan voor de promotie en die reacties waren te gek. Vanaf 15 januari kunnen we de nieuwe cd echt gaan promoten!

Kun je me iets vertellen over de totstandkoming van dat gigantisch lekkere geluid, kortom, het opnameproces van jullie laatste plaat?

We kozen voor de Soundlodge Studio in Rauderfehn (Duitsland) omdat de mannen van Inhume daar ook hun cd hadden opgenomen en ze zeer te spreken waren over de samenwerking. We hadden de studio geboekt voor tien dagen maar waren in vijf dagen al klaar (exclusief mixen). De sfeer was heel erg ontspannen en Jorg Uken (producer) was heel erg professioneel. De meeste takes van dit album stonden er in één keer op. We wilden dit om zo de puurheid te waarborgen. Dit zorgde voor veel hilarische momenten bij onze producer die steeds zei dat we tijd genoeg hadden (lacht). De overige tijd hebben we ge-edit, gemixed en het WK voetbal gekeken tussen de bbq’s en biergarten door. Ook de local bar heeft een flinke omzet gedraaid. Ik zag het persoonlijk meer als een tiendaagse vakantie. Alles is live zonder effecten opgenomen, alleen tussen de bas en amp zat een distortionpedaal en de basdrums zijn getriggerd.

Cliteater

Jullie zijn sinds kort weer een complete band, inclusief drummer. Kun je me vertellen uit welk donker hol jullie Clemens hebben getrokken?

Nadat we Martijn Sijmons ontslagen hadden, hebben we een poosje rust genomen en zijn daarna begonnen met het zoeken naar een drummer. Na verschillende contacten hebben we een paar audities gehad maar daar zat niet echt iemand tussen waar we drum-technisch tevreden over waren. Ook waren er drummers die wel wilden komen drummen maar dan gooide de afstand weer roet in het eten. Via Sonja Schuringa van de band Dictated kwam ik in contact met Clemens Kerssies (ex-Departure, Grindbashers, As Empires Fall). Deze man is een natuurtalent en na twee repetities drumde hij onze live set van twintig nummers alsof hij al jaren deel uitmaakte van Cliteater. Ondanks dat hij van ver moet komen zijn we tot een compromis gekomen qua repeteren en zijn wij hartstikke blij en trots dat hij nu deel uitmaakt van onze band!

In 2011 gaan jullie op pad met Jesus Cröst. Wat kunnen we van Cliteater op het podium verwachten anno 2011?

Wij kijken erg uit naar de Grind in Blood Tour 2011 die zal worden georganiseerd door Doomstar Bookings! Jesus Cröst is een erg vette band en bestaat uit twee heel erg toffe lui! Wat men kan verwachten van ons? Kom maar kijken en oordeel zelf!

Hoe kijk je terug op bijna tien jaar Cliteater? Hoogte- en dieptepunten?

Hoe ik zelf erop terugkijk? Samen met Joost en Vedran behoor ik tot de grondleggers van de band en heb vanaf het begin alles meegemaakt. Ik had nooit durven dromen dat ik tien jaar na dato kon zeggen dat we dit allemaal mochten meemaken. Dankzij de band heb ik al veel landen mogen bezoeken en heb ik veel kennis opgedaan van allerlei mensen en culturen. Het feit dat je een e-mail krijgt van een vreemd persoon uit een vreemd land, die je band wilt boeken, hem of haar blindelings moet vertrouwen dat alles geregeld wordt en je na een geweldige ervaring weer thuiskomt met allemaal mooie verhalen, dat geeft nog steeds een kick! Mijn persoonlijke hoogtepunten van bijna tien jaar Cliteater zijn dan ook: Alle releases die we gedaan hebben, spelen op festivals als Party San, Maryland Deathfest, Deathfeast Open Air, Obscene Extreme, Fuck the Commerce, de Canada/Amerika tour, alle Europese tours en gigs, de fans, de vette bands waarmee we mochten spelen, bands waar ik vroeger een poster van boven mijn bed had hangen, het ontmoeten van nieuwe bands en mensen, het feit dat velen ons omschreven als one day fly na ons debuutalbum als en we nog steeds het tegendeel bewijzen…

Cliteater - Clit Em All

Dieptepunten zijn er niet echt veel, alleen het feit dat sommige promotors onze hospitality rider niet goed doorlezen waardoor we voedsel krijgen voorgeschoteld waar de helft allergisch voor is. Of mensen die hun afspraken niet nakomen. Ook de zoektochten van nieuwe bandleden zorgde vaak voor stress, en de corruptie die je in sommigen landen tegenkomt on the road.

The Great Southern Clitkill is uitgekomen via War Anthem Records. Een label dat mijns inziens prima bij jullie past, gezien de andere bands die daar onderdak hebben. Hoe zijn jullie in contact gekomen met dat label?

In 2007 tekenden we een contract bij Morbid Records uit Duitsland die de release ging doen voor het Scream Bloody Clit-album. Reeds een paar weken voor de release werd het label failliet verklaard en nam War Anthem Records de boel over. In dezelfde periode speelden wij op Party San. War Anthem is hier de eigenaar van. Na ons optreden kregen we direct een meerjarig contract aangeboden. We zijn uiterst tevreden met War Anthem Records. Tevens wilden wij per se een Duits label. Ze doen goede zaken voor de bands, doen veel aan PR, hebben wekelijks contact en komen hun contractregels goed na! We hebben daarna de kans gehad om bij een groter label te tekenen maar we zijn zo tevreden dat we gewoon bij WAR blijven!

Al suggesties voor een titel voor een eventuele opvolger? Er is nog genoeg in de aanbieding lijkt me. The Ace of Clits? De Mysteriis Clit Sathanas? Clit Deep And Hard? Cause of Clit? Slaughter of the Clits? Pleasure to Clit? Blessed are the Clits?

(lacht) Je helpt ons al aardig op weg. Nee, de titel is nog niet bekend maar dat zal in loop van het schrijfproces duidelijk worden. Meestal ontstaat een dergelijke titel on the road na een paar alcoholische versnaperingen. Houd onze MySpace maar in de gaten!

Wat zijn de plannen voor Cliteater in de nabije toekomst?

In februari gaan we op tour met Jesus Cröst door Europa. In de zomer spelen we weer op verschillende festivals waarvan ik er een paar nog niet mag bevestigen helaas. Verder proberen we zo veel mogelijk te spelen en kunnen we ons weer klaarstomen voor een komende release in 2012.

Nog even terug naar de laatste plaat. Wat was de inspiratiebron voor Positive Aspects of Collective Choas (pt IV)? Met name het einde van de track is spraakmakend!

(lacht) Nou, dat nummer komt op iedere full length terug in een nieuwe vorm. Het is in feite een kort nummer waarin we zoveel mogelijk herrie proberen te produceren zonder eigenlijk iets te doen. Het is ontstaan uit een grap en is nu traditie geworden op iedere cd. Na iedere opname dag waren we gedoemd om pils te drinken en Duitse tv-series te bekijken. Alles was in het Duits nagesynchroniseerd. Van South Park tot zelf New Kids. Hilarisch gewoon. Rond middernacht kwam er steeds een tekenfilm op MTV genaamd: Drawn Together. Tijdens de aftiteling hoorde je die enorme scheet en we kwamen niet meer bij van het lachen. Via YouTube hebben we deze sample geript en gebruikt voor dit nummer. Was een leuke afsluiter van dit chaotische nummer vonden we zelf en er zit verder geen diepe boodschap achter.

Cliteater - Eat Clit Or Die

2010 was een jaar met vele hoogtepunten op het gebied van grind van eigen bodem. Grind (en met name goregrind) lijkt wel een genre te zijn waar Nederland koploper is zal worden. Wat jij?

Inderdaad hebben we niets te klagen met goregrindbands uit Nederland. Zowel Rompeprop als Rectal Smegma doen het erg goed. Stoma en Blood Bastard zijn erg vette bands, dan hebben nog altijd Hymen Holocaust die ieder jaar wel met een release komt en dan nog te spreken van de wederopstanding van Last Days of Humanity. Buiten deze bands hebben we nog Inhume, Blood I Bleed, FUBAR, Collision, DrDoom, Jesus Cröst, Anal Penetration enzovoorts die allemaal hun steen bijdragen aan een gezonde scene. Koploper vind ik zelf een relatief begrip. Ieder land heeft wel grindbands die het internationaal goed doen. Grind maken is geen wedstrijd met koplopers en verliezers. Het zorgt voor saamhorigheid waar ook ter wereld en wij zijn trots dat wij daar deel van mogen uitmaken.

Heb je de goedhartige lezertjes van Zware Metalen nog iets te zeggen?

Bedankt voor het lezen van dit interview. Voor meer info feel free to visit de MySpace. Check of we in jullie buurt spelen en kom samen met ons pils nuttigen! Stay loyal to the clits!

Links: