Interview met Affector

Interview met Affector

In mei verscheen het debuut van Affector. Op het eerste gezicht het zoveelste progmetalbandje. In de line-up troffen wij echter grote namen aan en Harmagedon blijkt een sterke plaat met een bijzondere invulling van een uitgekauwd thema. Zware Metalen zocht opheldering bij drummer en regelneef Collin Leijenaar.

af logo

Gefeliciteerd met Harmagedon. Uit de bio maak ik op dat Daniel Fries zich in het verleden bij jou heeft gemeld met zijn muzikale ideeën?

Ja, dat klopt inderdaad. In 2005 was ik op tour met Neal Morse en na een optreden ergens in Duitsland kwam Daniel Fries naar mij toe en vroeg mij te luisteren naar zijn demo CD. Ik was onder de indruk van zijn spel en songwriting capaciteiten en er begon een idee in mijn hoofd te groeien om ooit eens iets met Daniel op te zetten. Het duurde daarna nog wat jaren voordat het zover was vanwege onze drukke schema’s. Maar uiteindelijk zijn Daniel en ik begonnen aan datgene wat nu Affector en de plaat Harmagedon is geworden.

Kan je iets vertellen over de opnames. Nam ieder voor zich zijn partijen op of hebben jullie ook samen in de studio gezeten?

Op het moment dat we de CD aan het schrijven en opnemen waren was er nog geen sprake van een label en was er totaal geen budget. Het was dus onmogelijk iedereen in te vliegen en samen in één studio op te nemen. Iedereen heeft zijn partijen in zijn eigen (thuis)studio opgenomen. Dankzij het gemak van het internet, Dropbox en Gobbler, hebben we de sessies heen en weer gezonden en konden we toch samen aan het album werken zonder dat wij elkaar fysiek ontmoeten.

af colin

Wie is Collin Leijenaar eigenlijk en hoe ziet dat drukke schema waar je over rept eruit? Hoe ben je bijvoorbeeld in de muziekscène verzeild geraakt?

Ik ben drummer en ondernemer. Ik speel drums vanaf mijn 12e en doe dat professioneel vanaf mijn 21ste. Ik heb altijd een sterke overtuiging gehad dat iemand zijn dromen moet najagen en dat heb ik dan ook gedaan, ondanks vele adviezen van mensen om dat juist niet te doen en dat ik beter een ‘normale’ baan zou kunnen nemen. Ik heb in veel bandjes gespeeld, doe regelmatig sessiewerk en heb natuurlijk ook in het feesten en trouwerijen circuit het nodige werk gedaan. Nadat ik een jaar of acht een drumschool runde in mijn woonplaats heb ik dit in 2006 omgedoopt tot popschool. Nu zes jaar later is dat uitgegroeid tot een popmuziekschool met 400 leerlingen en 17 docenten. Ik run deze school samen met mijn vrouw Jessica Koomen. Daarnaast speel ik sinds 2005 in de Europese live band van de Neal Morse (ex-Spocks Beard, Transatlantic, Flying Colors). Met hem heb ik zes Europese tours en op diverse grote Europese festivals gespeeld. Ik ben niet alleen de drummer, maar ook bandleider, tourmanager, boeker en regelneef voor al deze tours geweest. In 2010 ben ik als tourmanager met Transatlantic op wereldtour geweest. Naast mijn werk voor Neal speel ik in de Nederlandse prog band Dilemma en doe ik regelmatig sessiewerk. In Affector ben ik naast de drummer, ook de producer, manager, boeker en regelneef. Ik kan het niet laten. En als er nog tijd over is vind ik het leuk andere bands te coachen of te helpen met tourmanagement-achtige zaken. Dus je kan je voorstellen dat met slechts 24 uur in een dag, de week snel vol zit!

Is Affector een band of een studioproject? Zijn er plannen om te gaan toeren? Ik kan me zo voorstellen dat ProgPower in Baarlo een prima omgeving is om de muziek live te brengen.

Affector is begonnen als een duo-project van Daniel en mijzelf. Maar gaandeweg is het tot een band verworden. Ook al zijn we op dit moment nog niet als band samen geweest, toch voelen we ons al wel een band. De plaat is ook echt als band tot stand gekomen. Iedereen had volledige vrijheid om datgene op te nemen wat hij zelf wilde. Ik vind het belangrijk dat ieders muzikale karakter ‘gevangen’ wordt op een opname. Alleen dan klinkt de muziek zoals het hoort: uit het hart! Er zijn zeker plannen om te touren, alleen helpt de huidige financiële crisis, gecombineerd met de slechte bezoekersaantallen bij concerten niet echt mee voor zalen en promotors om bands te boeken tegen fatsoenlijke tarieven. Maar we zijn er druk mee bezig en hopelijk krijgen we het van de grond met wat sponsoren. We kunnen niet wachten om dit materiaal live te spelen! En ja, ProgPower kan mij altijd bellen! Zou te gek zijn!

af band

Wat betekent de bandnaam Affector? Heeft het nog een bepaalde betekenis?

Eerlijk gezegd was het gewoon één van de ruim 300 opties voor een bandnaam en één van de weinige namen die nog niet werd gebruikt door een andere band. Ik heb het Engelse woordenboek erbij gepakt en allerlei namen die wel lekker bekten opgeschreven. En na lang heen en weer mailen leek dit ‘m te gaan worden.

Affector betekent volgens het woordenboek ondermeer: Signifies an entity that affects, based on the verb affect – Have an emotional or cognitive impact upon – To influence or move, as the feelings or passions; to touch.

De muziek die wij maken is begonnen vanuit het idee dat wij muziek wilden schrijven die wij zelf leuk vinden, zonder na te denken over wat commercieel het beste zou zijn. Puur de muziek maken die wij zelf voelen en uit ons hart komt. En alleen als muziek uit het hart komt, heeft het de kracht om mensen emotioneel te raken. Voor mij is muziek een van de belangrijkste dingen in het leven. Muziek raakt, vervoert, verblijdt, ontroert. Bob Dylan zij ooit eens: “muziek is genezing”. Muziek geeft de luisteraar een moment waarin er even geen drukke, overbezette wereld is, maar waar het even alleen jij en de muziek is. Genieten en even weg van alle dag. Dat is wat wij ook hopen dat mensen ervaren als ze naar onze muziek luisteren. En daar past het woord “Affector” goed bij.

Naast de gast-toetsenisten doet er ook nog een 12-koppig orkest mee. Dat kunstje verstonden de heren toetsenisten niet?

Hoewel er tegenwoordig hele realistische samples zijn van orkesten gaat er niets boven een echt orkest. Het menselijke aspect daarin maakt dat een echt orkest leeft, ademt en echt een meerwaarde meegeeft. Luister maar eens naar de albumopener of de bonustrack op de vinyl versie van Harmagedon: acht minuten lang het orkest alleen. Heerlijk!

Naast relatieve grootheden uit de progscène (Ted en Mike) hebben jullie ook een aantal grote namen weten te strikken op toetsen. Hoe is dat in zijn werk gegaan?

Daniel en ik hadden natuurlijk een wensenlijstje met toetsenisten die we cool vonden. Maar het leek mij slim om met één toetsenist alle songs in te spelen om zo een homogene sound te krijgen op het album. Dat is Alex Argento geworden. Geweldige gast, en wat een geweldenaar! Maar we wilden ook wat gastsolisten hebben, en zo hebben we Derek Sherinian gevraagd. Hij hoorde de muziek en vond het te gek en heeft bijna alle toetsen op Falling Away & The Rise Of The Beast ingespeeld. Omdat ik met Neal Morse speel was die link natuurlijk snel gelegd. Neal heeft twee solo’s op het nummer met Derek Sherinian gespeeld, en heeft alle toetsen op Cry Song gespeeld. In 2009 waren we met de Neal Morse Band op tour als voorprogramma van Dream Theater, en vroeg ik backstage of Jordan Rudess interesse had om wat in te spelen voor Affector. Nadat hij de tracks geluisterd had, wilde hij ook mee doen, en hij heeft de leads gespeeld op The Rapture en Harmagedon. Je kan je voorstellen dat wij ongelofelijk blij zijn deze giganten op onze plaat te mogen hebben.

Kan je iets meer vertellen over het concept achter Harmagedon? Is het echt een kwestie van “copy/paste”-en van teksten uit de Bijbel?

Toen wij zochten naar inspiratie voor teksten was er veel tumult over het feit dat volgens de Maya’s in 2012 de aarde zou vergaan. En aangezien de plaat in 2012 uit zou komen, leek het ons grappig dat thema te verwerken in de plaat. Maar er was al zoveel over geschreven, wat kan je dan nog toevoegen? Al brainstormend kregen we het idee om met letterlijke teksten te gaan werken, iets wat niet veel gedaan wordt. Daarvoor hebben we gedeeltes uit de Bijbel genomen, een van de oudste boeken waarin veel over dit onderwerp geschreven wordt. En omdat wij natuurlijk niet weten wat de toekomst gaat brengen en wij geen persoonlijke uitleg willen en kunnen geven leek het letterlijk gebruik van deze teksten ons het beste. De luisteraar mag er mee doen en laten wat hij of zij wil. Wij willen daar geen persoonlijke twist of richting aan geven. Hoe zouden we ook kunnen, niemand weet wat de toekomst gaat brengen toch?

In mijn review trek ik de vergelijking met Dream Theater, hoorbaar een inspiratie. Door welke bands, muzikanten, platen worden jullie nog meer beïnvloed? En zijn dat met name progbands of ook bands uit andere genres?

Jij geeft aan dat Affector zo uniek is als gras groen is. Tja, dat slaat niet alleen op Affector, maar op muziek in het algemeen. Elke noot, akkoord en woord is al eens gebruikt om muziek mee te maken. Elke combinatie van noten en ritmes is al eens gebruikt. En toch weet iedereen er weer nieuwe muziek mee te maken. Dat vind ik een van de mooie kanten van muziek. De westerse muziek zoals wij die kennen bestaat uit slechts 12 noten. Maar met slechts die 12 noten wordt er ongelofelijk veel muziek gemaakt.
Persoonlijk denk ik dat het onmogelijk is muziek te maken waar geen vergelijkingen mee gemaakt kunnen worden naar andere muziek. Mede vanwege bovenstaande reden, maar ook omdat datgene wat je zelf mooi vindt, wat je inspireert je ook terug zal horen in datgene wat je maakt. En de persoonlijke touch van de maker maakt dat muziek toch uniek is, terwijl het tegelijk bekend kan klinken en lijken op andere muziek.
Voor ons is dat de muziek van onder andere Dream Theater, Symphony X, A.C.T., Seventh Wonder, Rush en ga zo maar door. Maar ook klassieke stukken van Bach, Beethoven, Vivaldi , Paganini of de Keltiche muziek van Iona en Clannad. Van commercieel Metallica tot aan gitaristich geweld van Joe Satriani of Yngwie Malmsteen. Van Toto en Journey tot Queen, Muse of zelfs dubstep muziek, en misschien zelfs wel een vleugje Lady Gaga, haha. Maar niet alleen muziek inspireert tot het maken van muziek, ook films, boeken, natuur, en het leven zelf inspireert.

Zijn er plannen voor een vervolg of is dit een eenmalige actie geweest?

Op dit moment zijn we al weer aan het schrijven voor onze tweede plaat!

Hoe kijk jij aan tegen de huidige progscène? Welke ontwikkelingen zie je en is er nog wel ruimte voor echt vernieuwende acts?

Ik denk dat we in een mooie tijd leven, muzikaal gezien. Ik zie dat prog en progressief beïnvloede muziek weer populairder worden bij een breed publiek, kijk maar naar Dream Theater die genomineerd waren voor een Grammy of de vele progressieve invloeden bij bands als Muse en Coldplay. Ik zie steeds meer verjonging in het publiek bij progconcerten en dat is een goed teken. Ik zie binnen de mainstream pop/rock/metal muziek ook een groeiende belangstelling voor het echte musiceren. Zo af en toe is er zelfs weer een gitaarsolo te horen op de radio. Ik denk dat mensen genoeg hebben van die arme gladde computermuziek, autotune en typische producer producties. Althans dat denk ik te zien (én hoop ik eigenlijk ook). Er is zeker ruimte voor vernieuwing. Anders kan het ook niet progressief heten, het moet zich blijven ontwikkelen.

Hoe ziet jouw agenda er de komende tijd uit? Kunnen we nog meer van dit soort aangename verrassingen verwachten?

Ik ben op dit moment druk bezig met promotie voor Affector en het runnen van mijn popschool. Maar daarnaast zal ik komende maand de nieuwe solo plaat van de Engelse gitarist/toetsenist Dave Bainbridge (Iona) inspelen, en ben ik gevraagd door een Nederlandse progmetal band die zonder drummer is komen te zitten om hun plaat in te spelen en ben ik samen met Dec Burke, John Jowitt en Mark Westworth (Engelse prog muzikanten uit o.a. Frost, Arena, IQ en Darwin’s Radio) een nieuwe band begonnen waar we ergens eind dit jaar/begin volgend jaar een CD mee hopen uit te brengen. Muzikaal in de lijn van Spock’s Beard en Frost, dus weer totaal iets anders. En ik sta open voor alles wat nog op mijn pad gaat komen. Zoals ik in het begin van dit interview zei, ik jaag mijn dromen achterna. Het is heerlijk om je droom te mogen leven, en ik zie uit naar wat er nog allemaal komen gaat. En het mooie met dromen is dat het nooit stopt, er zijn altijd weer nieuwe dromen te dromen, en dus blijf ik ze najagen.

Nog een boodschap voor de lezers van Zware Metalen?

Het leven is te kort om er niet van te genieten! Wat er ook in het leven op je pad komt, er zijn toch altijd weer lichtpuntjes te vinden. Voor mij is dat vaak in muziek. Dus blijf je favoriete artiesten supporten, blijf niet thuis op de bank zitten, maar bezoek wat van de vele concerten die er zijn, koop je muziek en vooral geniet van al dat moois wat er elke maand weer uitkomt! Prog on!

Links: