NULLL: een doomlezing
U heeft er misschien vaag eens iets van vernomen, misschien ook niet. Daar brengen we bij deze verandering in. NULLL is één van de voorvechters van muziek die aanleunt bij doom, muziek die op een muzikantvriendelijke manier zijn weg kan vinden naar de luisteraar, naar de liefhebbers van creativiteit. Ik laat de heer NULLL aan het woord, die ik uit respect niet bij naam noem. U leest hier waarom.
Hallo NULLL. Alvast bedankt voor uw energie. Hoe gaat het er mee?
Alles ok, veel energie, te weinig tijd om het allemaal op te gebruiken.
We hadden graag even wat vragen gesteld over zowel NULLL Infra als The NULLL Collective. Dat laatste is jouw band geloof ik. Een eenmansproject?
The NULLL Collective is inderdaad een band, geen soloproject. Op dit ogenblik zijn we met zijn drieën: E.M. Hearst, een Amerikaan die je misschien kent van Torture Wheel en Wraith of the Ropes. Dan is er S.P. White, een Brit, ook gekend van Uncertainty Principle. En mezelf natuurlijk.
TNC (The NULLL Collective) is zowel een traditionele band als een “collective” van verschillende bands, de solo projecten van de leden van TNC zijn in principe ook leden van TNC zelf. Tegelijkertijd kan je TNC ook zien als het organiserende orgaan achter NULLL Infra.
NULLL Infra zelf is de naam van onze serie digitale releases, een mini-label als je wil. We zijn hiermee in december 2009 begonnen en hebben een aantal maanden, op de laatste vrijdag van elke maand, een nieuw nummer uitgebracht van ofwel TNC ofwel één van de bands of soloprojecten die in het collective zitten. Op dit ogenblik zijn er al 15 zulke digitale singles uitgebracht.
Wat is de bedoeling hiervan?
De hoofdbedoeling is enerzijds pure promotie: door elke maand een nieuw nummer uit te brengen, houden we onze projecten vers in het geheugen van onze fans en andere geïnteresseerden. Langs de andere kant breken we hier ook met de traditionele cd-releases via labels.
Een van de hoofdredenen waarom we hiermee gestart zijn, is de soms rampzalig manier van werken van de meeste underground labels. Ik heb ondertussen over een periode van acht jaar met verschillende labels gewerkt en de kwaliteit van wat hun job zou moeten zijn, gaat achteruit. Tegelijk gaat het aandeel van de mogelijke winst dat een album maakt en dat voor het label bestemd is weer sterk vooruit.
Het is wat belachelijk om zoveel tijd en geld in een album te steken en dan bij een label terecht te komen dat wat vage promotie doet en er via een netwerk van distro’s wel in slaagt uw cd te verdelen en zo winst op te strijken, maar waarvan het einddoel niet de promotie van de band is maar winstmaximalisatie voor het label.
Dat zijn mainstream praktijken en als underground labels die ook toepassen, dan werk ik liever zonder labels en zonder cd’s.
Infra is en blijft voorlopig een experiment – in de loop van dit jaar gaan we nog wat aan het format veranderen. We bereiken wel heel veel mensen – relatief gezien althans, we blijven een klein genre – maar of het werkelijk de moeite waard is, daar ben ik nog niet zeker van.
Bij NULLL draait alles om doom. Funeral doom, death doom, drone doom, industrial doom, … doom dus. Waarom precies doom?
Ik ben via black metal en darkwave in doom en uiteindelijk funeral doom terechtgekomen. Het hoeft niet persé doom te zijn, maar in grote lijnen ligt dat genre het dichtst bij het soort muziek waar ik mee bezig ben.
Ik gebruik de term doom uitsluitend voor promotie, juist omdat de muziek die we brengen het dichtst bij doom ligt. Het is vrij zinloos om gedetailleerd te gaan uitleggen welke muziek je brengt. De overgrote meerderheid van de mensen die er naar luisteren, klasseren het toch ergens in de buurt van doom.
Voor mezelf maakt het allemaal niet veel uit, ik maak geen muziek om bij een bepaald genre te kunnen horen.
Ben je zelf een doemdenker? Of staat dat los van de muziek?
Het onderwerp dat het meest terugkomt in mijn muziek wordt wel dikwijls als doom of depressief gelabeld, maar ik ben het daar niet mee eens. Ik beschouw mezelf als realist en als mensen in mijn muziek negatieve onderwerpen terugvinden, betekent dat meestal dat ze een te positieve kijk op de realiteit hebben.
Je stelt ook regelmatig nieuwe nummers voor op de officiële NULLL website van andere bands die niet van de leden van NULLL zijn. Verdeel je die bands ook?
Ja, want al die bands zijn, tot dusver althans, ofwel deel van het collective ofwel hebben ze eerder al iets uitgebracht op het label zelf. Maar het verdelen blijft beperkt want ik ben de fysieke distro aan het afbouwen, ten voordele van de digitale.
Die distro, die is waarschijnlijk ook voor de “doom”liefhebbers alleen?
Het grote deel van de albums in de distro is inderdaad doom, er zit ook wat ambient, drone en noise bij. De distro is representatief voor de genres van de bands die op het label zelf zitten, dus vooral doom.
De bekendste band in het roster is naar alle waarschijnlijkheid Until Death Overtakes Me. Maar er zijn nog bands terug te vinden. Zijn het allemaal lokale projecten/bands of is iedereen welkom?
Het merendeel van de bands is van buiten België, wel mensen waar ik al langer contact mee had. Ik denk dat er slechts een à twee releases zijn van bands die ik niet kende voordat ze me hun album voorstelden.
Iedereen was welkom, maar voorlopig, terwijl we met NULLL Infra experimenteren, breng ik niets meer uit. Het is ondertussen ook vrij zinloos geworden om cd-r’s uit te brengen. Tegenwoordig komen daar zoveel kosten bij kijken dat ik die niet meer aan een normale prijs kan aanbieden of ik draai met verlies. Het gaat niet om winst maken met NULLL, maar ik ga er geen geld meer aan insteken, want dat is er niet meer (lacht).
Liep het oorspronkelijk vlotter dan?
Voor geruime tijd – het label is er sinds 2003 – draaide het label goed. Cd-r’s waren goedkoop genoeg om nog een alternatief te zijn voor downloads. De laatste jaren zijn de verzendingskosten in België tot in het belachelijke gestegen. Het is voor iedereen buiten België goedkoper om cd’s van waar dan ook behalve in België te kopen. De incompetente politici laten toe dat de post hier in afwachting van een grootschalige vrijmaking van die markt, de prijzen de hoogte injaagt voor zolang ze het nog kunnen.
Dezelfde politici hebben Sabam (en aanverwanten) ook toegelaten om op alles en nog wat een taks te heffen. Zo is er een taks gekomen op cd-r’s, dvd-r’s en recent ook harddisks en USB-sticks. Omdat die zaken ‘zouden’ kunnen gebruikt worden om illegale kopieën te maken van auteursrechtelijk beschermd materiaal. Die taks wordt dan verdeeld onder de leden van die auteursvereniging, zo wordt beweerd. Ik ben zelf enkele jaren lid geweest van die vereniging en heb met eigen ogen gezien dat daar niet veel van aan is. Ik wacht nog steeds op een aanzienlijk bedrag aan royalties.
Over die taks heb ik pas recent wat exacte getallen gevonden, het gaat om ongeveer 14.5 eurocent per cd-r en 48.5 eurocent per dvd-r. Dit is toch wat de verkopers beweren, en die zijn zelden te vertrouwen. Op zich lijkt dit haalbaar, maar ook buitenlandse verkopers zijn verplicht van deze taks aan te rekenen aan Belgische klanten en die dan achteraf door te storten, wat extra administratie met zich meebrengt. Ik heb nog geen buitenlandse winkel gezien die zich met deze idioterie gaat bezig houden voor een klein landje zoals België, dus die weigeren allemaal te verkopen aan Belgische klanten.
Het gevolg is dat een soort marktbescherming gecreëerd wordt voor Belgische verkopers, en sinds de invoering van de taks zijn cd-r prijzen 400% duurder geworden.
Je zou voor minder ophouden met het verdelen van cd’s en cd-r’s!
Ja, ik ben dan overgestapt op de combinatie van een cd-r label en netlabel. Mijn doel is om mijn muziek te verdelen en niets er aan te verdienen. Alleen kan ik niet blijven tegen verlies werken, dus gratis muziek aanbieden zonder dat ik kosten moet maken lijkt ideaal. Dit heeft niet echt het verhoopte succes gehad. Ik hoor van labels in andere genres dat daar digitale verkoop en netreleases echt aanslaan en zelfs grotere volumes bereiken dan cd-verkoop, maar met mijn label zie ik dit niet. Op korte termijn bouw ik het fysieke gedeelte af om me meer op het digitale te concentreren, maar er blijft veel werk mee gemoeid.
Krijg je ook waardering van mensen in het milieu voor wat je doet, of weet niemand eigenlijk wie je bent? Misschien ben je zo anoniem als een Duitse undercover journalist?
Ik krijg wel waardering, maar ik denk eerder voor de manier waarop NULLL en Infra muziek uitbrengen. Nogal wat mensen appreciëren dat en zien ook het verschil tussen gratis muziek die rechtstreeks van de band komt en ‘gratis’ muziek die illegaal wordt gedownload. Persoonlijk krijg ik ook liever waardering voor dat gedeelte dan voor mijn muziek zelf. De muziek is er trouwens niet alleen voor anderen, maar ook voor mezelf. Met de manier waarop NULLL werkt probeer ik vooral andere bands en fans te overtuigen van de voordelen van gratis muziek aanbieden in plaats van deel uit te maken van de muziek business.
Het hoogtepunt van mijn persoonlijke muzikale bekendheid ligt al enkele jaren achter mij en dat is maar goed ook. Niet dat ik ook zo bekend geweest ben dat ik constant de fans van mij moest afslaan, maar ik word over het algemeen liever compleet met rust gelaten. Dat is een beetje een probleem als je je eigen muziek uitbrengt en verdeelt, want dan ben je zowat het middelpunt voor alle contacten die mensen willen en moeten leggen om aan de muziek te geraken.
De eerste paar jaren heb ik via internet heel veel promotie gedaan en toen was dat een medium dat nog niet door de meerderheid van de bands werd gebruikt. Dat heeft denk ik wel veel bijgedragen aan de bekendheid van mijn projecten. Langs de andere kant – zo werd me toen toch veel gezegd – was de muziek zelf iets compleet nieuws. Ik had nog nooit van funeral doom gehoord toen ik zelf begon mijn muziek te promoten en blijkbaar had ik binnen dat subgenre een compleet nieuw subgenre gecreëerd volgens sommigen.
Is internet dan het ideale medium gebleken?
Tja, voor elke fan die je via internet aantrekt, krijg je er ook twee idioten bij die om wat voor reden wat dan ook uw werk willen kapotmaken, valse berichten verspreiden en soms compleet absurde haatberichten posten en mensen aanmoedigen om hetzelfde te doen. Ik lig er niet van wakker maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik tegenwoordig een deel van mijn muziek niet meer uitbreng, dan word ik met rust gelaten. Een deel van de muziek wordt nu anoniem uitgebracht, dus weten eventuele fans en haters niet wie ze moeten lastig vallen, perfect.
Uiteindelijk schrijf ik geen muziek om anderen te plezieren of om populair of rijk te worden. De muziek is voor mezelf: ik schrijf graag, ik experimenteer graag en in de meeste gevallen luister ik ook graag naar mijn eigen rommel. Muziek uitbrengen, met fans en labels omgaan, het heeft in veel gevallen tot problemen en vertragingen geleid.
Zie je het ook als een soort van missie, doom verspreiden? Of is het eerder een opportuniteit om jezelf te uiten, naar een hoger niveau te groeien, misschien zelfs een internationaal netwerk te maken?
De missie is – of was, ik ben er niet meer zoveel mee bezig – niet om doom te verspreiden maar om de waarde van creativiteit duidelijker te maken.
Heel kort samengevat heb ik een theorie over realiteit en de waarde van leven in die realiteit. In die theorie kunnen wezens die een bepaald intelligentieniveau bereiken en hun eigen evolutie controleren. Ik heb het hier nu uitsluitend over mentale evolutie. Daarin is een ding van groot belang: inzicht. Inzicht in de werking en de wetten van de realiteit waarin ze leven. Dit inzicht uit zich in twee ‘vaardigheden’: intellect en creativiteit. Beide zijn dit dingen die intelligent leven toelaten om via een denkproces compleet nieuwe zaken te creeren.
Dit zijn vaardigheden die elke mens heeft, maar door de natuur van de samenleving worden die niet gebruikt en in veel gevallen domweg afgebroken of misbruikt. Ik ben van mening dat mensen kunnen leren hun inzicht aan te scherpen en dan in een tweede stap dat inzicht te gebruiken om zichzelf en hun ras op mentaal vlak vooruit te helpen. Mensen aansporen om creatief te zijn, om ze iets te laten doen waarmee ze nieuwe dingen kunnen creeren, kan hierbij helpen.
Het algemeen mentale niveau van de mensheid gaat al 30 tot 70 jaar – afhankelijk van de locatie – achteruit, vooral doordat iedereen zich blindstaart op conformiteit omdat dat nu eenmaal een ‘kwaliteit’ is voor deze maatschappij. Voeg daar nog eens de hysterische wedren naar geld en macht bij plus de arrogante gedachte dat de mens het toppunt van evolutie zou zijn.
Is er dan nog hoop voor de mens?
Als deze negatieve evolutie niet snel wordt omgedraaid zal het hier met de mens snel gedaan zijn. Tot voor een paar jaar wou ik nog bijdragen via mijn visie/theorie, om dit te bereiken, maar ik loop continu tegen muren van onverschilligheid en pure idioterie. Wat mij betreft kan de mens hier hoe sneller hoe liever weg zijn. Dan kunnen misschien enkele van de andere wezens op deze planeet terug verder evolueren zonder continu de kans te lopen om uitgeroeid te worden. Er zijn genoeg kandidaten die veelbelovend zijn. De mens heeft gefaald en is te ver gezakt om zichzelf nog te redden.
Ben je dan nog bezig met het tijdelijk? Bijvoorbeeld wie in de huidige “scene” en bands die momenteel
rijzende sterren zijn, zoals bijvoorbeeld My Lament?
Ik heb de naam al eens gehoord, maar de muziek zelf niet. Ik luister amper nog naar doom, de laatste jaren ben ik uitgekeken geraakt op de doom releases, met een paar uitzonderingen, en ik luister vaak naar veel ouder materiaal. Deep Purple, Led Zeppelin, The Doors, Pink Floyd, Mike Oldfield, etcetera etcetera.
Waar moeten we eigenlijk heen als doomliefhebber? In Nederland heb je de Dutch Doom Days, wat stelt België daar tegenover?
Als ik mij goed herinner was er ooit, een acht, negen jaar terug, eens een Doom Night, in Gent. Het waren vooral Belgen en Nederlanders van Doom-metal.com die dat georganiseerd hadden, maar er was ook vrij veel ander volk aanwezig. Dit heeft dan een tegenhanger gekregen in Nederland met de Dutch Doom Days.
Op de eerste editie heb ik trouwens met Pantheist live gespeeld. De bedoeling was wel om ook in Belgie op regelmatige basis zo iets te doen, maar dat is nooit echt van de grond gekomen, terwijl de Dutch Doom Days is blijven verder gaan.
In het algemeen is dit niet zo verwonderlijk, op vlak van cultuur of kunst kun je Nederland en België niet echt vergelijken.
Echt niet?
Ok, als je wil vergelijken, kun je gerust stellen dat België het achterlijke broertje is van Nederland. En niet alleen op vlak van cultuur.
Er is hier een misplaatst chauvinisme voor zogenaamde ‘echte’ Vlaamse kunst. Maar het gaat om het kortzichting en artificieel standhouden van iets dat niet echt bestaat. De meest bekende en populaire performers en entertainers hier houden allemaal koppig vast aan dit misbaksel van cultuur,
dat niets anders is dan een povere imitatie van Nederlandse en Franse ideeën, met als gevolg dat een groot deel van de bevolking dit ook doet en koppig binnen de landsgrenzen blijft kijken en die rommel ophemelt. Het grootste deel van de mensen, zowel de artiesten als hun fans, nemen deze vorm van cultuur veel te serieus.
In Nederland is men over het algemeen veel vrijer en opener, en dat zie je in de kunst. Die is niet geforceerd, voelt veel echter aan, en is gewoon veel beter en leuker om te ervaren. De contacten die ik gehad heb met Nederlandse bands bewijzen dit vrijwel altijd. Er zijn in België wel typische Vlaamse performers die zichzelf niet te serieus nemen en degelijk materiaal voortbrengen, maar die krijgen meestal niet de belangstelling die ze verdienen. Als je hier in België een metalbandje start, dan ben je langharig werkschuw tuig. In Nederland is men opener. Ik heb dikwijls gehoord van locale initiatieven om net zulke beginnende bands te helpen met repeteerruimtes en dergelijke,
en de gewone bevolking lijkt me ook meer tolerant. Ik herinner me in België een initiatief van de regering om beginnende groepjes, vooral met jonge mensen, te steunen. Maar de vereiste was dat men Vlaamse/Nederlandstalige teksten moest hebben. Belachelijk en kortzichtig.
Neem daarop nog eens Sabam (de Belgische, maar net iets criminelere versie van Stemra), die er alles aan doet, dankzij een incompetente regering, om beginnende zelfstandige kunstenaars af te breken ten voordele van de koppige aanhangers van de onechte Vlaamse cultuur.
Op dat vlak is België dood en ik heb dit sinds het begin gezien en heb geprobeerd me zoveel op de internationale scene te richten.
Wat doe je naast NULLL zoal nog in het leven? Is er meer dan muziek in je bestaan?
Veel meer, de muziek is slechts één manier om creatief bezig te zijn en ik heb vele dingen geprobeerd, met wisselend succes, gaande van 3D animatie tot het schrijven van sci-fi verhalen en strips. De laatste twee jaar spendeerde ik het overgrote deel van mijn creatieve energie in het programmeren van computergames, gebaseerd op de sci-fi verhalen die ik eerder schreef. De boeken en strips zijn nooit echt volledig afgewerkt, de games daarentegen doen het voorlopig vrij goed en daar kan ik dan ook nog eens een beetje van mijn muziek en 3D beelden in kwijt.
Ik ben ook geïntereseerd in theoretische astro-fysica. Ik heb ergens een paar onafgewerkte theorieën liggen, maar die zaken komen ook terug in mijn muziek en games. Uiteindelijk zit alles wel met elkaar verweven.
Om af te sluiten had ik je nog willen vragen naar je favoriete platen. Welke “doom”albums neem je mee het graf in?
Tijdloze doom: Thergothon (de demo), Stormcrowfleet van Skepticism, het album Shades Of … van Shape of Despair.
Meer recenter materiaal: Drudging the Mire van Murkrat, Watching From a Distance van Warning. Afwachten of deze binnen tien jaar nog zo goed of zelfs beter smaken…
Zo, bedankt voor verduidelijkende woorden. Wat ga je vandaag nog doen?
Eten, programmeren, gaming, wat muziek luisteren, slapen.
Bedankt voor dit interview.
Links: