Interview met Íon
Duncan Patterson wordt meestal geassocieerd met de twee grote acts waarin hij
gespeeld heeft. Echter is hij ook al enkele jaren bezig met zijn eigen project,
Íon. Waar hij inmiddels ook twee albums mee heeft uitgebracht. Ik kwam
met deze muzikant-pur-sang in contact en zodoende kon ik hem wat vragen stellen.
Íon is aardig anders dan de eerdere muziek die we van je kennen.
Wat is je hoofddoel met Íon?
Ik denk niet dat er veel verschil in muziek en gevoel is, alleen het
instrumentarium en de aanpak is anders dan voorheen. Veel
melodieën zouden zo op een Antimatter-of Anathema-album kunnen
staan. Dat is mijn stijl van schrijven, ik koos voor Íon een andere
aanpak om het voor mezelf interessant te houden. Het zou zo makkelijk zijn voor
mij om een band gebaseerd op de elektrische gitaar op te zetten om mijn muziek
te spelen. Ik zou er veel meer aandacht door krijgen en het zou stukken beter verkopen. Maar ik zou mezelf doodvervelen om hetzelfde te doen als al zovelen
doen. Het doel van Íon is dus eigenlijk muziek maken waar ik mij goed bij
voel, en hopelijk zijn er andere mensen die het waarderen. Wat gelukkig nog wel
gebeurt in deze dode periode in de muziekgeschiedenis.
Je werkt op beide albums met een behoorlijke lijst gastartiesten. Jij bent
echter nog steeds het enige vaste lid van Íon, zullen er ooit meer vaste
leden in Íon zitten dan Duncan Patterson?
Ik denk dat de lijst van muzikanten op de cd’s een beetje misleidend is. Het
ziet er uit alsof er een massa aan muzikanten heeft samengespeeld, terwijl in de
realiteit de meeste van deze artiesten slechts kleine partijen hier en daar
meespelen. Ik doe het leeuwendeel zelf en ik heb voorlopig geen plannen om vaste
leden toe te voegen. Ik schrijf alles zelf en ik heb geen muzikanten nodig die
zich aan mijn muziek vastleggen. Zie het als een groep enthousiaste mensen die
hier en daar hun ding doen omdat zij en ik dat leuk vinden, en zo werkt het
eigenlijk.
Ik maak nog twee Íon-albums op deze manier, daarna vind ik het mooi geweest. Ik vind eigenlijk dat geen enkele band of act meer dan vier
albums moet maken. Of je hebt het over The Beatles of Status Quo.
Wie zou je graag op het volgende Íon-album willen horen? Zijn er al
namen bekend?
Ik heb nog geen idee wie er bij het volgende album mee gaan werken.
Immaculada gaat een flinke kans krijgen om gehoord te worden om het respect
te krijgen die het verdiend. In januari volgt de release in de US, hopelijk
krijgt het daar meer aandacht dan hier in Europa. Als de tijd rijp is ga ik aan
een nieuw album schrijven en dan ga ik ook contact opnemen met verschillende
muzikanten om te zien of ze geïnteresseerd zijn om (weer) mee te doen. De meeste
mensen die op Immaculada meededen hebben ook hun eigen bands of
projecten, dus ‘t kan maar zo zijn dat ze helemaal geen tijd hebben!
Beide albums zijn beïnvloed door de landen die je in die periodes bezocht.
Welke landen bezoek je momenteel, wat kunnen we verwachten van het nieuwe werk?
Daar kan ik momenteel eigenlijk nog weinig over zeggen. Ik ga een tijd naar
Noord- en Zuid-Amerika, om mijn vertrek uit Europa voor te bereiden, dus het kan
kan zo dat invloeden uit die regio’s mee gaan spelen. Country, Mariah, pop… het zou er zo maar op kunnen staan. Alhoewel ik ook wel erg van het mixen
van stijlen op Immaculada hou, en dat wellicht wat verder ga uitdiepen.
Binnenkort komt er van Antimatter de verzamelaar Alternative
Matter uit, een overzicht waar ook de periode in zit waarin jij nog deel uitmaakte van Antimatter. Brengt dat herinneringen terug? Krijg je geen jeuk
om weer bij Antimatter in te stappen?
Eigenlijk heb ik weinig te missen. Sinds ik uit Antimatter gestapt
ben, heb ik nog veel optredens met Mick Moss gedaan, en als ik weer die muziek
wil gaan maken, dan kan ik dat gaan doen. Het boeit me eigenlijk helemaal niet
onder welke naam ik muziek uitbreng. Het is eigenlijk meer een naam van een
mapje op je computer zodat je al die muziek netjes op één plek kunt neerzetten,
en momenteel staat Mick’s solo-muziek onder die naam. We schreven sowieso al
onze nummers zelf, en ik spreek hem nog zeer regelmatig.
Ik kijk wel uit naar Alternative Matter, het gaat een mooie release
worden. Het is niet zo’n “greatest hits”-verzamelaar (we hadden dan ook geen
hits). Het bevat een goede verzameling van onuitgebrachte nummers, waarvan ik
zeker ben dat de mensen die ons werk goed vonden, deze nummers ook goed gaan
vinden.
Immaculada is het tweede Íon-album. Het debuut Madre,
Protégenos was een sublieme plaat, hoe moeilijk was het om dat tweede album
te maken, die naar eigen zeggen minstens zo goed is?
Dank je, ik ben blij dat je hem goed vindt. Ik vergelijk zelf eigenlijk geen
albums met elkaar. Ik zorg er gewoon voor dat alles mooi bij elkaar past, dat er
een bepaald thema is, of dat in ieder geval niets out of place klinkt. Ik denk
eerlijk gezegd compleet niet na of een album zijn voorganger wel of niet
overtreft. In de tijd van Anathema gingen we compleet zonder nummers de
studio in voor het tweede album. Dat was iets wat ik niet meer mee wil maken,
was ook niet iets wat ik mee wilde maken. Het leven zonder een band is gewoon
een stuk eenvoudiger, zeker voor mij als songwriter. Ik zou geen muziek
uitbrengen waar ik niet zeker van weet dat ‘t het waard is om door anderen
aangehoord te worden. Ik probeer wel te leren van fouten die ik heb gemaakt bij
bepaalde albums, zodat ik dat anders kan doen.
Hoe organiseer je het opnemen van een album? Ben je lang bezig om een
album op te nemen?
Zoals eerder gezegd is het opnemen niet zo’n complex proces. De lijst met
gastartiesten lijkt groter dan hij is. Mijn muziek is in het algemeen nogal
minimalistisch opgezet. Dus ja, soms moet ik wachten tot mensen tijd hebben om
hun deel op te kunnen komen nemen en soms moeten ze op mij wachten. Ik zet nooit
tijdsdruk op een album, als er wat gedaan kan worden dan doe ik dat. Hierna
spendeer ik veel tijd om er voor te zorgen dat het album als een album aanvoelt,
en niet een verzameling nummers, en aan mixen van het album.
Eén van mijn conclusies in de review van Immaculada is dat ik dat
album wat minder folk-invloeden vind hebben dan Madre, Protégenos. Ben je
het daar mee eens?
Weet ik eigenlijk niet. Ik heb ook gehoord dat mensen hem meer folky vonden
klinken doordat er meer gebruik wordt gemaakt van mandolines. Ik vind beide
albums genoeg op elkaar lijken, het is mijn stijl en ik heb daar niet echt een
naam voor. Ik zou best graag beter kunnen omschrijven wat ik voor muziek maak
momenteel, het komt namelijk geregeld voor dat ik zelf niet kan omschrijven wat
ik nu eigenlijk voor muziek maak!
Links: