Interview met Notti Del Terrore
Opnieuw een frisse wind dit jaar uit België. Op basis van één enkel nummer voelde ik bloemetjes in de buik bij dit Notti Del Terrore. Sterker zelfs, een interview moest en zou er komen. Deze mannen lijken alles ten gronde te kunnen stabiliseren namelijk: brute death, catchy sound… opstijgen zal het uit de underground. Of heeft men andere plannen? Bandleden Guy en Kevin zorgden voor opheldering.
Hallo Notti Del Terrori. Hoe gaat het er mee?
Guy: Alles uitstekend, dankjewel! Eigenlijk best druk, we zijn volop bezig met de opnames van onze debuutplaat althans, onze full length debuutplaat. We doen opnieuw alles zelf in de studio van onze frontman Kevin. Dat bespaart ons een smak geld en we zijn ondertussen ervaren genoeg om te weten wat we willen qua klank en productie. Dat klinkt misschien nogal arrogant, maar als je zoals wij al flink wat tijd hebt gespendeerd in andere bands en al een aantal jaar meedraait, dan heb je meestal minder inbreng van buitenaf nodig. We weten wat we willen en we krijgen alles ook zo! Die doe het zelf-mentaliteit is ons nogal ingebakken. 
Alle artwork wordt ook verzorgd door Kevin, die daar een geweldig gevoel voor heeft.
Daarbij, alles wat we verdienen aan onze albums kunnen we dan meteen investeren in een volgende plaat, waar we anders misschien nog een tijd studiokosten zouden afbetalen. Niets tegen studio’s, maar deze manier van werken ligt ons gewoon het best. Qua optedens proberen we dat ook, al is het blijkbaar niet simpel om op regelmatig losse shows vast te krijgen. Dat is eigenlijk ook geen nieuws, want daar hebben we vroeger en in vorige projecten ook last van gehad. We zien wel waar we uitkomen. We krijgen goede respons op onze shows en onze muziek, dus uiteindelijk zal ook deze aanpak wel lonen, denk ik dan.
Kevin: Een reden waarom we ook zoveel mogelijk zelf willen doen is het feit dat ik het gevoel heb dat je in een studio afhankelijk bent van de geboekte tijd en je vooral heel goed voorbereid binnen moet komen. Op de manier hoe we nu werken, kunnen we aandacht besteden aan de kleinste dingen zodat het beluisteren van een nummer op cd een avontuur wordt. Je luistert vaker naar een cd van een band dan dat je naar een optreden gaat kijken van dezelfde band dus probeer ik ervoor te zorgen dat ons product telkens opnieuw een ontdekkingstocht moet zijn. En het is een leerproces. 
Ik heb geen opleiding van geluidstechneut of producer, dus telkens opnieuw leer ik bij. Zo zal de klank van onze full-cd een pak verschillen van
die van het EP’tje. En qua artwork moet ook alles kloppen. Ik vond dat vroeger altijd leuk om het totaalpakket te kunnen krijgen en ervan te genieten. Dát proberen we te bereiken. In een live-omgeving valt dat genieten weg: dan willen we volledig los gaan en worden de songs ook vertaald naar een manier waarop ze live sterk overkomen. Zo zal je verschillen horen met de cd maar de kern van de song blijft behouden. En we krijgen inderdaad goede feedback dus denk ik dat we op de goede weg zijn. Misschien niet met topsnelheid maar met een trage aangename snelheid waar je nog van het zonnetje kan genieten. (lacht)
Dit interview hebben jullie te danken aan het feit dat ik jullie ontdekte op de Face Your Underground-compilatie. Kregen jullie daar nog reacties op?
Guy: Jazeker! Het doet ons onnoemelijk veel deugd dat onze track er regelmatig wordt uitgepikt als zijnde een van de uitschieters. Van zoiets gaat je hart toch gloeien van trots, en dat is het beste bewijs dat we toch iets goed doen! (lacht) Misschien ligt onze muziek de mensen wel, vallen we op door een degelijke productie of blijft de song gewoon beter hangen…
Uiteraard hebben we heel strategisch de track Downside of War gekozen, aangezien we zelf vonden dat die bruut genoeg was om niet te misstaan tussen het gros van het geweld op de FYU-verzamelaar, maar aan de andere kant heeft het ook een catchy refrein: op die manier win je met wat geluk de meeste harten.
Eerlijk gezegd heb ik niets tegen bijzonder hard doorbeuken of erg technische muziek, maar ik mis de laatste tijd vaker een pakkend refrein of riffs die geregeld terugkomen en waarop je lekker kan headbangen en los gaan. Ik denk dat wij daar toch wel veel aandacht aan besteden, met als resultaat dat mensen met onze nummers vrij snel overweg kunnen en dat ze misschien ook beter blijven hangen dan andere, wie weet? Daarbij komt ook dat zo’n verzamelaar altijd een aardig visitekaartje is. Hoe meer mensen je kan bereiken, hoe beter. Misschien is het wel zo dat dankzij de downloadcultuur mensen geen snars geven om verzamelaars, maar ik weet nog heel goed hoe ik geregeld verzamelaars aanschafte in de hoop wat te ontdekken, en dat gebeurde dan ook. Bands als Emperor, Immortal, Nile en anderen heb ik allemaal leren kennen via allerhande verzamelaars. Daarom ook dat ik de FYU-verzamelaar zo’n mooi initiatief vind: je krijgt voor weinig geld een dwarsdoorsnede van een deel van de Belgische underground. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat alles spek voor mijn bek is, maar dat geldt voor elke verzamelaar, en wat de ene persoon niet lust is misschien geniaal voor een ander. En dan merk je dat jouw band bijna elke keer vernoemd wordt, en tot hiertoe steevast in positieve zin. Ja, dat doet een mens toch wel erg veel deugd!
Iemand uit de band speelt ook in Angeli Di Pietra. Toevallig of niet is dat ook Italiaans. Is er een link? Of is de bandnaam gebaseerd op de gelijknamige film?
Guy: Ik ben de enige die ook nog in Angeli di Pietra speelt. Althans, zingt! (lacht) Er is absoluut geen link met het Italiaans, dat is puur toeval. Kevin zat al een tijd te denken om een band op te richten met de naam Notti del Terrore, en nadat Tud Russel uit elkaar viel werd dat plan tastbaarder. Het komt inderdaad van die beruchte zombiefilm, aangezien Kevin behoorlijk verzot is op zombiefilms. Los daarvan vindt iedereen het een naam die lekker bekt, die opvalt dankzij dat Italiaans en het blijft ook goed hangen bij de meeste mensen. En als de volledige naam te moeilijk is, kan je altijd de afkorting NDT gebruiken, wat we zelf trouwens bijzonder vaak doen. Zo staat het ook op een deel van ons artwork dat terug te vinden is, zowel onze MySpace als bijvoorbeeld onze plectrums.
Kevin: Ik vond dat iets hebben, die naam. En zeker dat dan kenners de link leggen met de film, is geweldig. Ik vind het trouwens één van de betere zombiefilms ook al is die film kwalitatief ondermaats op alle vlakken.
Jullie muziek is zeer aanstekelijk. Stevige death metal met aangrijpende cleane vocals en een dito refrein. Hoe krijg je dit voor elkaar? Is de rest van het album ook op deze leest gesneden?
Guy: Nou, we vertrekken in principe altijd van dingen die we zelf graag horen. Het is wel grappig dat je death metal vernoemt, want eigenlijk ben ik vooral de death metal-fanaat van de band. We wilden een band maken die stukken van Fear Factory, Killswitch Engage en Ministry in de mixer gooit. Hoewel we graag ruimte laten voor melodie, blijft het beuk-effect toch bijzonder belangrijk. Soms heb ik de neiging om iets te veel melodie in een song te willen stoppen, maar op een bepaald moment kwam toch het besef dat een act als Fear Factory an sich vooral draait om sterke riffs. Dus dat is dan de hoofdmoot van onze muziek. Bij de vocalen wisselen we ook graag af, alweer omdat we dat zelf het leukste en het meest interessante vinden. Kevin doet het meeste werk, hij heeft een lekkere schreeuw en catchy cleane vocalen, ik hou me bezig met de bruutste grunts en onze bassist Wim heeft een sterke hardcore-zang, die mij soms aan Lou Koller van Sick Of It All doet denken. Dus alweer voor ieder wat wils en zo hoort het ook. Een doorgedreven hokjesgeest hoort niet thuis in onze muziek, als we het goed vinden, dan proberen we het te gebruiken. Die afwisseling zit dus ook in onze andere nummers van de EP. Contemplation Feeds the Anger is een meer groovy track, Downside of War is de rampestamper en Unaware is een mix van de twee. Op onze aankomende full-length hebben we evenzeer geprobeerd om die variatie overal in te bouwen, al denk ik dat we de beukfactor wel hoger hebben liggen dan op de EP.
Kevin: De cd zal inderdaad een pak agressiever zijn dan de EP. Met blastbeats, drum ’n bass-ritmes, stevige hooks, nog meer solo’s… Er zit vanalles in en toch klinkt het nooit hetzelfde waardoor we zeker wel moeilijker in een hokje te plaatsen zijn. NDT mag niet voorspelbaar zijn. Als ik morgen zin heb om een grindsong met een gabber-break te schrijven, dan kan dat gebruikt worden. Als het maar knalt! Bruutheid (geen echt woord, maar kom) met schoonheid combineren. En als mensen ons daardoor commercieel of zelfs nu-metal zouden vinden, so fucking what? Veertig minuten aan één stuk door grunten en blasten noem ik niet beuken. Ik wil vernieling zaaien op verschillende manieren en vanuit verschillende hoeken. Alles wat op onze weg gebruikt kan worden, nemen we mee. Thrash, industrial, death, black, nu, speed, heavy… maakt niet uit! Nogmaals, als het maar KNALT! En een catchy refrein er af en toe tussen is dan weer goed voor die mannen die achteraan de zaal enkel staan mee te zingen met een pint in de hand.
Voor welke sound gaan jullie live? Toegankelijk, industrieel of toch de brute death metal-klanken?
Guy: Goh, in feite proberen we van onze live-klank af te stemmen op onze opnames, al klinkt alles live waarschijnlijk minder mechanisch. Het is natuurlijk zo dat onze muziek nooit echt toegankelijk wordt voor een groot publiek. Als de mensen het goed vinden, zijn wij tevreden. Zolang het maar strak zit. Dat is onze voornaamste zorg; zorgen dat de details op de juiste plaats zitten. Onze muziek moet het niet zozeer hebben van flashy effectjes of uitgesponnen soundscapes, maar van de kracht om te beuken. Dus spenderen wij vrij veel tijd om alles zo strak mogelijk te brengen. Die pompende riffs moeten goed zitten, dan wordt het effect sowieso al beter. Ik snap niet goed hoe sommige bands zoveel moeite doen om de virtuoos te willen uithangen, maar er vervolgens niet in slagen om live goed op elkaar ingespeeld te zijn. Zeker als je allerlei kunstjes wil uithalen moet je goed samen spelen, punt. Maar ach, dat noem ik de cliché-verhouding tussen speltechniek en gevoel. Hoe vaak zijn er geen mensen die beweren dat ze niet houden van techniek, “als de muziek maar met gevoel gespeeld wordt”? Dat vind ik dus grote onzin: je hebt altijd een minimum aan speltechniek nodig om iets met gevoel te kunnen spelen. Ik kan met veel gevoel een ongestemde gitaar staan vernaaien met een strijkstok, maar dat betekent nog niet dat het ook ergens op lijkt. Live is dat precies hetzelfde. Het is misschien ‘not done’ om te zeggen, maar ik geniet honderdduizend keer meer van een artiest als Joe Satriani, dan van een Jack White die met wat geluk weet wat het juiste einde van een gitaar is. De riff, het hoofdbestanddeel van metal, moet goed zitten en dan volgt de rest vanzelf.
Kevin: Zoals ik al eerder aanhaalde, de kern van de song is belangrijk, al de rest is ballast. Neem nu Downside of War, al de keyboardpartijen zijn er live niet bij, enkel de intro. Dat nummer werkt ook zonder al die franjes want de riffs zijn het herkenningspunt en natuurlijk dat refrein. De laatste strofe wordt live zelfs door Stef, onze drummer, geblast en toch blijft dat nummer herkenbaar. Zonder al die ballast kunnen we ons focussen op het overbrengen van de energie en daar draait het bij een optreden allemaal om. Nogmaals, op cd mag die ‘earcandy’ erbij zitten want dan heb je tijd om ervan te genieten. Eigenlijk is dit veel blabla om te zeggen dat we niet de technologie en de mankracht hebben om al die dingen af te spelen. (lacht
Zijn jullie een echte band of wordt er nog in termen van project gedacht?
Guy: Wij zijn wel degelijk een echte band, al vanaf het begin. We hebben eigenlijk nooit gedacht dat het maar om een project ging. Tud Russel was op sterven na dood, ik wou graag gitaar spelen en we hebben een vergelijkbare instelling.
Kevin: Wim en ik wilden dit soort muziek maken en Guy bleek ons daarin te volgen en zo zijn we gegroeid en voor mij is NDT altijd al een echte band geweest en niet zomaar een project. En met de komst van Stef zijn we nog meer een echte band geworden in termen van bezetting.
Hoe moeten we jullie inhoudelijk zien? Jullie zien er niet als een gore-band uit, maar ook niet meteen als de typische bleeding heart wereldverbeteraars.
Guy: We horen bij geen van beide. Dat laatste vind ik trouwens ook wat pathetisch. Nu, ik apprecieer maatschappelijk bevlogen acts als Napalm Death enorm, maar dat is ons ding niet. Tekstueel zoeken we het zowat overal. Referenties aan films, dagelijkse problemen, ideetjes, fantasieën… Enfin, er zijn geen grenzen. Gore past niet in onze opzet. Ik merk trouwens geregeld dat veel gore-bands na verloop van tijd ook andere horizonten gaan opzoeken, omdat je immers maar x aantal keer je vrouw haar hoofd kan inslaan met een voorhamer. Ook mijn favoriete band Carcass heeft dat parcours doorlopen en ze zijn er enkel beter door geworden.
Kevin: Als het op teksten aankomt ben ik zeer lui. Meestal heb ik één zin en daar wordt dan verder op gewerkt en ik zie wel waar ik uitkom. Ook vraag ik vaak aan Guy om er nog wat zinnen bij de smijten. De wereld verbeteren interesseert me niet en enkel over bloedende vagina’s staan roepen zou me ook vervelen. Dus zulke dingen gaan we automatisch uit de weg. En dan komen we inderdaad bij films of fantasieën uit. Door die luiheid schrijf ik trouwens vaak één strofe en refrein dat herhaal ik dan. Iets wat in industrial wel vaker voorkomt. En zo blijft alles gemakkelijker hangen natuurlijk. Maar hetgeen dat blijft hangen, moet natuurlijk wel goed geschreven zijn hè. Een diepere betekenis zou ik er niet achter zoeken. It’s just fun.
Zo, dat was het. Nog iets mede te delen aan ons gebruikers?
Kevin: Bedankt voor de aandacht en voor het interview. Waar het vooral om draait is de muziek en op deze manier kunnen we weer wat meer mensen met Notti Del Terrore kennis laten maken en dat is fijn. Wie dit leest en geprikkeld wordt om eens te gaan luisteren, zeker doen. Vind je het goed, vertel het verder! Vind je het niet goed, vertel het dan ook verder maar vertel niet dat je het niet goed vond want misschien vinden die mensen het dan wel goed. En zeg hen dan om het ook verder te vertellen. En over een paar dagen worden de leads opgenomen dus het zal niet lang meer duren voor we jullie nieuwe muziek kunnen voorschotelen. Stay tuned!
Erg bedankt voor de openhartigheid! Tot ergens in de zaal!
Links: