Interview met Darkane
De Zweedse band Darkane bracht eind vorig jaar een monster van een plaat uit met de naam Demonic Art. Een uiterst sympathieke Christofer Malmström, gitarist en bandlid van het eerste uur, had er wel het een en ander over te vertellen.
Hey Christofer, hoe gaat het in Zweden?
Hallo! Het gaat hier heel goed, steenkoud maar heel goed. De vakantie zit er op dus het echte leven zit er weer aan te komen.
Gefeliciteerd met Demonic Art het is een prachtplaat geworden. Hoe zijn de reacties tot nu toe?
Bedankt! We krijgen veelal geweldige reacties op Demonic Art. Onze nieuwe zanger bevalt blijkbaar goed en we krijgen erg hoge scores in de magazines. Ook de fans reageren positief, ik kijk wel eens op messageboards en daar lees ik ook voornamelijk zeer positieve reacties.
Kun je me iets vertellen over de totstandkoming van de nieuwe plaat?
Volgens mij hadden we al twee nummers geschreven ergens in 2005. Drie van ons werden kort daarna vader, waardoor Darkane op een iets lager pitje kwam te staan. In de zomer en herfst van 2007 schreven we de rest van het album. Wanneer ik thuis met de nummers bezig was, gebruikte ik Cubase en Guitar Port.
Na het afronden van mijn recensie van Demonic Art bleek de nieuwe zanger Jens Broman het hoofdonderwerp te zijn. Persoonlijk denk ik dat hij perfect binnen Darkane past en ongetwijfeld denken jullie het zelfde. Hoe zijn jullie in contact gekomen met Jens en kun je me vertellen waarom Andreas Sydow de band verliet?
Ik ben blij dat Jens je bevalt! Zelf zijn we ook blij dat hij beschikbaar was toen Andreas de band verliet. Andreas had een druk leven naast Darkane en op een gegeven moment realiseerde hij zich dat hij minder tijd en energie in de band kon steken dan de andere leden. Hij besloot plaats te maken voor iemand die meer tijd kon vrijmaken voor Darkane. Vrijwel direct kwam Jens in het vizier. We kenden hem al goed omdat hij ook uit de omgeving van Helsingborg komt. Daarnaast wisten wij dat hij de over de juiste kwaliteiten beschikte dus voor ons was de keuze niet moeilijk. Jens moest ook niet lang denken en kreeg vervolgens de rol als frontman van de band. Hij zingt ook in de band van onze gitarist Klas, The Defaced en ook nog in Construcdead. We wisten dus al wat hij kon.
Hoe zou je Darkane willen omschrijven aan iemand die nog nooit van jullie heeft gehoord?
Ik zou zeggen, wij zijn een Zweedse, moderne, melodische, technische thrash metal band met wat death metal invloeden.
Dit jaar trekken jullie door de Verenigde Staten samen met Soilwork. Wat zijn je verwachtingen? Wat is Darkane‘s positie aldaar?
We kijken erg uit naar die tour. In 52 dagen spelen we in 50 verschillende steden met Warbringer, Swallow The Sun en Soilwork inderdaad. Het zal erg hectisch worden en daarnaast interessant om te zien of we deze tour zullen volbrengen zonder problemen, gezien we maar twee vrije dagen hebben. We hadden er liever wat meer gehad maar dit is nu eenmaal de situatie, niets aan te doen. We zijn goed bevriend met de mannen van Soilwork en we delen de tourbus met ze. Ik denk dat Darkane het goed doet in de Verenigde Staten en tijdens deze tour zullen we aan den lijve ondervinden hoe de situatie daar nu zal zijn.
Wanneer je kijkt naar de Verenigde Staten en Europa, wat zijn dan volgens jou de grootste verschillen tussen deze continenten op het gebied van touren ?
Je hebt ten eerste een werkvisum nodig wanneer je als band naar de States gaat. Het is beslist niet makkelijk om hier aan te komen. We moesten naar de Amerikaanse ambassade in Stockholm voor allerlei vragenlijsten, maar dat is nu allemaal achter de rug. Een ander verschil zit ‘m in de tourbussen. Tijdens de Europese tournees zitten we in bussen met verschillende verdiepingen, we slapen dan boven. In Amerika moeten we het doen met één verdieping. Daarnaast is het daar ook moeilijk om een zaal te vinden waar je bijvoorbeeld kunt douchen, in Europa is dit veel gebruikelijker. De fans zijn in beide continenten grotendeels hetzelfde.
Nog speciale ervaringen wanneer je in Nederland speelt?
Ik denk dat Nederland op Zweden en de Verenigde Staten na, het land is waar we het meest gespeeld hebben. Dit dankzij Tjerk Maas van Loud Noise Productions. We houden er erg van om in Nederland te spelen en we hebben er veel vrienden. Daarnaast is het ook gewoon een geweldig land met lekker eten en aardige mensen. Wanneer jullie praten lijkt het alleen wel alsof jullie je mond vol hebben met slagroom (lacht). Nee hoor grapje, ik denk dat Zweeds voor jullie ook heel raar klinkt. Ik ken trouwens een Nederlands zinnetje, ik weet alleen niet hoe ik het moet spellen. Het klinkt ongeveer zo: “Hebt u een vocht fanger vandaag?”
Dat klinkt wel Nederlands ja, ik vraag me af wanneer jij die zin moet gebruiken. Wanneer komen jullie weer in ons land?
Helaas zijn er nu nog geen plannen voor een Europese tour. De tour door Amerika is zeer omvangrijk en waarschijnlijk komen we pas weer aan een Europese tour toe, na de zomer. Onze drummer (Peter Wildoer, red.) tourt wel door Europa met Pestilence in april/mei. Hopelijk kunnen we met Darkane toch nog wat festivals aandoen en misschien dat we nog gaan touren in de herfst.
Even over downloaden. Maakt het je kwaad dat er mensen zijn die Darkane-muziek van het net plukken en dus eigenlijk stelen. Of zou je het zelfde doen wanneer je in een andere positie zou staan.
Downloaden is iets dat hoort bij deze tijd. Helaas gaat de platenverkoop hierdoor drastisch naar beneden en bands worden niet betaald voor het harde werk dat is geleverd. Voor ons is dit niet anders. Zelf ben ik geen fanatiek downloader, ik luister doorgaans naar bands door middel van bijvoorbeeld MySpace. Wanneer ik het leuk vind, koop ik het. Het is erg belangrijk dat we platen kopen, dat houdt de scene levend!
We kijken even naar het verleden. Wat zijn de hoogtepunten in de Darkane-geschiedenis?
Ieder doel dat is bereikt, is eigenlijk een hoogtepunt. Het uitbrengen van ons eerste album Rusted Angel zie ik als een zeer belangrijk hoogtepunt. Hierna speelden we ons eerste optreden op een groot festival (Dynamo Open Air 1999). Vervolgens gingen we naar Japan en daarna bezochten we de Verenigde Staten voor de eerste keer. Dit deden we destijds samen met Fear Factory, Soilwork en Strapping Young Lad. Een belangrijke en onvergetelijke tijd.
Ook nog dieptepunten te melden?
In 2004 kreeg Peter een ernstige aandoening aan zijn polsen en bijna een jaar lang kon hij niet drummen. Het was toen de vraag of hij ooit nog wel kon drummen, en dus was het de vraag hoe het verder moest met de band. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en tegenwoordig zorgt hij ervoor dat hij goed opgewarmd zijn drumstel betreedt.
Ik denk dat ik door mijn vragen heen ben. Ik wil je bedanken voor je tijd. Veel plezier en succes in de Verenigde Staten! Heb je nog iets te melden aan de bezoekers van Zware Metalen?
Heel erg bedankt! Ik hoop jullie snel te zien en check onze nieuwe plaat Demonic Art eens! Zorg goed voor jezelf en anderen. Stay metal!
Links: