Twintig jaar. Twintig jaar bestaat uw favoriete webzine gericht op de betere muziek. De grootste in het Nederlands taalgebied. Begonnen als hobbyproject van een ICT’er, uitgegroeid tot een multimediaal merk met twee miljoen paginaweergaven per jaar, 25.000 likes op Facebook, 3.000 volgers op Instagram en een succesvolle podcast. De ruim vijftig koppen tellende redactie zorgt elke dag weer voor nieuwsberichten, reviews, concertverslagen en interviews en geeft kaartjes weg voor concerten in de kleinste zalen tot de grootste velden. In deze rubriek blikken we elke week in 2020 terug op onze geschiedenis.
Aflevering 11: van een interview met Nile tot de death metal van Cradle of Filth
Na drie afleveringen met pareltjes uit de redactie, duiken we weer dieper het verleden van Zware Metalen in. Het jaar is 2002 en corona is dan alleen nog in drinkbare vorm beschikbaar, liefst met een schijfje limoen erbij. Zware Metalen schippert nog een beetje tussen serieusheid en hobbyisme. Zo babbelt redacteur Lady Rose lekker mee met deathmetalband Nile, maar wordt voorman Karl Sanders consequent als ‘Carl’ weergegeven. We moeten ook maar raden wie deze Carl, Jon en Dallas zijn, want Lady Rose valt gelijk met de deur in huis en geeft geen inleiding. Naast te verwachten vragen over de Oude Egyptenaren als thematiek van de band, heeft ze ook een leuke vraag voor zanger/bassist Jon Vesani in petto:
Als je niet zelf in Nile zou spelen, wat zou je dan het meest aantrekken in de muziek van Nile? Als fan?
Jon: Als laatste lid kan ik dat wel beantwoorden. Ik was al lang fan van Nile. Het is die grote energie die om de band hangt, de mythische sfeer. Het zijn meer de teksten dan de manier waarop die zijn opgebouwd. De muziek, de gitaren. Natuurlijk de grunts. Gewoon het hele pakket. Het monsterlijke die de band uitstraalt, dat je helemaal meezuigt. Zeker live on stage.
Al met al dus een goed stuk nederlands hak en zaagwerk, ik denk dan ook dat deze band al snel een flinke bekendheid zal vergaren en veel te zien zal zijn op de nederlandse podia.
Terug naar Lady Rose, die sowieso niet van de namen blijkt te zijn. In een verslag van het concert van Doro in Metropool in Hengelo, voorziet ze de achternaam van de Duitse zangeres van een extra e. Veel wijzer over de kwaliteit van het optreden werden we niet, maar:
De songs bleven elkaar snel opvolgen en voor ik er erg in had waren we al toe aan “Fight”. Het leek alsof iedereen hier op had gewacht want the growd went wild om het maar even in het engels te zeggen.
Erg fijn voor de growd.
2003 begint in goed, want op 1 januari roept redacteur Michiel Barten Misanthropic Carnage, het tweede album van deathmetalformatie Severe Torture, uit tot ‘het beste deathmetalalbum’ van Nederlandse bodem ooit:
Met deze release laat Severe Torture in Nederland alle andere deathmetalbands mijlenver achter zich en in Europa kan ik alleen Decapitated (Polen) en Aborted (Belgie) noemen die nog in aanmerking zouden kunnen komen voor een plaats in de finale van de Champions Leauge tegen ons viertal. De Amerikaanse bands moeten bij deze nu wel helemaal wakker geschud zijn. Ook deze plaat komt heel hoog in mijn jaarlijst te staan..
De band uit Boxtel bracht nog drie albums uit, waarvan de laatste uit 2010 stamt. Maar de mannen waren eerder dit jaar in de studio…
Op 18 april staat de Heineken Music Hall weer op zijn grondvesten te schudden. De Britse blackmetalband Cradle of Filth weet als geen ander death metal met goth metal te combineren tot een zeer krachtig en duivels mengsel. Met afstraffende riffs en diepe grunts is de band nu populairder dan ooit.