White Widdow – Serenade
AOR Heaven, 2011
Het Australische White Widdow zoekt met Serenade de grenzen van het toelaatbare op. Dat begint bij het uiterlijk van de heren, en ook al moet je daar nooit een eindoordeel op baseren gaat het door in het artwork, de songtitels en uiteindelijk de muziek. Mierzoete jaren tachtig softrock/AOR is wat de heren brengen en als je rond de tijd dat Do You Remember je speakers uit sijpelt en kwijlt nog niet over je nek bent gegaan heb je een verrekt sterke maag.
Alle gekheid terzijde doet dit White Widdow zeer zeker haar best en is het voor AOR-begrippen ook absoluut niet heel slecht wat de heren presteren. Er staan wat aardige deuntjes op dit drie kwartier durende plaatje, maar het (hopelijk onbedoelde) jaren tachtig-sausje waarbij de hele sound verdrinkt in een wat artificieel overkomend drumgeluid en een lading keyboards waar je U tegen zegt is voor deze recensent een ware doodsteek. Oubolliger dan dit kom je ze niet veel tegen, en ik vraag me oprecht af of deze band een publiek heeft op deze website. Reckless Nights, Rocking to the Radio? Dacht het niet.
Tracklisting:
- Cry Wolf
- Strangers In The Night
- Do You Remember
- Reckless Nights
- How Far I Run
- Serenade
- Show Your Cards
- Mistake
- Patiently
- Love Won’t Wait
Line-up:
- Jules Millis – zang
- Enzo Almanzi – gitaar
- Trent Wilson – bas
- Xavier Millis – keyboards
- Jim Naish – drums
Links: