Er zijn natuurlijk tal van aantrekkelijke manieren te bedenken om je vrije Paaszondag door te brengen, maar als u anonieme verslaggeefster er dan toch één moet kiezen, dan staat het volgende met stip bovenaan: een optreden van progmetalband Pain of Salvation. En laat de Zweden nu toevallig net deze zondag 16 april het laatste concert van hun Europese tour spelen. Zware Metalen reist af naar Poppodium Hedon te Zwolle en bevindt zich in goed gezelschap van een fors aantal liefhebbers dat op hetzelfde idee is gekomen.
Als support act heeft Pain of Salvation het eveneens uit Zweden afkomstige Port Noir meegebracht. Het drietal is actief sinds 2011 en is in het zadel geholpen door niemand minder dan Anders Fridén, frontman van In Flames, die tevens eigenaar is van label Razzia Notes (een samenwerkingsverband met Century Media Records). Port Noir speelt een mix van poprock waarin ook verschillende andere muzikale invloeden en stijlen te horen zijn, zoals soul en af en toe een vleugje post-metal. Vorig jaar verscheen het tweede album, Any Way the Wind Carries, de opvolger van EP Neon uit 2015 en debuutalbum Puls uit 2013.
De nummers van de Zweden hebben een licht melancholische ondertoon, wat het aangenaam maakt om naar deze muziek te luisteren. Sommige nummers hebben wat meer pit, maar het blijft over het algemeen subtiel. Vocalist Love Andersson heeft een prettige zangstem, die qua timbre sterk doet denken aan Arnór Dan Arnarson, de frontman van Agent Fresco, die Zware Metalen eerder dit jaar nog zag optreden tijdens Complexity Fest.
Het aanwezige publiek heeft het zich gemakkelijk gemaakt en het merendeel staat met een drankje in de hand rustig wat mee te wiegen. De drie heren van Port Noir hebben zelf vanavond misschien nog wel de grootste schik zo met z’n drieën op het podium, ze springen in elk geval uitgelaten rond in de wetenschap dat dit de afsluitende show van de tour betreft. Halverwege wordt nog even de tijd genomen om uitgebreide dankbetuigingen te verrichten aan management, crew en hun vrienden van Pain of Salvation. Het laatste nummer Thorns draagt de band op aan overleden vriend Kalle Ojala, tevens voormalig live basspeler bij Port Noir. Het betrof diens favoriete nummer. Al met al een mooi gebaar en een waardige afsluiter van een prima optreden.
En dan is het tijd voor hét optreden waar de meeste aanwezigen al even op staan te wachten. Pain of Salvation komt het podium opgelopen en frontman Daniel Gildenlöw roept vrijwel direct in de microfoon “I knew there was going to be bread!” en begint vervolgens losse sneetjes brood in het publiek te gooien. Zelf neemt hij ook een hap. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de afsluiting van de tour, maar de precieze bedoeling van deze rite ontgaat uw anonieme verslaggeefster. Er heerst in elk geval een ongedwongen en amicale sfeer. Even later merkt Gildenlöw daar zelf nog over op; “The last show is always weird, not because of the bread (…) let’s invest these conflicting emotions tonight.” En inderdaad, PoS is heer en meester in het aanboren van een breed scala aan emoties. Met name frontman Daniel schuwt niet om deze langs allerlei verschillende wegen tot wasdom te laten komen. Het knappe is dat het steeds puur en oprecht blijft en dat voelt de zaal ook.
PoS trapt vanavond af met Full Throttle Tribe, Reasons en Meaningless van het nieuwste conceptalbum In The Passing Light of Day. Daniel wordt in deze nummers vocaal ondersteund door gitarist Ragnar Zolberg (Meaningless) en drummer Leo Margarit. Het zijn stuk voor stuk prachtige, emotioneel geladen juweeltjes die live nog beter klinken dan op plaat, al moet het geluid tijdens het begin van de show hier en daar nog wat worden bijgeschaafd door de technici.
Hierna klinken de overbekende beginakkoorden van Linoleum, de kaskraker van album Road Salt One, die iedereen (her)kent en waar het publiek dolenthousiast op reageert. Na dit voor PoS-begrippen tamelijk ‘luchtige’ intermezzo, schakelt de band over naar 2002 – maar niet voordat ook Daniel de gelegenheid te baat heeft genomen om iedereen te bedanken die deze tour mogelijk heeft gemaakt -, naar het album Remedy Lane om precies te zijn, en speelt achtereenvolgens A Trace of Blood, Rope Ends en Beyond the Pale in een prachtige, enigszins aangepaste vertolking ten opzichte van het origineel. Het verdient respect hoe Gildenlöw ondanks wisselingen in de bezetting toch weer een groep muzikanten om zich heen heeft weten te scharen die ook het oude werk van PoS op een dergelijke, intense wijze weet te brengen.
Er wordt nog een oudje van stal gehaald, namelijk Ashes van The Perfect Element I uit 2000; dit nummer vormt een ware traktatie voor de fans van het eerste uur. Dan is het weer tijd voor nieuw werk met Silent Gold en On a Tuesday waarna Daniel aankondigt dat hij nog één nummer overheeft: “If you have any energy left, feel free to spend it now cause we got nothing left. We’re just gonna ly down on stage while playing.” Het laatste nummer blijkt The Physics of Gridlock te zijn en de band weet het nog verrassend fris te brengen.
Wie denkt dat de show voorbij is, heeft het mis, en gelukkig maar. De toegift bestaat uit niets minder dan het bijna een kwartier durende In The Passing Light of Day. “Open your minds, open your hearts, just follow us right,” spreekt Daniel het publiek toe, ” ’cause this is a bit scary.” En: “This song is for my wife.” Tijdens het nummer verschijnen onverwacht ook de jongens van Port Noir in uitgelaten stemming op het podium om een potje mee te rocken, waarbij één van hen onbedoeld zorgt voor een wel heel spectaculair einde van deze tour. Eén van de bandleden van Port Noir struikelt namelijk tijdens het rondspringen en dit zorgt ervoor dat ook Daniel ten val komt en voorover het publiek in tuimelt. De frontman wordt gelukkig al gauw terug het podium op geholpen, maar neemt dan enigszins gedesoriënteerd en met een bloedende neus zijn plek achter de microfoon weer in. De rest van de band is ondertussen gewoon doorgegaan met spelen. Zo goed en zo kwaad als het gaat maakt Gildenlöw het nummer – dat dan pas ergens halverwege is – af, maar hij is duidelijk aangeslagen door deze onverwachtse gebeurtenis. Toch zorgt deze onfortuinlijke val er eigenlijk alleen maar voor dat dit toch al zo emotioneel geladen epos een extra, diepere laag krijgt. De fans tonen zich bezorgd, maar alles lijkt gelukkig goed te gaan. Aan het einde van het nummer worden er druk omhelzingen uitgedeeld op het podium door de leden van PoS én Port Noir. Dit alles begeleidt door een luid applaus vanuit het publiek, dat maar niet stopt met klappen, schreeuwen en joelen. Daniel sluit af met “Thanks everyone for coming tonight, you’re beautiful.” De frontman zal vermoedelijk met een fikse hoofdpijn naar bed zijn gegaan die avond, maar wat was het machtig mooi. Een herinnering om zorgvuldig te bewaren.
Datum en locatie:
16 april 2017, Poppodium Hedon, Zwolle
Link: