Geschreven door Joost Aarts op 20-06-2024 om 18:50.
Een nieuwe Italiaanse band van Talamandas (Holy Martyr) en Enharioth (Shardana/The Blacktones) met de naam Astral Fortress. De heren vonden een bassist en een drummer erbij, om samen melodische death/black te maken in de oude stijl. Volgens de promotekst moeten we denken aan een mix tussen ’90 jaren bands Dissection, Unanimated en oude Darkthrone gecombineerd met de no nonsens aanpak van Morbid Angel. Mooi verhaal, maar klopt daar eigenlijk wel iets van?
Nou ten dele zeg ik daar op. Je moet er een beetje fantasie voor hebben om het te kunnen horen. Neemt overigens niet weg dat de Italianen een aardige poging doen om het melodische death/blackmetalgeluid uit die jaren te benaderen. De riffs tijdens Spawn of the Stars doen wel degelijk aan het werk van Morbid Angel denken. De speelkwaliteiten en de agressieve vocalen hebben ook wel wat om het lijf. De vraag is of we erop zitten te wachten? De old school fanaat kan er wel mee uit te voeten hoor, met de disclaimer erbij dat dit Spawn Of The Stars toch vooral een herhaling van zetten is. De tekstuele verhandelingen over Lovecraft, horror, ruimte en astrologie zijn natuurlijk ook alles behalve nieuw, maar voegen wel iets toe aan het totaalconcept van dit debuut.
En een nummer als The Dreams in the Witch House heeft best wel wat aardige gitaarthema’s, vocalen en bijbehorende accenten te bieden. Over de gehele lengte blijft het bijna zeven minuten durende nummer dan ook voldoende de aandacht opeisen. De gesproken woorden zijn weer een extra toegevoegde variatie, die ik niet direct zag aankomen. The Lighthouse is een stuk feller en gooit er eens een enorme lading vliegensvlug drumwerk tegenaan. De afwisseling zit in een passage met zee-geluiden en gitaargetokkel, waarna de gesproken vocalen ook weer te horen zijn.
Rosemary’s Baby trekt mijn aandacht nog veel meer, door de dubbele vocalen en de strak uitgevoerde melodeathblack. En wederom volgt er een rustigere passage die de bruutheid even onderbreekt en plaats maakt voor een horror-eske sfeer. Het past allemaal wel, maar u moet daar maar net voor in zijn. Een dergelijk moment laat de band nooit te lang duren, waardoor de vaart nauwelijks uit het album gaat. Het furieuze einde is gewoon erg vet uitgevoerd! Het duurt wel even wanneer het lange Cosmic Void op gang komt, maar daarna is het ook echt wel gedaan met uw rust. Een track met een lekker futuristisch tintje. Astral Fortress musiceert niet over de gehele linie even consistent en met bijna vijftig minuten speeltijd is dit album eigenlijk wat aan de lange kant. Niet alle nummers en passages blijven daardoor even goed hangen. Over het algemeen zijn de ideeën en de composities die ik hoor wel interessant genoeg en in min of meerdere mate een ode aan de grotere bands van weleer.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
