Dankzij de pandemie is de afstand tussen de metaalwereld en de babbelaars van Osmium – de zwaarste podcast in het Nederlands – nog nooit zo groot geweest. In de nasleep van Soulcrusher te Doornroosje komt het duo tot de pijnlijke realisatie dat het flink wat moeite heeft met de re-integratie in deze subcultuur. Terwijl Niels op blackmetalsafari gaat naar Noorwegen, kookt Pim in zijn eigen soep gaar met chagrijn over het gebrek aan plezier, oprechtheid en authenticiteit dat hij tijdens het festival bemerkte. Wat betekent dit voor de toekomst van het door ons geliefde genre? Zoals wel vaker volgen halfbakken argumenten, onderbuikgedreven tirades en misplaatste vergelijkingen elkaar in rap tempo op. Luchtiger wordt het dankzij een bespreking van een spoedcursus “Hoe luister ik naar metal?” van TivoliVredenburg en het fenomeen Psycho Synner, de slechtste band waar je nog niet van gehoord had. Reden genoeg om deze nieuwste aflevering aan te zwengelen!
Onderwerpen:
- Psycho Synner – Love On The Grave (00:00)
- Welkomstwoord over de blackmetalsafari van Niels, onbetrouwbare huurauto’s en zwartgelakte staafkerken (00:20)
- De afgekaderde braindump die deze aflevering is: reïntegratie doet nadenken over authenticiteit, spontaniteit, plezier en de toekomst van metal (05:56)
- Gatekeeping en het voortbestaan van metal: de mosterd buiten het metaal halen (08:12)
- Het vernieuwend zijn om het vernieuwend zijn (14:01)
- Breken uit de metalen mindset: is het nodig en is vernieuwing de oplossing? (19:00)
- Het ontbreken van plezier binnen de metaalwereld (26:40)
- Parallelletje trekken, deel 1: tussen wijn, speciaalbier en metal (32:02)
- Psycho Synner, beter bekend als de meest authentieke band van de wereld (40:44)
- Een spoedcursus “Hoe luister ik naar metal?” (49:34)
- Parallelletje trekken, deel 2: tussen metalluisteraars en de LGBTQ+ gemeenschap (59:47)
- Luistertip van Niels: Unto Others – Strength, spontane metal uit een ander tijdperk (1:01:27)
- Luistertip van Pim: Every Time I Die – Radical, gewoon, misschien wel, waarschijnlijk, het meest complete en perfecte Every Time I Die album aller tijden (1:03:45)
- Shout-outs en Psycho Synner – Unholy (1:08:32)
Links: