Via Facebook deden we onlangs een oproep richting verzamelaars met een grote collectie van één specifieke band. De vraag was om de collectie te delen door middel van een foto. Uit al die inzenders koos de redactie enkele verzamelaars die vervolgens een apart, uitgewerkt artikel krijgen. Met andere woorden: de collectie komt in de spotlights te staan. Vandaag presenteren we met trots de zevende verzameling!
In deze aflevering spreken we Emiel Schuurman. De 45-jarige achterhoeker is in zijn dagelijks leven werkzaam als apothekersassistent in het Deventer Ziekenhuis. Naast zijn voetbalcluppie Go Ahead Eagles, is zijn grote passie muziek waarbij de nadruk natuurlijk ligt op het gebied van metal. Erg talentvol in het bespelen van een instrument is Emiel niet, hoewel er in het verleden wel de nodige gitaarlessen hebben plaatsgevonden. Sinds ongeveer tien jaar presenteert de Deventenaar een wekelijks rock- en metalprogramma bij zijn lokale omroep, Deventer Radio. De verzameling van zijn favoriete band Metallica greep meteen onze aandacht tijdens de oproep via Facebook. Aangezien zijn totale collectie niet op één foto past, was het reden genoeg voor ons om eens contact te leggen. Zijn vinylcollectie kreeg hij overigens wel op één foto.
Favoriete Nederlandse bands: Martyr, Drive by Wire, Grim Ordeal en Bodyfarm. Eigenlijk alle bands die muziek met passie vanuit het hart spelen.
Ik zal rond de 15 jaar geweest zijn toen ik mijn eerste bijbaantje had in een kaasfabriek. De hele dag moesten we kazen omdraaien en wij namen als collega’s zijnde bandjes mee om te draaien via een oude radio. Ik zelf kwam nog niet veel verder dan bands als Kiss, Bon Jovi en Europe maar mijn collega nam bandjes mee van hardere bands als Iron Maiden, W.A.S.P. en ook Metallica. Ik kan me nog herinneren dat we daarna eigenlijk steevast kozen voor zijn bandjes waarop Ride The Lightning en Master Of Puppets stonden. Ik gaf hem tapes mee zodat hij de opnamen kon overzetten zodat ik deze juweeltjes ook thuis kon luisteren. Al snel had ik zijn hele metalcollectie laten kopiëren. Ze zaten ook steevast in de walkman als ik mijn krantenwijk deed. Een jaar later opende in ons dorp de eerste platenzaak zijn deuren en kocht ik daar mijn eerste CD van Metallica: Kill ‘Em All, volgens mij toen voor de prijs van 25 gulden. Daarna ging het hard, want hoewel mijn ouders niet veel muziek draaiden thuis, kon mijn moeder het wel waarderen en kreeg ik van haar ook cd’s en geld om de collectie uit te breiden. Het eerste album dat ik zelf kocht was niet op CD maar op LP en dat was de derde plaat van Bon Jovi: Slippery When Wet. Nog steeds een geweldig album, hoewel die eerste plaat de tand des tijds niet heeft overleefd en inmiddels is vervangen door de oeuvre-box op LP.
Maakt het die herinnering ook dat Kill ‘Em All jouw favoriete plaat van Metallica is dan?
Laat ik een top drie maken met favoriete Metallica-albums. De nummer één en twee wisselen nog wel eens van positie namelijk. De derde plek is wonderbaarlijk genoeg voor Kill ‘Em All. Het blijft desalniettemin een absolute klassieker die bomvol staat met ongeremde agressie, echter soms wat te onbeholpen. Momenteel staat Ride The Lightning op plek nummer twee en legt dat album het net af tegen de nummer één: Master Of Puppets. Het is voor mij persoonlijk de geniale songwriting in combinatie met de furieuze agressie dat het verschil maakt, al is het maar minimaal hoor. Als ik een vierde album zou kiezen, dan is dat …And Justice For All. De productie van dat album vind ik wat minder maar er staan zeker geweldige nummers op.
Met St. Anger probeerde Metallica zich te revancheren nadat het een behoorlijke commerciële knieval had gemaakt met The Black Album en later Load en Reload. De erbarmelijke productie van St. Anger maakt het ook voor mij geen goed album. Death Magnetic zorgde daarentegen voor een eerherstel en mag een plek innemen na …And Justice For All. Metallica liet daarop weer goede gitaarriffs en een degelijke productie horen. Met Hardwired…To Selfdestruct is die lijn mijn inziens prima doorgezet.
Even inhaken op de actualiteit omtrent Metallica. Onlangs verscheen S&M2. Draai je de eerste registratie eigenlijk nog wel eens en wat vind jij van het tweede deel?
S&M vind ik een zeer goed en verrassend album. Natuurlijk is een samenwerking met een orkest al eerder gedaan in het verleden, maar de chemie tussen de band en het orkest is duidelijk hoorbaar. Ik heb het album op zowel CD als LP en beiden vinden regelmatig de weg naar de desbetreffende audiospeler. Ik heb deel twee inmiddels gehoord en ben zeker verrast door de gekozen nummers. Er zitten enkele dappere keuzes in die wat mij betreft niet allemaal even geschikt blijken te zijn voor een uitvoering met een orkest. Ook de suites die erop staan zijn voor mij ietwat overbodig.
Commercieel gezien is Metallica nog steeds de grootste van de Big 4, maar muzikaal gezien zijn er toch wel wat scheurtjes ontstaan in het pantser van de band. Sinds een aantal jaren levert de band weer degelijke, goede albums af maar de hoogtijdagen liggen denk ik wel in het verleden. Ook de recente concerten tonen aan dat de band nog steeds een goede show weet neer te zetten, maar dat soms ook de automatische piloot wordt ingezet.
Ik heb wel aardig wat concerten mogen bijwonen, maar door een lichamelijke beperking is het niet altijd haalbaar om optredens bij te wonen en moet ik ook noodgedwongen kiezen voor zitplaatsen om het überhaupt mee te kunnen maken. Ik heb mij daarom ook toegelegd op het verzamelen van plectrums en passen van concerten. Daarnaast geniet ik door een goede combinatie van tv en audio ook thuis van concerten die op DVD en/of Blue-ray worden uitgegeven. Voor mij zeker een enorme meerwaarde! Mijn favoriete optreden dat is uitgebracht is Quebec Magnetic. Alles is goed in beeld gebracht, het geluid is top en de setlist is voor ieder wat wils!
Dat is inderdaad een makkie. Mijn favoriete bassist is zeker Cliff Burton. Die man heeft zoveel muzikaliteit en genialiteit in de band gebracht dat het eeuwig zonde is dat we niet langer hebben kunnen genieten van zijn inbreng. Cliff werd bij elke plaat beter hoorbaar en ik kan me alleen maar proberen voor te stellen tot welke geweldige albums dit geleid zou kunnen hebben. Als erg groot fan van Metallica, is mijn wens om ooit nog eens naar Zweden te gaan en de plek te bezoeken waar het busongeluk plaats heeft gevonden.
Kun je uit jouw verzameling wat speciale items pikken waar je trots op bent?
Uit de verzameling wil ik graag twee items uitlichtten die voor mij het meest waardevol zijn en ook lastig waren om toe te voegen aan de collectie. Als eerst de bootleg Alcoholica. Hierop is het laatste concert met Cliff Burton te horen voordat de band later die nacht een ongeluk kreeg met de tourbus, waarbij Cliff het leven liet. Alchoholica is niet makkelijk te vinden op vinyl. Wel is het concert een paar jaar geleden op cassette toegevoegd aan de deluxe box van Master Of Puppets.
Ik ben de laatste jaren naast het verzamelen van muziek op LP ook weer begonnen met verzamelen van muziek op singles ja. Dat is meer om op zomeravonden buiten in de tuin eens een greep in de bakken te doen en je te laten verrassen. Ik heb een erg brede muzieksmaak en dus heel veel soorten muziek in mijn ‘mancave’. Vooralsnog zijn de meeste singles van een ander muziekgenre dan metal.
Wel heb ik me vorig jaar aangemeld voor het nieuwe initiatief dat Metallica is gestart: de Metallica Vinyl Club. Hierbij sluit je een lidmaatschap af bij de band voor een bepaald bedrag en dan sturen ze vier keer per jaar een single op met daarop nooit eerder verschenen materiaal uit het archief. De verzendingen zullen soms voorzien zijn van leuke extra’s zoals een plectrum, poster of iets dergelijks. Ik heb gekozen voor het type lidmaatschap waarbij de band alle vier de singles in één keer opstuurt omdat het anders qua verzendkosten wel een beetje prijzig werd. Nog even wachten op mijn eerste pakket maar wat al bekend is gemaakt klinkt zeer de moeite waard!
Ik vroeg je net naar items waar je trots op bent. Dat kan uiteraard nog verschillend zijn van Metallica-items waar je mooie herinneringen aan hebt?
Die heb ik er wel enkele inderdaad en ik wil er dan graag twee toelichten.
Eerder vertelde ik al dat ik door mijn lichamelijke beperking slechts enkele keren een concert bezoek. Het laatste concert van Metallica in Nederland maakte ik een uitzondering en ging ik voor een plek in de snakepit, dus vlakbij het podium. Dat heeft heel veel kracht en pijn gekost maar werd ultiem beloond toen ik een plectrum van James ving met daarop Amsterdam en de datum van het concert. Als groot verzamelaar van plectrums is dit wel een pronkstuk in die verzameling.
Het tweede item is de CD/VHS-box Live Shit: Binge & Purge. Destijds werd in het magzine Aardschok bekendgemaakt dat de box zou verschijnen. Dat was nog in 1993, de tijd dat bestellen via internet nog niet mogelijk was. Alles ging via voorbestellingen en zelfs dan was je niet zeker van een exemplaar, want het bleek nogal een uitdaging om de box in voldoende oplagen te produceren. De grote ketens zouden als eerst worden voorzien van de boxen. Ik weet nog dat de set ongeveer 200 gulden moest kostten en dat ik op de dag van de release niet naar school ben gegaan. Wel ben ik de halve provincie doorgereisd om een box te bemachtigen. Die dag is dat niet gelukt en met de nodige teleurstelling ben ik een dag later naar ons lokale platenzaakje gegaan, om te vragen wat de verwachting was dat de kleinere zaken de box binnen zouden krijgen. Ik herinner me nog goed dat ik vlak na openingstijd naar binnen liep en daar de box zag staan! Bleek dat de eigenaar via via een box had weten te regelen. Ik vroeg gelijk of deze al gereserveerd was en dat bleek niet zo te zijn. De beste man was niet bepaald de vriendelijkste en hij gaf aan dat de eerste die hem betaalde, koopman was. Ik ben nog nooit zo hard naar een geldautomaat gefietst aangezien pinnen in die tijd nog niet kon!
Dat is een moeilijk vraag. Ik heb een tattoo met de vioolsleutel waarbij het uiteinde onderaan de afbeelding is vervangen door de punt van de A van het Metallica logo. Daaromheen zit een stuk van een notenbalk met daarin de eerste maten van Master Of Puppets. Dat is en blijft voor mij een track met een geweldige samenvatting van alle facetten die Metallica bezit. Melodie, kracht en natuurlijk die geweldige tekst. Die sterke teksten gaan voor mij ook op voor mijn tweede keuze: Broken, Beaten And Scarred van Death Magnetic. De zin: you rise, you fall, you’re down and you rise again, is erg waardevol voor mij en tevens is het een mooi levensmotto.
Waar hoop je nog op in de toekomst van Metallica?
Voor de toekomst hoop ik dat de band blijft doorgaan met het uitbrengen van de deluxe boxen. De eerste vier staan hier in de kast en vormen geweldige collectors items die ik erg koester. Daarnaast hoop ik dat de band nog een aantal goede albums weet uit te brengen en op een waardige manier zijn carrière afsluit. Ik zal Metallica altijd blijven bewonderen voor wat ze hebben betekent voor de metal, vooral door hun eerste vier albums die ware klassiekers zijn. De band vormt een rode draad in mijn leven.
Lees ook de vorige aflevering van deze rubriek: de collectie van… Sodom.