Het Amerikaanse W.A.S.P. speelt al veertig jaar live en viert dat met een uitgebreide toer. Vanwege corona is dit feestje een paar keer uitgesteld maar op woensdag 29 maart gaat het dan eindelijk door en speelt de band in het Zwolse Hedon. Pas op de dag van het optreden komt de bevestiging dat Zware Metalen aanwezig mag zijn. Het is dan te laat om een fotograaf te regelen die plaatjes van het concert kan schieten, maar gelukkig hebben we de verhalen wel.
Bij aankomst valt het op dat de fietsenstalling vrij veel lege plekken kent. De parkeerplaats daarentegen is overvol. Het is een indicatie dat veel fans van buiten de stad komen en van heinde en verre zijn afgereisd. Ik hoor in de zaal, naast het oostelijke accent, ook een enkeling Fries en zelfs Vlaams praten. Blijkbaar hebben veel mensen er een lange reis voor over om deze band eens te zien. Mogelijk ook omdat de bandleden uiteraard niet meer de jongsten zijn en je nooit weet of het de laatste keer is dat W.A.S.P. live te aanschouwen is.
De aanvangstijd vanavond is 20:30 uur volgens de info op de site. Ik kom met een kwartier vertraging de grote zaal in die dan al afgeladen (het concert is stijf uitverkocht) is. Op het podium is nog geen teken van leven te bekennen… Gelukkig is de bar dichtbij en de eerste koude klets van de avond is, dankzij het snel werkende en vriendelijke personeel, snel soldaat gemaakt. Als om klokslag 21:05 de zaallichten uitgaan en de introtape wordt gestart, hoor ik een enkeling “hèhè” verzuchten. Er is kennelijk reikhalzend uitgekeken naar deze jubileumshow. De introtape bestaat uit een sirene waaronder flarden van enkele van de grootste hits van W.A.S.P. zijn gemonteerd. Een mooie opwarmer voor wat komen gaat.
Er is geen voorprogramma meegereisd, maar laat het maar aan Blackie Lawless en companen over om de zaal binnen enkele seconden in vuur en vlam te zetten. W.A.S.P. trapt vanavond af met een medley van enkele nummers: On Your Knees, The Flame, The Torture Never Stops en Inside The Electric Circus vloeien mooi in elkaar over. Tijdens de eerste regel van On Your Knees staat het geluid van de zang nog niet volledig open waardoor het begin wat rommelig is. Wat verder opvalt is dat zowel de gitarist als bassist de achtergrondzang in de refreinen in de microfoon meezingen maar uit de boxen is het geluid van Blackie Lawless te horen. De eerste indicatie dat er een bandje meeloopt.
L.O.V.E. Machine wordt ingezet en met veel gejuich onthaald. Het publiek is duidelijk klaar voor een avondje greatest hits. Na een kort welkomstwoord waarin Blackie stilstaat bij het feit dat deze toer enkele keren is uitgesteld, vertelt hij dat hij nog steeds een Wild Child is en komt ook deze klassieker voorbij. Blackie klinkt loepzuiver. Iets te zuiver, zo blijkt want ook bij dit nummer loopt er duidelijk een bandje met zang mee. De meeste mensen lijken dat nu ook in de gaten te hebben want het commentaar daarop is niet van de lucht. Zelf sta ik hierover in dubio. De zang is overduidelijk niet honderd procent live vanavond maar echt storend is het niet. Iedereen die de afgelopen jaren naar KISS is geweest, weet hoe vervelend het is om naar een zanger te luisteren die de hoge noten uit het begin van zijn carrière al lang niet meer haalt.
Optisch gezien valt er daarnaast genoeg te genieten. De achtergrond van het podium is bekleed met doeken van een freakshow. Enkele panelen blijken digitaal te zijn en daarop wordt een clip vertoond. Het is een mooi schouwspel waardoor de show goed wordt aangevuld. W.A.S.P. gebruikt het hele podium en wanneer de gitarist van zijn vaste plek loopt, wordt het gat direct opgevuld door de bassist. Daarbij wordt veelvuldig contact met het publiek gezocht en dat wordt vanavond gewaardeerd. De lichtshow is ondersteunend en, op wat stroboscoopeffecten na, niet al te druk. Zo is het tijdens The Crimson Idol bijna een minuut groen op het podium. Blackie kondigt dit nummer aan door te zeggen dat W.A.S.P. niet alleen het veertigjarige live-jubileum viert maar ook het feit dat dat album alweer dertig jaar oud is. Het heeft de tand des tijds moeiteloos doorstaan en de lange solo in het midden geeft de gitarist alle gelegenheid om in de spotlights te staan omdat Blackie en de bassist al spelend de coulissen induiken.
Chainsaw Charlie (Murders In The New Morgue) wordt tijdens het refrein door het publiek opnieuw meegezongen en weer valt op dat de zanglijnen gewoon doorlopen als de heer Lawless niet in de buurt van een microfoon is. Het laat hem ogenschijnlijk koud en met een “I know you know” houding loopt Lawless over het podium. Blind In Texas is een andere publieksfavoriet en kan uiteraard niet ontbreken. Het nummer sluit de reguliere set na nog geen uur af waarna een pauze van enkele minuten volgt.
Op een van de digitale schermen zijn dan tekst en beelden te zien van de in de jaren ’80 zo gehate PMRC. Hierbij komen beelden van enkele fervente tegenstanders (Frank Zappa en Twisted Sister‘s Dee Snider) voorbij. Gelukkig is de censuur van deze enge club inmiddels een zachte dood gestorven en kan het lijflied van W.A.S.P. worden ingezet: Animal (Fuck Like A Beast) knalt uit de speakers en vooral het refrein wordt enthousiast meegezongen vanuit de zaal. Met de The Who cover The Real Me en het opnieuw luidkeels meegezongen I Wanne Be Somebody komt er een eind aan het concert.
Om 22:20 uur gaan de zaallichten weer aan. De zuivere speeltijd van W.A.S.P. is daarmee vanavond iets meer dan een uur. Het is een kleine smet op de avond want er had wat dit betreft wel iets meer ingezeten.
Datum en locatie
29 maart 2023, Hedon, Zwolle
Links: