Zware Metalen Fest 2005, 16 April, Willemeen – Arnhem
16 April jongstleden was de datum dat ten vierde male het Zware Metalen Fest gehouden werd. Plaats delict dit keer was Jongerencentrum Willemeen te Arnhem, waar vijf bands zouden optreden. Een verslag.
Voor de vierde keer inmiddels heeft Zware Metalen haar eigen festival op poten gezet, waarbij met Cruachan ook nog eens niet de kleinste band is binnen gehaald. Met vijf bands op zaterdag in het gezellige Willemeen in Arnhem is er die avond meer dan genoeg te genieten voor de liefhebber. Hierbij dan ook een uitgebreide sfeerimpressie van het festival:
Soulreaver
Aan het Wageningse Soulreaver om iets voor de klok van acht uur het festival de beurt om af te trappen. De band grossiert in een stevige pot death metal, die normaliter zeker niet verkeerd is. Het ontbreekt de band helaas echter aan een degelijke geluidsafstelling, waardoor het geheel wat als een brei van geluid overkomt, en het verdere prima materiaal wat in het water valt. Gelukkig weet het enthousiasme van het viertal bijzonder veel goed te maken, zodat het optreden, met name naarmate de set volgde, nog enigszins gered werd.
Katafalk
Na een korte ombouwpauze was het de beurt aan het Groningse Katafalk dat er gelijk op los beukte. Ook deze band brengt een pot brute death metal. Helaas was ook hier het geluid niet in optima forma, waardoor ook hier alles als een grote waas van geluid uit de boxen kwam. Daarnaast stond het geluid bijzonder hard, wat er ook niet in het bijzonder toe bijdraagt dat de gespeelde klanken allemaal even zuiver de oren binnendringen. Tot overmaat van ramp viel op een gegeven moment ook nog eens de microfoon uit. Katafalk liet zich echt niet kisten en speelde gewoon strak door, waarvoor dan ook niets dan hulde.
Zm huisband covert Slayer
Het was pas na Katafalk, toen de ZM Huisband het podium mocht betreden om na al die jaren eindelijk een eind te maken aan het geroep om Slayer, dat de sfeer er pas echt in kwam. De set werd eigenlijk verassend sterk gebracht, en van Hell Awaits tot Angel of Death was het een waar feest der herkenning. Er werd dan ook door diverse mensen luidkeels meegezongen, en op een gegeven moment zelf aanstalten gemaakt tot het beginnen van een bescheiden pitje. Zanger Olivier is natuurlijk geen Araya, en Paul Beltman geen Lombardo, maar het vijftal kwam zeer dicht in de buurt van de originele nummers, en wist de set met bijzonder veel enthousiasme en vakmanschap af te leveren.
Whispering Gallery
Na de ZM huisband was het Amersfoortse Whispering Gallery aan de beurt. Het zestal speelde een prima en afwisselende set die een mooie bloemlezing was uit de muzikale carrière van de band. De doomband moet het live, naast de uitstekende muziek, vooral hebben van de enthousiaste podiumpresentatie en de prettige afwisseling tussen de grunt van Reinier Vreeswijk en de cleane, loepzuivere zang (+ gitaarwerk) van Hubert ter Meulen. Het spel van de band laat tijdens het optreden ook niet te wensen over. De ritmesectie Van Trigt/ Spierings is stevig en solide, het gitaarwerk van William van Dijk prima te noemen en Fred Provoost staat zijn mannetje achter de toetsen. Hoogtepunten zijn het prachtige The Earth is the Sky, en livenummer bij uitstek The Picture. Halverwege de set wordt het concert kort onderbroken om de Zware Metalen Oervader Hildebrand en zijn vriendin te feliciteren met hun kersverse ouderschap, en een heus Zware Metalen babyshirt aan te bieden voor hun dochter Floor, waarna het concert weer opgepikt wordt. Ik heb niets te klagen gehad, en uiteindelijk is voor mij persoonlijk ook wel duidelijk dat de band niet voor niets vlak onder headliner Cruachan op de bill staat! En nou op met die nieuwe plaat!
Cruachan
Cruachan, een voor mij ‘nieuwe’ band en de band waar velen op hadden gewacht. De verwachtingen waren hoog en het publiek had er duidelijk zin in. De eerste noten werden enthousiast ontvangen en eigenlijk was het enthousiasme de gehele show niet meer weg te denken. Wat een energie, wat een vrolijkheid, waarbij vooral multi-instrumentalist Keith Fay en nieuwbakken lid John “the Hobbit” Ryan qua podiumuitstraling, geheel in tradiotionele kilt en toebehoren, positief opvallen! Ik heb met een grote glimlach de show gevolgd, vermakelijk hoe het publiek uit hun dak ging op nummers als Rocky-road to Dublin, Ride on, Timmy en meer. De sfeer zat er meer dan goed in! Mijn verwachtingen van deze band, werden ruimschoots waar gemaakt. Gelukkig was het geluid bij deze band al stukken beter. De zangeres Karen Gilligan was deze avond niet al te best bij stem, maar ook haar verkoudheidje kon de pret niet drukken. Al met al een waardige afsluiter van een zeer gezellige avond.
Fotografie:
Arjan Hoogendoorn
Met dank aan:
Marjolein Hansen (Cruachan)
Imke Kuipers (voor hulp bij Katafalk)