Hoogeveen, 3 september 2005
 
 
 
Sinds 2002, dit jaar dus voor de 4e keer, wordt op een stuk land, even buiten Hoogeveen, het Occultfest georganiseerd. Een kleinschalig metalfeest dat in die jaren vooral bekend is geworden door goede sfeer, gemoedelijkheid, gezelligheid, leuke muziek en lage prijzen. Na de 2004 editie ontstond enige onenigheid in de gelederen en zag het er even naar uit dat er in 2005 geen Occultfest zou komen. Gelukkig werd dat op tijd opgelost, zodat er ook dit jaar weer een feest was, dat er mocht zijn! Mede door de eisen die door de overheid tegenwoordig aan dit soort festivals worden gesteld.en door het groter groeien van het festival zelf is een festival ontstaan dat wel kleiner is als de grote broeders op dit gebied, maar qua organisatie en aantal vrijwilligers/medewerkers even complex. Toegangsbandjes, omheinde terreinen voor festival en camping, toegangscontrole, security, market, catering, het is er allemaal. Toch slaagt men er in om ook het intieme karakter, dat Occultfest steeds gekenmerkt heeft grotendeels te behouden en dat is een hele prestatie.
Het zit de organisatie dit jaar ook niet tegen. Mede door het mooie weer is er een flink aantal mensen op het festival afgekomen en de festivalweide is dan ook aardig bevolkt. Het dubbele podium moet er voor zorgen dat er vrijwel non-stop gespeeld kan worden en het tijdschema met 14, voornamelijk Nederlandse, bands is dan ook strak tegen elkaar gepland. In de praktijk is dat toch net wat anders. Doordat men eigenlijk voortdurend, vooral op het voor de kijkers meest linkse podium, problemen heeft met het fine tunen en sound checken loopt het schema behoorlijk uit. Nou is dat niet zo’n ramp, want iedereen vermaakt zich even goed wel. Meer jammer is, dat bij een aantal bands het geluid helemaal niet goed in orde komt. Gelukkig blijft er genoeg goeds over, maar jammer is het wel.
Het bier is koud, de hamburgers lekker, de organisatie prima en het terrein is ook nog eens goed en gemakkelijk bereikbaar. Bovendien staar er een leuk aanbod aan bands. Reden te meer voor de Zware Metalen redactie om met 3 mensen af te reizen naar Hoogeveen. Remi en Ralph zorgen voor reviews, Renee reviewt en maakt ook de foto’s die dit artikel sieren. [Remi]
Aan Enraged de eer om het knusse Occultfest te openen op podium 1, achteraf een goed podium, want dit podium bracht het beste geluid. Zanger/ bassist Peter Hage waarschuwde het, nog kleine groepje, publiek voor het podium voor “een pittig ontbijt.” Dit was dan ook werkelijk het geval, want werden we even flink omver geblazen…. Het nadeel van openen is altijd het publiek, dan een open onderwaardeert of gewoon nog even goed wakker moet worden. Dat was geen gemakkelijke klus op Occultfest met prima biertjes en een brandende zon! Enraged zette een heerlijk strakke set neer, maar ik heb het idee dat er te weinig mensen de moeite hebben genomen om in één keer klaar te zijn voor een dagje festival. Tevens was het geluid een leuke verrassing, want dit had deze band heerlijk mee zitten, dat hadden wij niet verwacht van een kleinschaig festival als deze. Zo was de dubbele bass precies spannend genoeg voelbaar en dat gaf wat extra jeux en de behoefte tot meebewegen aan het geheel. [Renée]
 |  |
De openers van podium 2 hadden het minder goed getroffen met het geluid. Gelukkig ging dit niet niet ten koste van de show van het Zwolse Carnal Leftovers. De gezellige (lees: vermakelijke) band biedt een podiumpresentatie, waar een hoop bands nog eens een voorbeeld aan kunnen nemen. We hebben het hier niet over een band, waarvan je geen technische hoogstandjes kunt verwachten, of een extreem strak ingespeeld album, maar over een fantastisch amuserende podiumact. Occultfest was dan ook een mooie gelegenheid voor de band om zich weer eens te laten zien. Het enthousiasme straalde er van alle kanten af, en dat ondanks de missers van de geluidsman. Frontman Michel Matteman is een sterk element binnen de band, met zijn brute strot en zijn vrolijke motoriek maakte hij er, evenals de andere bandleden, met een continue lach op het gezicht, een waar feestje van! Opvallend was dat hij rap doorging en, in tegenstelling tot andere optredens, vrij weinig te kletsen had. Wellicht was dit een kwestie van tijdnood. Geen record, maar zeker binnen de eerste minuten gingen de eerste headbangers uit hun dak! De trouwe fans van de band voerden het feestje nog eens op wanneer Lactose Intolerance, Cafeine Induced Insomnia en Pressure Pleasure van het podium afgeblazen werden. De sterke show nam de ergnernissen naar geluidsmissers enigszins weg! [Renée]
Na Carnals’ feestje wederom enkele stappen opzij, deze keer voor het driekoppige thrashcore-gezelschap Neustros Derechos uit Utrecht. Dit was gezellig communiceren! Zanger/ gitarist Jerry ging er flink tegenaan in het Nederlands, helaas kwam Juan wat minder overtuigend over, maar zijn baswerk kwam daarentegen wel weer lekker over. Het ligt er maar net aan waar je stond, want meneer geluid leek wat onstabiel in zijn keuzes. Er was een sterke tegenstelling tussen de basgeluiden en de hogere klanken, afhankelijk van je positie van de boxen. Zo was vooraan de double bass nauwelijks hoorbaar. Met wat heen-en-weer geloop kon je een aardig beeld krijgen van de muzikale uitingen van deze band. Storm Of Progress blijft me bij, dit vond ik een sterk nummer. De combinatie Engels/ Nederlands is een uitdagende, maar geeft de band een mooi eigen gezicht. Het lijkt wel of de mensen van de programmering bewust hebben gekozen voor voornamelijk feestende bands, want ook dit was een feestje, wederom veel enthousiasme op het podium. Mooie ontwikkeling op zo’n dagje is dan dat dit geweldig doorwerkt naar het publiek, waardoor vanaf deze derde band de opkomst per band toenam en de mensen wat losser werden! Leuke show ook. [Renée]
Op het podium met het mindere geluid traden de deathmetallers van Toxocara aan, met al enige tijd 17-jarige Kevin op zang erbij. Deze band heeft al aardig wat podiumervaring en daarom vind ik het zeer terecht om deze band wat kritischer te beoordelen. Ook hier zat het geluid niet mee (zoals de gehele festivaldag op podium 2). Dat Kevin nog niet jaren meeloopt was te merken, hij zou nog wel een beetje kunnen bouwen aan zijn podiumgedrag. Dit was geen storend element, maar wel een tip om mee te geven in de toekomst. De band speelde niet zo lekker als ik van ze gewend ben. Het enige wat ik wel lekker vond lopen was het snelle nummer Egoist Existence. Had die knoppen alsjeblieft zo laten staan, meneer geluid! De bandleden hadden er zeker lol in, waardoor men ook lekker tekeer ging vóór het podium. De band bracht hier gezelligheid voor in de zon en bij het bier, maar het was geen show voor in de portfolio 😉 [Renée]
Na de brute strot van Kevin was Ido aan de beurt met See My Solution. Het blijft wonderbaarlijk hoe groot het verschil is tussen het tot nu toe vastgelegde werk van deze heren en hoe zij zich manifesteren op het podium. Live komt dit veel beter tot zijn recht, want deze kracht was mij nog niet bekend. Voornamelijk zanger Ido voelt zich erg thuis op het podium, wat een fanatiekeling! De band wist ons te plezieren met een prima partij Zweedse deathmetal, op een vrolijke manier op ons overgebracht. Ook hier vrolijke muzikanten, die leuk op elkaar in weten te spelen. Dat zij al jaren samen spelen straalde werkelijk van het podium af. Wat was dat dit jaar op Occultfest? Waar kwam die extreme vrolijkheid vandaan? De bandprogrammering heeft duidelijk rekening gehouden met het podiumgedrag van de bands. See My Solution was dan ook een zeer goede keuze! [Renée]
Accelerate is een heavy metal band, die al sinds 1998 aktief is. Back to the roots, zou je eigenlijk moeten zeggen bij de beschrijving van deze band.Klassiek aandoende metal. Nu sta ik bekend als ouwe rocker en zou dit me ongelooflijk aan moeten spreken. Toch op de een of andere manier deed dat het niet. Het instrumentale gedeelte levert best wel stuwende heavy metal op, maar het totaalgeluid mist wat mij betreft wat aan variatie en spanning. Kwam het door de omstandigheden ? (het was plakkerig warm), het publiek ? (meer met elkaar en met eten en drinken scoren bezig op dat moment, als met de muziek), de sound? (er waren wel meer problemen die dag) of ligt het geluid van de zanger bij mij gewoon niet lekker in t gehoor? Ik ben er nog niet achter. Slecht is het allemaal zeker niet, maar ik spring ook niet echt headbangend een gat in de lucht. Toch maar even wachten op de nieuwe demo (in mei hier al aangekondigd!) voor een definitief oordeel. [Remi]
Izegrim mocht ik eerder zien in Steenwijk en dat beviel wel. De trashers uit Zutphen weten menigeen in het publiek aangenaam te verrassen..Verwacht geen flitsende show, geen toeters en bellen. In Steenwijk was het geluid, van met name de gitaren, niet helemaal top. Dat was dit keer veel beter in orde. Op het festivalveld, dat aanzienlijk groter is als in Steenwijk, gaat, naar mijn idee, wel wat van de kracht van de twee zangeressen verloren. Dan blijft er altijd nog wel genoeg geluid over om heftig indruk te maken. De twee dames op het podium grunten menig viking naar de eeuwige jachtvelden. Die stevige basis wordt prima gebruikt om een heel lekker optreden neer te zetten. Materiaal van de EP New World Order wordt gespeeld, For God and Country, Fuck your Glorious Nation, World Power (or Downfall), Sword of Damocles, ze komen weer allemaal voorbij. Gitarist Carsten heeft de band enige weken geleden verlaten en tot er een waardige vervanger is gevonden, blijft de band met 4 mensen spelen. De sound is daardoor wat minder vol, maar dit is niet hinderlijk. Sterker nog, ik vond het instrumentaal wel erg prettig klinken zo.Weer een heel aardig optreden van Izegrim dus. Ga zo door mensen! [Remi]
Dan is het tijd voor het Britse ongezelschap Screamin’ Daemon, die voor het eerst onze Laaglanden mag bezoeken om ons de nummers van hun debuut The Decline of English Murder ten gehore te brengen. Dit betekent concreet: genieten van de droge, typisch Britse aankondigingen van The Reverend Trudgill, ’s mans en Alhazred Jihad’s vreemde bekkentrekkerij en prima black metalsongs als The Whores that Jack killed, Dennis Was A Homosexual Menace, Michael Ryan Caused Much Dying en het hilarische What Shall We Do With The Evil Doctor?. Voor veel mensen te flauw, te kinderachtig. Ik moet zeggen: ik heb met een grote grijns staan genieten. Laat deze jongens nog maar eens deze kant op komen! [Ralph]
“We zijn geen Black, we zijn geen death, maar we zijn wel leuk.” De zanger van het punkrock trio Love Bite geeft direct in zijn eerste zin al zijn visitekaartje af. Oude vossen verliezen wel hun haren, maar niet hun streken, zegt het spreekwoord en dat mag ook zeker voor dit trio gelden. Voor mij zijn ze de verrassing van de dag en ze slagen er in om met onvervalste punkrock de hele zaak behoorlijk op zijn kant te krijgen, ook al blijft een groot deel van de festivalbevolking weg bij dit podium en deze groep. Geheel ten onrechte, vind ik. Drie mannen die enthousiast en blijmoedig gewoon rechttoerechtaan muziek maken en met hun enthousiasme en gewoon goed gespeelde muziek toch een groot deel van het publiek vrolijk en uitgelaten krijgen. Da’s gewoon top! Tussen de nummers door wordt het publiek een beetje uitgedaagd en opgejut. Punk blijft punk, lekker verfrissend. Het goed geslaagde optreden maakt ook de bandleden zelf wat baldadig en prettig anarchistisch. Het zal ze door de organisatie niet in dank zijn afgenomen, maar bij het laatste nummer geeft de bassist zijn basgitaar aan een bekende uit het publiek, die lekker op het podium gaat staan bassen. Zelf haalt hij iedereen die dat maar wil over de hekken en op het podium en al snel is het podium dan ook gevuld met een hossende groep mensen en staat ook tussen podium en hek nog een flinke groep mensen uit hun dak te gaan. De bandleden zijn nauwelijks meer te vinden tussen de rest van de mensen, wat plugjes worden per ongeluk losgetrokken en met moeite weer ingeplugd, maar al met al is het een heerlijk, vrolijk en chaotisch slot van het optreden. Love Bite zet een prima optreden neer op een festival, waar ze zich vooraf misschien wel niet helemaal thuis voelden. Ik vond ze helemaal op hun plek, van mij mogen ze nog wel een keer…. [Remi]
Pulverizer bouwt een aardige pot death/thrash die prima te verteren is op de late zaterdagse namiddag. De band speelt strak genoeg om de volledige set te kunnen boeien. Het geluid is heel aardig te noemen, en de band staat en enthousiaste set weg te geven voor een helaas slechts gedeeltelijk geïnteresseerd publiek, wat de handen moeilijk omhoog krijgen kan. Volgende keer wat later op de avond zou deze band een hoop goed doen. [Ralph]
Annatar is een groep die je het beste in het rijtje kunt plaatsen van meer bekendere broers en zussen zoals Epica, After Forerver en Within Temptation (zoals die in de begintijd speelden). Veel afwisseling in muziek, allerlei stijlen door elkaar heen, klassieke invloeden, symfonisch, dark, grunt, gothic, het zit er allemaal in. De zangeres oogt op het podium jong en fragile en heeft een Kate Bush achtige uitstraling en vooral een prachtig, helder stemgeluid. Het totaalgeluid vind ik zelf niet zo goed overkomen op dit podium. Zonder dat het qua geluid nu echt slecht is, is het ook niet optimaal. Het publiek gaat ook niet echt voor deze soort muziek op dit festival en een aantal mensen menen dan ook op de wat zachtere momenten in de muziek spreekkoren richting zangeres aan te moeten heffen, die niet echt prettig overkomen. Geluidskwaliteit, podium, publiek, alles bij elkaar zorgt het er voor dat de band vandaag hier niet uit de verf komt. Iedere song klinkt als een wat kunstmatig aan elkaar gekoppeld geheel van totaal verschillende muzieksoorten en daardoor komt het wat brokkelig over. Maar voor een echte beoordeling van hun muzikale kwaliteiten wil ik ze nog wel eens zien en horen op een voor hen meer geschikte plek, de muziekstukjes op hun site zijn zo slecht nog niet…[Remi]
Traditional Black Metal noemen ze het zelf. Feit is dat Desaster, eigenlijk voor het eerst deze dag het veld voor het podium flink vol krijgt en niet alleen dat, het publiek wordt na een reeds lange, zonnige dag in deze eerste donkere uren behoorlijk enthousiast van de muziek van deze duitse heren. Zo’n 17 jaar zijn ze al actief in de muziek Het is dan ook geen wonder dat ze precies weten, hoe je een optreden als dit aanpakt. Brute zang, stuwende, krachtige drums, heftig riffende gitaren. Desaster zet een prettig klinkende pot herrie neer, die vandaag tot nu toe, zijn gelijke niet kent. De Kiss-wannabee opmaak van de bassist (inclusief lange en veelvuldig uitgestoken satanic tong) vind ik een beetje gemaakt overkomen. Voor de rest klopt het plaatje wel en is de club ook best leuk om te zien.In oktober staat een Zuid Amerikaanse tour gepland en in het gastenboek van de site staan aardig wat reakties van metalfans uit Zuid Amerikaanse landen. Grappig, dat de muziek van deze groep dus ook buiten de traditionele metalgrounds aanslaat. Ik ken deze groep niet goed genoeg om gespeelde titels er bij te noemen. Maar feit is dat de muziek vet, strak en bruut klinkt, het geluid prima was en er zelfs een toegift gegeven werd, iets wat je bij een festival niet al te vaak tegenkomt! [Remi]
Nieuwsgierig geworden door de cd-recensie en het interview van Gurbe op deze site, had ik bij Slechtvalk snel mijn hand opgestoken bij het verdelen der taken. En het zag er van tevoren nog wel goed uit. Heren en dame van Slechtvalk zagen er prachtig uit, met Middeleeuwse kledij en opmaak. Het programma liep nogal uit en men stond al een flinke tijd op het podium te wachten. Toen Desaster uiteindelijk afsloot bleek Slechtvalk nog lang niet aan spelen toe te zijn. Het gerommel met het afstellen van instrumenten en geluid duurde schier eindeloos. Da’s meestal geen goed voorteken, dat duidt op problemen. Die waren er dan ook volop. Sterker nog, vanaf het eerste nummer is het geheel niet om aan te horen. Het geluid klinkt alsof de radio naast de zender staat afgestemd en de zanger en zangeres zijn vrijwel niet te horen. Ook het meeste van het instrumentarium verdwijnt in een veel te harde oceaan van geluid. Het publiek heeft er wel zin in. Er staat flink volk voor het podium en enkele enthousiastelingen zwaaien met Middeleeuwse kruisen. Toch wordt ook het publiek niet echt warm van dit optreden. Het ziet er allemaal prachtig uit en op het podium doet Slechtvalk zijn uiterste best. Het geluid blijft echter zwaar belabberd en na een half uurtje haak ik teleurgesteld af. Ook al maak je nog zulke leuke cd’s, als het geluid je live zo in de steek laat, kom je niet ver. Volgende keer beter en dan ga ik nog wel een keertje luisteren. [Remi]
Voor mijzelf de zoveelste keer dat ik Holy Moses live mocht aanschouwen. Sabina begon niet te vrolijk aan het optreden. Zo heb ik mij laten vertellen dat ze nogal pissig was dat ze bijna in de rij moest gaan staan om nog even naar de wc te kunnen. Door de fantastische sfeer, die de gehele dag gehandhaafd bleef, trok haar stemming gelukkig snel bij. Dat ze een interessante strot heeft is niets nieuws, alleen jammer dat die even niet hoorbaar was toen het geluid van haar microfoon wegviel. Ondanks dat zij hun eigen geluidspersoneel hadden meegenomen was dit een geluidstechnisch dieptepunt van de dag. Erg zonde dat de hoofdact dat moet overkomen! De band was in staat zich hier vrij weinig van te trekken en maakte er een leuke show van: het enthousiasme groeide, zo nodigde Sabina tien mensen uit het publiek uit op het podium om daar verder te komen headbangen. Dit verliep minder chaotisch dan bij Love Bite. Na deze nette show was het alweer voorbij, wat kan een dag toch kort zijn! [Renée]
Al met al kijken we terug op een leuke, goed gevulde festivaldag. Ik denk dat de organisatoren dat zelf ook wel doen. Genoeg publiek, goeie sfeer, weinig problemen, op zo af en toe het geluid na. Zelf wordt ik niet helemaal blij van de af en toe wat starre houding van de organisatie (ik moest 10 euro entree betalen omdat ik om kwart over drie aankwam in plaats van voor drie uur en mijn plastic flesje sportdrank mocht het terrein niet op), maar aan de andere kant besef ik ook dat er nu eenmaal regels moeten zijn om zo’n feestje als dit goed te laten verlopen. Daarnaast ben ik benieuwd wat de organisatie in de komende tijd gaat doen. Streven ze er naar om groter te groeien, nu er ook aan een kleiner festival al zulke hoge eisen worden gesteld of blijven ze het op dit niveau ook in de toekomst doen. Lijkt me geen gemakkelijke keuze. Bedankt organisatoren, medewerkers en vrijwilligers van Occultfest voor een leuke dag en hopelijk tot volgend jaar! [Remi]
Link: Website Occultfest
Tekst: Remi Peterse, Ralph Plug, Renée van der Ster
Foto’s: Renée van der Ster, Vincent Kroese