Metropool Metal Fest in Metropool

Hengelo, ooit een bloeiende metaalstad, maar helaas ligt die geschiedenis ver achter zich. Behalve deze dag, want het metaal is weer terug. Althans in een bepaalde vorm. Het is namelijk tijd voor de eerste editie van het Metropool Metal Fest. En met Equilibrium, Asphyx en Dark Tranquility als headliners is het een eerste editie om naar uit kijken. Onderstaande locals hebben – evenals vele andere metalheads –  in de afgelopen jaren veel geklaagd over het gebrek aan metal in de programmering van Metropool. Maar in de recente tijd heeft het poppodium zich in ere hersteld en ziet het ernaar uit dat Hengelo toch een beetje lijkt af te stevenen op de positie van rockcity van oost-Nederland. Sem (SN) en Frank (FG) gingen dan ook op pad om een kijkje te nemen bij deze eerste editie, waarvan nu al bekend is gemaakt dat dit een vervolg gaat krijgen. Foto’s zijn er van Christel Janssen.

Oorspronkelijk zou de programmering al rond een uurtje of vier starten, maar gezien het een vrijdag betreft zou dat de vroeg spelende bands niet ten goed komen. Om die reden start het festival dan ook om zes uur, waarbij het aan de Belgen van Evil Invaders is om af te trappen met de al fors gevulde grote zaal van de Jupiler Stage. De energieke lading metal gaat er heerlijk in bij me, waarbij de thrash bij vlagen hevig beïnvloed is door de 80’s NWOBHM, inclusief geharmoniseerde solo’s. Stairway To Insanity weet bovendien een grote glimlach op mijn gezicht te toveren door de grote mate van vroege Iron Maiden-invloeden. Op vocaal gebied tapt frontman Joe veel uit het vaatje van verscheidene thrashfrontmannen in hun jonge jaren, zoals Paul Ballof en Tom Araya. De band doet me met name door de zang dan ook veel denken aan de jongens van die andere thrashkloon-van-een-thrashkloon Distillator. Maar persoonlijk weet het materiaal van de Belgen mij veel meer te imponeren. Een lekkere start van een heerlijke avond! (FG)

 

De nog jonge formatie, Teethgrinder, opent de kleine zaal. Onze landgenoten spelen grindcore met een mix van black en death metal. Bij aanvang van het optreden is het al gezellig druk. De band legt een enorme hoeveelheid energie in de show. Frontman Jonathan Edwards brult een eind weg en gaat als een bezetene tekeer op het podium. Door deze energie, en natuurlijk de muziek, duurt het niet lang voordat het eerste pitje ontstaat. Waar de zaal in het begin van de set nog gezellig druk was, hing je er halverwege het optreden met de benen uit. Dat tekent toch wel de populariteit van deze band. De mix in de zaal is bij de eerste paar nummers niet helemaal lekker afgesteld, waardoor de ritme sectie wat overstemd wordt door de enorme muren van gitaargeweld. Alles bij elkaar een prima optreden van deze gasten uit Zwolle. (SN)

 

Na een stukje Teethgrinder vertrek ik alvast naar het Muziekcafe, waar Endymaeria zojuist begonnen is. Sinds kort beschikt de band over een nieuwe gitarist en die weet zijn taak zeer verdienstelijk in te vullen. Het is echter de violiste, die naast blikvanger ook een fantastische bijdrage levert aan de muziek, die voornamelijk aanleunt tegen de doom/death. Stuk voor stuk worden er sterke nummers gepresenteerd, maar het is The Number Thirteen die er voor mij bovenuit springt. Het vioolspel geeft namelijk een laag van warme melancholie over de muziek, zoals ook een My Dying Bride dat perfect weet te doen. Bij dezen een band die ik in de gaten blijf houden. (FG)

 

In de grote zaal is het tijd voor folk metal van Equilibrium. Onze oosterburen zijn als special guest mee op tour met Dark Tranquility. De band zet van opkomst tot einde een gelikte show neer. Het optreden is vermakelijk en de zanger doet enorm zijn best om het wat afwachtende publiek mee te krijgen door regelmatig te vragen om mee te klappen. Na de eerste paar nummers wil hij ook een heuse wall of death zien. Zo gezegd, zo gedaan. Gezien de wat gelaten sfeer tijdens het optreden denk ik dat er weinig mensen aanwezig waren die speciaal voor deze band zijn komen opdraven. Mochten er wel ‘die hard’ fans aanwezig zijn geweest dan hebben die weer een mooie show bijgewoond, ik heb ze in ieder geval niet gezien. (SN)

 

Van Carnation wordt een klein stukje meegepakt en wat kan ik zeggen, behalve dat het naar veel meer smaakt. Collega Yves sprak vorig jaar nog met de heren op het Antwerp Metal Fest en de goede lijn wordt stevig doorgezet. De brute oldschool death metal buldert door Het Paradijs en de frontman heeft met zijn postuur en rood geschminkte kop een imposante uitstraling, dat het optreden alleen maar meer ten goede komt. De Belgen staan momenteel onder contract bij Season Of Mist en met het aankomende debuut dat aangekondigd wordt is hier iets gepresenteerd dat reikhalzend zal worden opgewacht. (FG)

 

Van Vanaheim wordt een tweetal nummers gehoord. Gezien heb ik de band echter amper, aangezien het café behoorlijk vol was. De band die nog in de kinderschoenen staat, en alleen nog een EP uitbracht, doet mij een beetje denken aan de sound van Moonsorrow. Iets dat mij aangenaam verrast. Het mooie van het café podium is dat jonge talentvolle beloften de kans krijgen om meer naamsbekendheid te krijgen. Zo ook dit talentvolle Vanaheim. Veel te kort gezien, maar Asphyx roept nu eenmaal. (SN)

 

Het is inmiddels negen uur op de klok, wanneer Asphyx klaar is met de soundcheck en de heren paraat staan om de zaal plat te spelen. De grijnzende Van Drunen komt in stijl het podium op en breekt het ijs meteen gepast: ‘Normaal doen we dit praatje altijd in het Engels. Maar het is mooi dat we in Nederland zijn. Wij zijn Asphyx en wie komt uut Twente!’. Het lijkt dan ook zeker een thuiswedstrijd voor de invloedrijke Tukkers. En waar de regionale voetbaltrots afstevent op een gedoemde plek in de Jupiler League, zijn het deze mannen die de Twentse trots nog even door de Jupiler Zaal laten denderen. Nieuw en oud, vanalles passeert, waaronder persoonlijke favoriet Deathhammer. Op dit moment hét optreden van de avond, waar overigens ook familieleden, waaronder ouders, bovendien met veel trots deze sonische veldslag van Asphyx aanschouwen. (FG)

 

Het is tijd voor de headliner van vanavond, Dark Tranquility. De tour van de Zweden staat in het teken van de laatste plaat, Atoma. De Jupiler zaal is nog voordat het concert begint al behoorlijk gevuld. Mijn collega en ik zoeken een plaatsje achter de geluidsmannen. Er wordt geopend met Encircled. Ik kijk even verschrikt naar mijn buurman. Het geluid, van met name de drums, is behoorlijk slecht. De geluidsmannetjes zijn in de stressmodus en vliegen over het mengpaneel heen. Ze herstellen snel want het volgende nummer klinkt gewoon goed in de mix. Het publiek heeft het naar zijn zin en gaat vanaf het begin meteen los. Duidelijk is dat Dark Tranquility wel wat fans naar Hengelo heeft getrokken. De show die de Zweden neerzetten ziet er gelikt uit, mede door de mooie lichteffecten die gebruikt worden. Live valt er verder niks op aan te merken. Wel komt het geheel wat steriel en gerepeteerd over. (SN)

 

Saille! Het is één van de bands waar ik het meest naar heb uitgekeken. Slechts één nummer had ik van ze gehoord, in aanloop naar deze avond, maar het wist me direct te boeien. De Belgen hebben de pech dat wanneer zij mogen starten, Dark Tranquility nog bezig is en vooral de vele mensen die met het openbaar vervoer reizen, op tijd moeten aftakelen. Het zorgt er dan ook voor dat Het Paradijs alles behalve vol is. Het doet echter geen enkele afbreuk aan het optreden, waar inmiddels veel nieuwe favorieten uit het oeuvre van de band aan bod komen. De met Lovecraft doorspekte nummers gaan erin als zoete koek en wanneer Fhtagn wordt gepresenteerd, voelt het slechts als wachten op het moment dat Cthulhu zijn klauwen door het Metropool boort. Uiteindelijk gewoon hét (verrassende) hoogtepunt van de avond wat mij betreft! (FG)

 

Deze eerste editie van het Metropool Metal Fest is daarmee dan ook tot een geslaagd einde gekomen, waar men zeker content kan zijn met het bezoekersaantal. Toch zou het fijn zijn wanneer de volgende editie op de zaterdag plaats zou vinden om het zodoende toch nog net iets aantrekkelijker te maken. En vooral eerder beginnen, zodat de afsluiter kan vlammen voor een juiste hoeveelheid toeschouwers.

 

Fotografie:

Christel Janssen

Datum en locatie:

23 maart 2018, Metropool, Hengelo

Link:

Metropool