Graspop Metal Meeting – Zaterdag
Brides of Destruction
De Brides of Destruction zijn op de Honeymoon From Hell tour en dat
doen ze goed. De nieuwe oude-lullen rock kloon van Nikki Sixx en
Tracii Guns is misschien niet origineel, dat hebben ze dan ook nooit
geclaimd. Wat krijg je dan wel? Nou, precies dat waar ze voor staan,
lekker uitgevoerde sleazerock. Goed voor een klein uurtje uitstekend
vermaak om mee wakker te worden op de zaterdag.(TK)
Scarve
In Marquee 1 waren verschillende Franse dialecten te horen voor aanvang van het optreden van Scarve. De band duikt sowieso al de laatste tijd wat vaker op in de lage landen. Eind vorig jaar stonden ze nog op het X-Mass metalfest. Hier stonden de heren overduidelijk veel beter te spelen dan tijdens de betreffende show in het 013. Ondanks dat het geluid zo vroeg in de ochtend nog niet optimaal was hebben de Fransmannen dan ook een goed visitekaartje achtergelaten. (AH)
Oomph!
Even na Pleymo stond een band in de Marquee I die voor
menig bezoeker een aangename verrassing bleek. De bezoeker die bekend
is met het fenomeen televisie had Oomph! ongetwijfeld al eens voorbij
horen komen op TMF of The Box, maar voor een grote groep nieuwsgierigen
was de Rammstein-achtige band een frisse ontdekking. Nou moet men niet
direct gaan roepen dat dit een Rammstein-kloon is, want een kleine
controle van de feiten wijst uit dat deze band al langer aan de weg
timmert dan Rammstein. Lekker stampende industriele beats met een
frisse (lees: witte pakken) look op het podium en de heren van Oomph!
zetten een fijne set weg, waaronder hun hits Brennende Liebe en
Augen Auf. (TK)
Queensrÿche
Queensrÿche mag de zaterdagmiddag proberen op te leuken. Het is een publiek
geheim dat de band rond wereldzanger Geoff Tate al jaren – met wisselend
resultaat – zoekende is naar het oude, verloren succes oud de gouden tijden van
Operation: Mindcrime. Wat ik zaterdagmiddag meemaak slaat echter alles, en laat
mij op twee gedachten achter. De band heeft Pamela Moore weer meegenomen, Tate
zingt goddelijk en Queensrÿche speelt vervolgens volledig Mindcrime! Aan de ene
kant fantastisch natuurlijk, en de fan hoef ik uiteraard niets over de setlist
te vertellen. Aan de andere kant vind ik het ronduit zielig dat een – in wezen –
klasseband als dit het oude succes probeert te herleven slechts aan de hand van
een plaat van inmiddels 16 (!) jaar geleden. En hoewel het materiaal van
Mindcrime natuurlijk zonder twijfel groots is blijft het bedenkelijk voor een
band van dit kaliber om verder maar niets anders meer te spelen. Legendarisch
optreden of aanfluiting? Jullie mogen het me vertellen.(RP)
Morbid Angel
Morbid Angel speelde een verkorte versie van de
setlist op Metalfest afgelopen februari, waar Chambers of Dis, Bil Ur
Sag, Ageless Still I Am en Curse the Flesh
ontbraken. Ook nog steeds aanwezig was tweede gitarist
Tony Norman (Monstrosity). De drums stonden nogal hard
tijdens dit optreden, maar de fans die bekend waren
met de nummers kon dat weinig deren. Erg jammer dat de
band de setlist niet aangepast heeft na de vorige
Europese tour, en binnenkort zal hier te lezen zijn of
dat voor het optreden in Tivoli wel gebeurd is. (ML)
Anthrax
In tegenstelling tot vorig jaar stond Anthrax dit jaar in de tent te spelen. Mijn grootste meevaller is dat Joey Vera, de tijdelijke bassist van Anthrax, een stuk beter kan bassen dan zijn voorganger. De setlist was niet echt verrassend. Wat oude klassiekers en wat nieuwe nummers maar toch ontbraken nummers als Metal Thrashing Mad. Maar gelukkig waren Antisocial en Indians wel te horen. Een zeer sterk optreden van de band die alleen wel een beetje uitliep. (AH)
Motörhead
Doordat het optreden van Anthrax wat uit was gelopen heb ik slechts het laatste stukje van We Are Motörhead mee kunnen pakken. De band speelde vandaag eens zonder het karakteristieke harde geluid. Nou ja, vergeleken met andere bands dan hadden Lemmy en zijn kompanen een geluid waar andere bands nog bovenuit kwamen. Een oproep van Phil om het geluid harder te krijgen werkte daar ook niet bij. Vreemd trouwens dat een band als Motörhead voor Slipknot geprogrammeerd staat. De Zweedse vlag van Mikkey Dee was ook nog een mooi signaal aan de Nederlandse voetbalfans. Maar buiten dat gebruikte de heren die het flink naar hun zin hadden ook veel Engelse humor. Door de korte setlist mistte ik veel klassiekers. Toch was het optreden erg energiek. Lemmy:”kan je nagaan wat er gebeurd als je al die energie in een voetbalwedstrijd stopt.” (AH)
My Dying Bride
De avond werd definitief ingezegd door de grootmeesters van doommetal:
My Dying Bride. Deze band is al veel vaker voorbij gekomen in deze
contreien en daarmee maakte dit optreden helaas een mindere indruk
op mij. Een band als My Dying Bride dient toch in een (kleine) zaal
hun deprimerende kunsten te vertonen en niet in een grote tent.
Desalniettemin weet de band een sterk optreden weg te zetten, dat met
het repetoire van My Dying Bride natuurlijk veel en veel te kort duurt,
en al veel te snel is het weer gebeurd.(TK)
Cradle Of Filth
Cradle of Filth had ik al 3 jaar niet meer gezien, en
de cd Damnation and a Day heb ik dan ook nog niet
gehoord. De band speelde op Graspop veel oude nummers,
zodat afgehaakte fans van de oudere cd’s nog flink aan
hun trekken kwamen: “The Forest Whispers my Name”,
“Nocturnal Supremacy”, “A Gothic Romance”, “Dusk and
her Embrace” en “Cruelty Brought Thee Orchids” zijn
een greep uit die nostalgie. Uiteraard werden ook de
verplichte nummers “Her Ghost in the Fog” en “From the
Cradle to Enslave” afgewerkt, en speelde Cradle of
Filth een nieuw nummer van de aankomende cd
Nymphetamine: “Gilded Cunt”. Dit nummer kon mij echter
op het eerste gehoor niet overtuigen. Het geluid van Cradle of Filth liet echter weer enorm
te wensen over: de twee gitaren en de bas waren een
geluidsbrij waar het keyboard nauwelijks overheen kwam
en waar de riffs erg moeilijk in te volgen waren. De
welgezette zangeres haalde niet alle hoge uithalen, en
vergat zelfs hier en daar een lijntje tekst te zingen.
De smeekbeden van Dani om “some noise!” te maken waren
minder storend aanwezig dan (naar verluid) op Waldrock
vorig weekend. Leuke setlist, maar minder geluid,
zoals eigenlijk gewend bij Cradle of Filth en ik vraag
me af waarom dat steeds mis blijft gaan. (ML)
Alice Cooper
Zaterdagavond, zo tegen het einde van de wedstrijd Nederland-Zweden mag de oude
shockrocker Alice Cooper het nog eens proberen. Beloofd werd er een strakke show
en “de goedmaker voor het matige optreden van vorig jaar.” Het enige wat er
vorig jaar écht matig was aan Alice Cooper was de keus van de organisatie om de
koning van de shockrock op klaarlichte (namid)dag te programmeren. Grotendeels
kunnen we exact hetzelfde verwachten als in 2003: een paar verkleedpartijen, een
goed functionerende band en een ware overdaad aan klassiekers. Poison, Only
Women Bleed, School’s Out of het prachtige Halo of Flies, noem het maar op en
het wordt het aanwezige publiek voorgeschoteld. Als dan halverwege het concert
ook nog eens het bericht op de HUMO-lichtbord verschijnt dat Nederland van
Zweden heeft gewonnen is het feest helemaal compleet. Als de laatste tonen
Cooper wegdrijven op de wind gaat menig (Nederlands) metalhead dan ook bijzonder
tevreden terug naar de (booze?)tent.(RP)