Within Temptation
15 maart, Melkweg – Amsterdam
Al een dag nadat het nieuwe Within Temptation album The Heart Of Everything in de winkel ligt, geeft de band een eerste optreden in Amsterdam. Tijdens dit optreden zullen veel nummers voor de eerste keer gespeeld gaan worden waarna er begonnen wordt met een grote Europese tournee. Gelukkig wil de band graag op veilige bodem beginnen en wordt dit eerste optreden in een stijf uitverkochte Melkweg gegeven.
Aanvankelijk zou het optreden beginnen om 20.00 uur. De band betreedt echter drie kwartier later het podium. Dit zal wel te maken hebben met het feit dat er anders nog veel mensen buiten zouden hebben gestaan op het moment dat de band zou zijn begonnen. Tijdens dit wachten wordt het aanwezige publiek getrakteerd op veel verschillende soorten nummers van allerlei acts die goed aansluiten bij het zeer diverse publiek. Dat wil niet zeggen dat je alle gedraaide nummers zou verwachten voor aanvang van een steviger concert maar goed. Het leidt de aandacht af van de behoorlijk benauwde hitte! De zaal is mooi verbouwd (dieper geworden) maar aan een goede airco is niet gedacht helaas. Het podium ziet er zoals we van Within Temptation gewend zijn, erg mooi uit.
De eerste paar songs die de band speelt zijn gelijk allemaal nieuwe songs. Our Solemn Hour is de eerste en die wordt gevolgd door The Howling en daarna wordt Frozen gespeeld. Een aantal fans vooraan hebben aan de sterretjes gedacht en zorgen gelijk voor een beetje extra sfeer bij dat nummer. De band zelf is hun vuurwerk ook niet vergeten en ook de lichtshow is er één om je vingers bij af te likken. Het leuke aan de band is dat ze nog steeds zo ‘normaal’ zijn en dat er altijd ruimte is voor een geintje. Sharon moet even Robert’s gitaar vasthouden waarop ze hem vraagt of hij gaat strippen. Het publiek begint
natuurlijk te klappen en te juichen waarop hij zegt dat hij daar nog nooit applaus voor heeft gehad. De nadruk van dit optreden ligt voor een groot deel bij het laatste album. Die nummers worden afgewisseld met wat oude bekende als Stand My ground en Forsaken van The Silent Force en natuurlijk ontbreken Mother Earth klassiekers als Mother Earth en Angels ook niet. De nieuwe nummers zijn natuurlijk nog betrekkelijk vers en hier en daar zijn wel wat foutjes te horen maar dat heeft ook wel weer zo zijn charme. Op een gegeven moment wordt er een pluchen giraffe op het podium gegooide met een briefje eraan en Sharon neemt rustig de tijd om dat even voor te lezen. Het zijn van die kleine dingetjes die de band zo siert. Hierna wordt Jillian ingezet en in de toegiften vinden we Deceiver Of Fools, Running Up That Hill en er wordt natuurlijk afgesloten met Ice Queen.
Tijdens Ice Queen zijn niet alleen de bandleden moe maar ook één van de gitaren heeft last van moeheid en heeft besloten te ontstemmen. Het is me nogal niet warm in de zaal dus het is niet zo gek dat dit gebeurt. Voor ik het weet is het al weer afgelopen en kan ik met een tevreden gevoel naar huis wetende dat het ondanks dat ze inmiddels enorm populair zijn toch ook nog steeds dat ‘gewone’ bandje zijn gebleven wat ik vroeger al ging kijken in zaaltjes als De Baroeg.
Er komt natuurlijk heel wat kijken bij het presenteren van een nieuw album en dan kan er ook het nodige mis gaan zoals een microfoonzendertje die even uitvalt of een breakje, die iets minder lekker loopt dan op de cd. Het publiek heeft er maling aan. Sharon vraagt erg veel van haar stem doordat ze het niet bij één manier van zingen houdt. Na een paar nummers is haar stem voldoende opgewarmd, maar ik heb haar wel eens beter horen zingen dan dat ze vanavond deed en tegen het einde van de set is ook duidelijk te horen dat haar stem op is. Ze bedankt dan ook het publiek voor het ‘erdoor heen sleuren deze avond’ en dat is niet helemaal onterecht.
De ondersteunende lichtshow en het vuurwerk zorgden voor de puntjes op de ‘i’ wanneer we het hebben over het visuele aspect dat toch ook heel belangrijk is bij een Within Temptation show en Sharon stond ver genoeg van het vuurwerk af zodat er geen sprintje door een bandlid getrokken hoefde te worden. Mede door de manier waarop de band zich presenteert, heb je het gevoel echt deel uit te maken van de show als ware het dat ze in je huiskamer staan te spelen. Een eerste show is altijd lastig en als het album net uit is, wordt het al helemaal lastig omdat niet al je publiek je nummers al van binnen en buiten kent zoals dat normaal wel het geval is maar dat zal in de loop van de tijd allemaal wel op zijn pootjes terecht komen want de band gaat voorlopig niks anders doen dan optreden.
De foto’s zijn gemaakt door Eus van The Metal Experience. Klik hier om direct naar zijn site te gaan.
Links: