WASP, DragonForce en Dyecrest
12 mei 2004, Effenaar, Eindhoven
Waar een aantal jaren geleden het nog 013 was waar de klok metal sloeg
als het om het oh zo fijne Brabant gaat, blijft deze zaal in Tilburg
tegenwoordig een beetje achter en weten de omliggende podia een goede
programmering neer te zetten. Zo ook buurstad Eindhoven, waar de Effenaar
gelukkig nog altijd blijft voortbestaan. Ondanks dat ze midden tijdens
hun verbouwing zitten en regelmatig moeten ruzieën met de gemeente
wisten de programmeurs de welbekende glamrockers van W.A.S.P. binnen
te halen voor het enige concert dat ze in Nederland zouden geven. Dat
daarmee ook nog eens de power/speed-metal band DragonForce hun eerste
show in Nederland mocht doen was alleen maar mooi meegenomen.
Helaas wordt de bezoeker bij de Effenaar nog wel iedere keer geconfronteerd
met de onhandigheid dat de zaal pas open gaat op ongeveer hetzelfde moment
als het voorprogramma begint te spelen. Even ontspannen een biertje drinken
voor de shows is er niet bij (niet goed voor de omzet, mensen) en daardoor
wordt het voorprogramma vaak gebruikt als de opwarmer die de DJ eigenlijk
zou moeten zijn.
Gelukkig gaf het Finse Dyecrest daar ook alle gelegenheid voor. Met een
afschuwelijk podiumgeluid en een ongeinteresseerde band was dit de
uitgelezen gelegenheid om even bij te kletsen met bekenden die van heinde
en verre gekomen waren om ofwel DragonForce ofwel WASP te aanschouwen. Ik
kan echt weinig meer over de band zeggen, het blijft niet hangen, het boeide
niet en de band deed ook echt geen moeite om het te laten boeien.
Eventjes wachten later was het de beurt aan de Londense powermetalband
DragonForce. Eenieder die mij ondertussen een beetje kent snapt natuurlijk
dat dit niet de laatste band was waar ik mij voor naar Eindhoven had
begeven en ik werd dan ook enkel door de ongelooflijke korte speelduur
teleurgesteld. De energie waarme deze band op het podium staat is
werkelijk onbeschrijfelijk, alsmede de kracht die de muziek uitstraalt.
De powermetal-vocalen van zanger Theart zijn ijzersterk en door het feit
dat Dave Mackintosh eigenlijk een blackmetal drummer is krijgen we een
absoluut niet stereotype vorm van power/speed, inclusief blastbeats.
Helaas laat het geluid ongelooflijk veel te wensen over, vermoedelijk
omdat de band weinig tijd aan soundchecks e.d. heeft kunnen besteden om
maar niet ten koste te gaan van de tijd van W.A.S.P. De gitaren zijn
een groot deel van de vier nummers een grote brei. Ik hoop alleen maar
dat de band binnenkort terugkomt om hun kunsten in de juiste omstandigheden
ten gehore te brengen, want zowel het enthousiasme van de fans (die zelfs
vanuit Groningen naar Eindhoven waren komen reizen) als de band – gitarist
Herman Li sprong enthousiast in ‘t rond en klauterde van monitor naar
monitor naar de andere kant van het podium om vervolgens tot de conclusie
te komen dat hij toch weer terug wilde – vroegen zeer zeker om meer dan
vier korte nummers.
Na een belachelijk lange pauze, waarin een fraai uitziende microfoonstandaard
op het podium gemonteerd werd – een motor-stuur met doodshoofd op een verende
constructie -, kwam dan eindelijk de band waarop toch het grootste gedeelte
van het publiek had zitten wachten het podium op. Terwijl Dragonforce zich
bij de merchandise stand tussen het publiek mengt, vooral op zoek naar
vrouwelijk schoon, betreden Blackie Lawless en kornuiten het podium om hun
nummers ten gehore te brengen. En wat voor een nummers… nou, ik kan je
vertellen dat ze precies wisten dat het publiek op hun oude werk zat te
wachten. Van hun laatste release, The Neon God (lees hier de recensie) werden
slechts een paar nummers gespeeld, maar verder was ‘t toch voornamelijk
On your Knees, I wanna be Somebody, Animal (Fuck Like a
Beast) en dergelijken die het publiek vulden met laaiend enthousiasme.
De uitvoering van dit alles was gewoon strak… erg strak. De krakende stem
van Blackie weet nog altijd ieders oren te bereiken (zeker met dit belachelijk
hoge volume) en helaas moest ondergetekende vroegtijdig de koude buiten in
om de trein te kunnen halen, maar de gezellige sfeer bracht natuurlijk een
aantal alcoholische versnaperingen met zich mee (of was ‘t nou andersom?)
waardoor dat minder een probleem was. Ik heb anderen horen klagen over de
korte duur van de show van W.A.S.P. wat me doet vermoeden dat ze niet zo heel
lang na mijn vertrek het podium hebben verlaten, wat op zich heel erg zonde
is als je toch een behoorlijke afstand aflegt om een band te zien, maar verder
heeft de Effenaar zich met het boeken van deze bands weer eens van haar beste
kant laten zien. Keep it coming!
Helaas zijn de W.A.S.P. fans toch een stuk minder sociaal dan het
gemiddelde metalvolk (tot en met de vaak zo gruwelijk afgeschilderde
Slipknot fans zelfs) en ze maakten het onze fotografe gewoonweg
onmogelijk een degelijke foto van het optreden te maken. En bedankt.
Meer informatie: