Friesland draait momenteel lekker mee wat betreft metalconcerten. Gisteren was het de beurt aan Het Bolwerk te Sneek om weer vele headbangers bezit van de zaal te laten nemen om een avondje van harde metalklanken te genieten. Onder het mom van Blitzkrieg 3 kwam het Poolse Vader samen met Lost Soul, Anorexia Nervosa en Rotting Christ Sneek onveilig maken. Martin “Thrash” Hooghiemster was zo vriendelijk om wat foto’s voor ZM te maken. Onze dank hiervoor.
Aan Lost Soul de eer om het talrijke aanwezige publiek op te warmen. Men probeerde dat met brute, af en toe aan Morbid Angel refererende death metal. Dit lukte niet echt, mede omdat de band te kampen had met een geluid wat nog verre van perfect was. Men probeerde het publiek middels Pain Divine van voorbeeld Morbid Angel nog over te halen om los te gaan, maar die kwamen duidelijk niet voor Lost Soul.
Naar Anorexia Nervosa keek ik eerlijk gezegd niet echt uit. Van hun stijl ben ik geen groot fan. Om eerlijk te zijn verwachte ik een slecht spelende Cradle of Filth kloon op het podium. En de laatste keer COF live was een ervaring om snel te vergeten. Maar Anorexia Nervosa bleek me 100% mee te vallen. De heren bleken in staat om wel degelijk een strakke set neer te zetten, waarin onder andere het nummer Sister September in voorkwam. Dat is meteen één van de weinige titels die me is bijgebleven, want ik was weer eens vergeten om pen en papier mee te nemen. Ik moet mijn vooroordelen jegens Anorexia Nervosa toch maar eens aan de kant zetten en wat beter hun studioplaten gaan luisteren.
Rotting Christ zag ik voor de tweede keer in relatief weinig tijd. De band was enige maanden terug headliner op het Stonehenge festival, waar ze me zeer zeker wisten te overtuigen. Met klassiekers als Thy Mighty Contract, Non Serviam en het recente Sanctus Diavolos op zak is het ook erg gemakkelijk om een interessante en afwisselende set neer te zetten. Het publiek genoot er met volle teugen van, iets wat ook te danken was aan het goede geluid tijdens het optreden van Rotting Christ.
Maar natuurlijk kwam het grootste deel van het aanwezige publiek om het almachtige Vader weer eens live aan het werk te zien. De keren dat ik Vader live heb zien spelen houd ik niet meer bij, maar elke keer is het weer een feest. De eeuwig grijnzende Peter en de altijd stoicijns voor zich uit starende Mauser weten altijd weer te overtuigen. Of het nu om oudere nummers zoals Wings gaat, of om recentere nummers van hun laatst verschenen plaat The Beast, Vader speelt ze met volle overtuiging en weet het publiek altijd weer voor zich te winnen. Ook in Sneek ging het publiek weer flink los, wat resulteerde in een pit waarhet af en toe flink hard aan toe ging. Voor de meeste mensen zat de reguliere set van Vader er dan ook weer veel te snel op, maar gelukkig kwamen de heren nog een keer terug om het publiek nog een toegift te geven. Dit gebeurde middels Raining Blood van Slayer. Dit nummer ging erin als koek. Helaas zat het feest er nu weer op. Moe maar voldaan keerden de vele headbangers huiswaarts, Sneek achterlatend alsof er niks was gebeurd.
Links :