Swallow the Sun, The Wounded, Officium Triste en Before the Dawn
8 januari, Podium, Hoogeveen
Een
lekker avondje melodieus doomen in het schone Drentse land, hoe mooi kan het
leven zijn? Behoorlijk mooi blijkt al snel als het tot dan toe voor mij
onbekende Before the Dawn aftrapt. Lekkere beladen melodieuze lichte
doommetal met veel Scandinavische tintjes en een redelijk tempo erin. De
frontman heeft een lekkere schreeuwerige brul die zowel live als op schijf goed
vol emotie zit, de bassist draagt vocaal gezien zijn steentje bij door de cleane
partijen op zich te nemen, die ook lekker klonken. De laatst genoemde is ook de
lolbroek van de avond door een groot aantal goedbedoelde doch niet al te beste
grappen en door het laatste nummer met een bass zonder band te spelen. Before
the Dawn verrast mij enorm met dit optreden, en ik snap niet dat deze band
niet meer aanhangers kent.
De Nederlandse helft van de avond wordt geopend door de grondleggers van de
Rotterdoom: Officium Triste. Een band die het best tot zijn recht komt op
het podium, en ook deze avond laat Officium Triste zien dat ze de top
zijn van de Nederlandse doomscène. Er werd gezaagd dat Pim slecht bij stem zou
zijn deze avond, alleen tijdens het eerste nummer leek het alsof de strot nog
wat warm moest worden, maar verder was het good as ever. Een haperende microfoon
gooide later wat roet in het eten, maar dit optreden was gewoon dik in orde, en
dat mijn favoriet Roses on my Grave gespeeld werd maakte de show
compleet.
The
Wounded was een beetje de vreemde eend in de bijt vanavond, met hun meer
gothic/wave gerichte rock. Maar ook deze band staat in Nederland eenzaam aan de
top in hun genre, en al snel blijkt dat veel bezoekers juist voor The Wounded
zijn komen opdraven. Na flink wat gestem en podiumgehannes gaat de band van
start waarna snel blijkt dat met het ophangen van de rookmachine geen rekening
is gehouden met de positie van gitarist/zanger Marco op het podium, meerdere
malen krijgt hij een flinke lading rook recht in zijn gezicht, een zeer
amateuristische actie van de verantwoordelijke. Marco zingt echter door alsof
het niet gebeurd en al snel is het probleem verholpen. The Wounded speelt
wat nieuwe nummers die naar mijn mening (gelukkig) in het verlengde van
Atlantic liggen. Ook hier, goede show, zoals elke keer weer.
Dan de band waar het mij om te doen was, Swallow the Sun. De band die
met The Morning Never Came en Ghosts of Loss twee prachtalbums
geproduceerd heeft was dan eindelijk in Nederland te zien. De band begint ietwat
teleurstellend door de openingspartij van The Giant op tape te hebben in
plaats van gitaar, maar daarna trekt de band goed van leer. De zang valt me
direct als zeer positief op, deze klinkt eigenlijk net zo als op de albums, de
zanger is behoorlijk in zijn eigen wereldje terwijl de rest wat onwennig om zich
heen kijkt. Al gelang de tijd vordert komt de band beter in zijn element en kan
ik zeggen dat dit concert er één is om te herinneren.
Links: