Sunn O))) & Earth – Vera Groningen, 12 maart 2006
Na maanden wachten was het dan eindelijk zover, het concert waarvan men op voorhand al kon zeggen dat het een memorabele avond zou gaan worden. De twee grootste namen uit de wereld van de drone vereerde het Groningse Vera met een bezoekje. De meester en zijn leerjongen staan vanavond op het podium om te laten zien hoe intens en divers drone kan klinken.
Allereerst komt de meester in de vorm van Earth het podium op, in tegenstelling tot later op de avond is het podium eigenlijk in alle eenvoud ingericht. Drums, gitaren en toetsen/trombone staan gereed voor het viertal die met name nummers van de laatste langspeler Hex: Or Printing In The Infernal Method laten horen. Gitarist/frontman/belichaming van Earth Dylan Carlson (die deze dag ook weer een jaartje ouder werd) is de rust zelve en brengt op een heerlijke manier de nummers ten gehore, in het begin is het geluid nog niet optimaal, met name Dylan’s gitaar en de bassdrum staan niet lekker in de mix, maar naar gelang de set vordert verbetert dat. Earth laat met dit concert horen hoe enorm relaxed hun muziek is en met name hun laatste album. Ik heb echt met plezier en verbazing staan kijken hoe de muzikanten met emotie en intensiteit die heerlijk langzame aanslagen deden. Genot voor het oor en oog.
Waar Earth uitblinkt in nuchterheid en simpelheid, tapt Sunn O))) met flinke halen uit het vaatje van showelement en overdrijving. De hele show begint met een intro van volgens mij wel een kwartier, tijdens die hele tijd wordt de zaal langzaam maar zeker door een flink aantal rookmachines volledig volgepompt met dikke rook. Op het podium staan op dat moment alleen een dikke muur van acht versterkers en een soort sample/keyboardapparaat. Aan het eind van de intro zijn alleen nog de lampjes van de versterkers en de door de podiumverlichting gekleurde rook te zien.
Als de band dan gehuld in monnikspijen het podium betreedt, krijg ik ernstig de indruk naar een stel geesten te kijken. Vanaf de eerste aanslag (zowel in de muziektechnische als in de terroristische zin van het woord) is het duidelijk: dit is intens zowel op het gebied van wat je ziet als wat je hoort. Het volume is naar ongekende hoogtes opgeschroefd, en oordoppen waren een geliefkoosd kleinood deze avond. Ik had deze avond echt medelijden met de zwakke magen en de astmapatiënten, deze hebben het zwaar gehad, de lage tonen die door de gitaren, bass, toetsen en trombone (die in deze setting een immens onheilspellend geluid voortbracht) verspreid werden waar zo intens dat je je hele lichaam meevoelde trillen. De rook (die tijdens het optreden op nivo werd gehouden) blijft zorgen voor een geweldig kleuren- en schimmenspel. De drie mannen met hun (bass)gitaren waren meerdere malen in bepaalde standbeeldposes waar te nemen, waardoor je continu die echte begraafplaatssfeer blijft houden.
Halverwege het concert kwam er een zanger ten tonele (die ik pas opmerkte toen hij twee meter van de microfoon afstond) die het brommende en donkere geheel wat bij kwam staan met black screams, naar verluid bleek dit de zanger van het eveneens Amerikaanse Xasthur te zijn.
De hele performance bij het optreden geeft de al enorm intense muziek van Sunn O))) alleen maar extra lading en diepte. De toeschouwers zijn getuige van meer dan alleen een concert, dit is een audiovisuele beleving gepresenteerd door Sunn O))).
Links: