Een dik halfjaar geleden stond Stone Sour nog in een ramvolle Klokgebouw (waar collega Wouter verslag van deed). Op deze zomertoer slaat de band de Nederlandse festivals over en doet het wederom een clubshow, deze keer in TivoliVredenburg. Onze fotograaf Koen de Gussem was op zestienjarige leeftijd groot fan van Stone Sour, tot in 2007 zijn eerste muzikale liefde hem dumpte voor een ander. Corey Taylor en James Root gingen verder met Slipknot. In plaats van trouw op ze te wachten werd hij, na enkele rebounds, dankzij Mastodon en Neurosis verliefd op wat hij voor het gemak maar even de ‘Roadburn-scene’ noemt. Hij is nog altijd gelukkig samen, maar na elf jaar is hij er dan eindelijk klaar voor om zijn eerste liefde weer in de ogen te kijken. Zou de vonk er nog zijn?
Voordat den ouden doosch der herinneringen weer opengaat is er de support act, vanavond de eer aan het Britse Blood Youth. Blood Youth speelt metalcore. Daar is alles vrij snel mee gezegd. Wanneer je festivals als Jera On Air bezoekt, kun je dergelijke bands het hele weekend zien. Maar op Jera On Air zijn bands die ook echt iets nieuws proberen. Blood Youth speelt lekker op safe; cleane zang in het couplet, geschreeuw in het refrein, halverwege het nummer een breakdown… U kent het wel. Tenzij je per se vooraan wilt staan bij Stone Sour is dit een mooi moment om een biertje te halen, een shirtje te kopen, of gewoon nog even buiten van de zon te genieten. Tot straks!
Het moment is daar. Elf jaar geleden… Zouden de bandleden veel veranderd zijn? Als ik zie hoe ik zelf veranderd ben, dan kan dat niet anders. Net als iedereen heb ook ik mijn ex gestalkt via Facebook en heb de nodige OMG-momenten gehad. Natuurlijk zou Stone Sour geen Stone Sour zijn zonder Corey Taylor, maar de bezetting is drastisch veranderd. Niet alleen bassist Shawn Economaki (die baard <3 ) is vertrokken, maar ook tweede boegbeeld James Root (die toch zeker net zo’n entertainer was als zijn Slipknot-collega). Nu begin ik toch wel een beetje zenuwachtig te worden. Hopelijk wordt ons weerzien niet te awkward.
Wat in ieder geval niet is veranderd, is de diversiteit van het publiek. Nog altijd staan jong en oud door de zaal verspreid. Mijn leeftijdsgenoten die wel trouw zijn gebleven zijn er, maar ook een geheel jonge generatie. En net zo belangrijk, de man-vrouw ratio is ongeveer 60-40. Dus nu we het toch over liefdes hebben, de kans is reëel dat er vanavond in ieder geval ergens een vonkje overslaat.
Net als vroeger zijn de gesprekken tussen mij en Stone Sour geen eenrichtingsverkeer. Taylor lult tussen elk nummer nog steeds honderduit, en tijdens de nummers verwacht hij niets minder van zijn publiek dan dat er uit volle borst wordt meegezongen. Dat meezingen gaat mij moeilijk af. Slechts zes van de vijftien nummers komen uit de tijd dat we nog samen waren. Wanneer het oudere werk gespeeld wordt, valt me het niveauverschil op. Vooral de nummers van het debuutalbum klinken als een Slipknot-light, terwijl het nieuwe werk staat als een huis. Nummers als Absolute Zero en Fabuless beuken net zo goed als Get Inside en Cold Reader, maar hebben ook een catchy aspect wat bij laatstgenoemde gewoon ontbreekt. Hierdoor is ook de nauwe verbinding met Slipknot steeds losser geworden.
Een andere reden hiervoor is vast en zeker het vertrek van Root. Gelukkig heeft Stone Sour niet twee willekeurige uitzendkrachten geronseld, maar twee heren met een indrukwekkend cv. Gitarist Christian Martucci zat eerder bij Dee Dee Ramone in de band (als dat geen scenepoints zijn dan weet ik het ook niet meer) en bassist Johnny Chow (die net zo’n goeie baard heeft als Economaki) zat eerder bij Fireball Ministry en Cavalera Conspiracy. Naast de twee nieuwe leden staat oudgediende Josh Rand zijn mannetje. Rand is nooit een echte showman geweest, maar door zijn formele kleding (giletje met vlinderdas) en een knalroze gitaar trekt hij toch de aandacht. En door gul te zijn met zijn plectrums maakt hij zeker dertig fans zielsgelukkig.
Stone Sour is losgekomen van het label side project. Dat aanschouwen doet me goed. Het is niet meer mijn ding, maar zo te zien is mijn oude liefde gelukkig. De vonk tussen ons is definitief weg, maar ik ben blij dat we elkaar gezien hebben. Nog blijer ben ik om te zien dat het goed gaat met haar. En ik gun haar al het goeds van de hele wereld. Wellicht tot snel? X 
Foto’s:
- Koen de Gussem (Visual Violence)
Datum en locatie:
- 2 juli 2018, TivoliVredenburg, Utrecht
Links: