Brabant kent veel concertzalen, waarvan de bekendste natuurlijk in Tilburg en Eindhoven te vinden zijn. Maar er zijn ook een aantal zalen die wat minder op de radar van metalheads staan, zoals bijvoorbeeld De Groene Engel in Oss. De programmeurs van die zaal wisten voor deze avond Soulfly te boeken. Dat blijkt een goede zet: al weken hangt het digitale bordje uitverkocht op dit evenement. Friso Veltkamp neemt een kijkje.
Het is warm vandaag, zo’n dertig graden, wat zowel voor- als nadelen met zich meebrengt. Een van de voordelen is in ieder geval dat de Groene Engel niet moeilijk te vinden is. Een hele hoop metalheads staat buiten van de zon of schaduw te genieten, met een bier in de hand. Het is tenslotte dorstig weer. Wat later blijkt dat het niet alleen is om van de zon te genieten, maar ook omdat de temperatuur binnen aanzienlijk hoger is dan buiten.
De zaal zelf is knus en kent naast een hoop staanplaatsen ook een sectie met bioscoopstoelen, vanwaar het zicht op de band perfect is. De twee kleine bars aan de linker- en rechterkant draaien vanavond overuren, onder andere ook omdat Soulfly zijn eigen gebrouwen IPA-bier hier verkoopt. Deze vindt gretig aftrek en is voor het concert van de band al uitverkocht.
De podiumaankleding oogt fraai, met een hoop planten die over de versterkers hangen. Het oogt ook vol, wat mede komt doordat Diggeth hun instrumentarium voor die van de hoofdact heeft geplaatst. Diggeth hoor ik u zeggen? De stoner/blues band? Jazeker, dit Gelderse gezelschap verzorgt vanavond enigszins verrassend het voorprogramma. Dat doen ze goed en overtuigend, wat ook niet gek is, de band gaat al meer dan veertig jaar mee en heeft een vijftal platen op zijn naam staan, waarvan Zero Hour In Doomtown het laatste wapenfeit is.
De band begint zijn set met wat groovende riffs waar de gruizige zang perfect bij past en die als een fijn, loom deken over de muziek valt. Loom zou ik de band zelf overigens niet noemen; de twee mannen en vrouw stralen spelplezier uit gedurende de hele show. De bandleden genieten zichtbaar van een volle zaal en spelen ook zelfverzekerd hun muziek. Soul Twister pakt lekker door met weer die grooves , hoekig drumwerk en mooie samenzang tussen bassiste Natasja en zanger/bandleider Harald, die zijn band nog even op een mooie klassieke, maar amusante manier voorstelt.
De muziek zelf stampt gewoon lekker door. Ambachtelijk is tegenwoordig een hippe term geworden, maar dat woord komt wel in me op terwijl ik naar de show aan het kijken ben. Diggeth speelt no-nonsense, eerlijke muziek met af en toe een verrassend uitstapje, zoals de dwarse ritmes in See You In Hell, waarbij Harald zich zelfs even laat verleiden tot een grunt. Dit nummer is overigens wel het hoogtepunt in de set, vanwege de opbouw, de gitaarloopjes en de southern grooves die wel goed passen bij de temperatuur. Die is inmiddels flink opgelopen in de zaal (werkt de airco niet?) , waardoor iedereen na het laatste nummer naar buiten vlucht om even op het grasveld bij te komen met een bier.
Dat kunnen we een half uur doen, want daarna begint Soulfly aan zijn set. Het podium is sfeervol aangekleed, met naast de planten ook een tribaal masker als backdrop. De groene lichten benadrukken de indruk dat de band in een jungle staat te spelen. Is het om de roots van Max nog even te benadrukken? Over oorsprong gesproken; de band trapt af met Back To The Primitive, dat na al die jaren nog altijd een vet nummer is, en dat vinden de bandleden duidelijk ook: die gaan gelijk flink tekeer, zeker bassist Mike is uitbundig aan het meeschreeuwen. Ik zou bijna willen zeggen: doe eens rustig in deze oven, waarbij ook opvalt dat boegbeeld Max de kapstok niet kon vinden. Ik krijg het nog warmer als ik zie wat de beste man allemaal aan heeft.
Maar uiteindelijk draait het natuurlijk om de muzikale prestaties. De setlist van vanavond is goed opgebouwd, met in het begin veel stevig groove-werk, zoals het tweede nummer No Hope = No Fear, dat met zijn vette gitaarlijnen enthousiast begroet wordt door het publiek. Deze worden vandaag, naast Max natuurlijk, ten berde gebracht door Mike De Leon, die je misschien kent van Philip H. And The Illegals. Hij headbangt nogal enthousiast trekt gekke bekken, en blijft dat ook gedurende de hele show doen. Maar ook bassist Mike Leon (blijkbaar waren er duidelijke naamcriteria bij de sollicitatieprocedure) speelt fanatiek en bezit ook nog eens over een imposante brul, die hij af en toe laat horen.
Terug naar de nummers. Het geluid is vandaag ietwat rommelig, met name het gitaargeluid klinkt mij iets te gruizig, maar goed, echt storen doet het ook weer niet, omdat de muziek gewoon goed gebracht wordt, zoals de knakenharde breakdown in Downstroy of de solo in Seek N Strike. De band ramt niet alleen op vol volume door, maar geeft het publiek ook even wat ademruimte met Prophecy, met zijn kenmerkende tribale ritmes, en later gebeurt dat ook in Bumba. Tegen die tijd heeft de band er in een noodtempo al zo’n twaalf nummers doorheen gerost. En daar is waar het een beetje wringt; er is weinig interactie. Zou het de hitte zijn? Of is het gewoon een kwestie van aftikken, rammen en opruimen? De show doet niet echt spontaan aan, en kun je ook wel zien als zoveelste in de tour. Max praat niet superveel, is het om zijn stem te sparen? Dan snap ik dat, want die is wel top vanavond, zijn growls en screams zijn gewoon goed. Hij praat verder niet zoveel, behalve wat obligaat gehannes over Nederland en dat het niet uitmaakt wat je doet, als je jezelf maar bent enzo.
Toch is de sfeer er niet minder om en de temperatuur ook niet. Ondertussen heb ik het vermoeden dat ik her en der verbrande, uitgerookte huid ruik. Wel goed voor de baromzet, die draait gewoon door, wat ook wel debet is aan de sfeer, die nog eens wordt verhoogd als Richie Cavalera van achter de coulissen opduikt om gezellig met zijn vader Bleed mee te schreeuwen. Het is onvoorstelbaar dat dit nummer alweer zeesentwintig jaar oud is. Zes-en-twintig. Ik word oud. Afijn, ik word uit mijn gemijmer getrokken met het nummer Blood Fire War Hate, dat met wat meer sludgy riffs een fijne aanvulling is in de setlist.
De band sluit de avond in eerste instantie af met No, wat ik een ietwat overbodig aanvulling vind. Bestaan Hootie & The Blowfish eigenlijk nog? Uiteraard is dit niet de finale afsluiter, want er komt nog zo’n toegift. Wat ik enigszins merkwaardig vind is dat Max die zelf aanzet met “If you want more Soulfly then scream”. Gewoon publiek ertoe aanzetten om je bandnaam te scanderen voor een toegift. Speel gewoon een nummer extra, man. Maar goed, met zo’n enorm legerjack aan snap ik ook wel weer dat je een pauze wilt, en die neemt de band ook kort. Als de mannen weer op het podium staan heeft Max in alle vlugheid eindelijk een kapstok weten te vinden en zonder jas speelt hij nog een verschroeiende versie van Eye For An Eye. Ruim een uur Soulfly is dan ook goed genoeg geweest en vandaag vooral: warm genoeg. Terwijl Max zijn Top Oss shirt aantrekt, vlucht ik naar buiten om daar maar wat te verkoelen. Al met al een prima avond in een gezellige zaal!
Datum en locatie
6 augustus 2024, De Groene Engel, Oss
Link: