Shining, Dark Fortress en Posthum
3 december 2009, Podium Victorie – Alkmaar
Satyricon is op dit moment druk bezig met een Europese tour, een tour waarbij Shining, Dark Fortress en Posthum mee zijn genomen om de boel warm te spelen. Drie december had Satyricon een dagje rust, maar dat was voor de andere bands geen reden om ook de avond vrij te nemen. Zonder Satyricon deden ze het nog eens dunnetjes over in een klein zaaltje te Alkmaar.
De combinatie van een prijzige entree, gebrekkige publiciteit voor de show en de doordeweekse datum zorgde ervoor dat er maar een bezoeker of tien te tellen was toen Posthum de avond begon. Echt heel warm werd de band er logischerwijs niet van, waardoor ze hun setlist een beetje plichtmatig doorliepen met weinig tot geen interactie tussen de nummers door. De muziek die we voorgeschoteld kregen was vrij repetitieve, zeer Noors klinkende en kille black metal, afkomstig van het debuutalbum .Posthum. Het repetitieve karakter van de muziek, het wat statische optreden en het matig afgestelde geluid (vooral de vocalen waren slecht hoorbaar) zorgden ervoor dat de muziek niet heel erg lang boeiend bleef. De nummers Sacrificed en afsluiter Godless waren best de moeite waard, maar verder bleef het allemaal niet echt hangen.
Niet alleen Satyricon was vanavond afwezig, ook Dark Fortress was niet helemaal compleet vanavond. Toetsenist Paymon was vanavond afwezig waardoor een groot deel van het karakter van Dark Fortress van band moest komen, althans, dat vermoeden had ik. De geluidsafstelling was nog steeds verre van optimaal waardoor veel wegviel door het harde gitaargeluid. Het optreden was echter wel de moeite van het op de waagschaal zetten van de trommelvliezen waard. Niet alleen was de show verder prima verzorgd, ook werden er twee voorproefjes gegeven van Ylem, het nieuwe full-length album dat over ongeveer twee maanden zal verschijnen. Deze twee nummers waren wat trager van tempo, maar donkerder dan dat ik van de band gewend ben. Het andere gezicht dat de band liet zien maakte mij in ieder geval erg nieuwsgierig naar Ylem.
In de rest van de setlist kwam zowel oud als nieuw werk aan bod en de aanwezige ‘black metal-elite’ van Alkmaar, die ondertussen maarliefst al een man of dertig telde, reageerde gematigd positief. Ik kan me hierbij wel aansluiten, hoewel de band tot beter in staat is en men wat vermoeid oogde heb ik me toch aardig weten te vermaken met wat voorgeschoteld werd.
Shining was voor mij natuurlijk de hoofdreden waarom ik op een doordeweekse avond ben afgereisd naar Alkmaar. De suïcidale black metal-klanken van vooral III: Angst, IV: The Eerie Cold en V: Hålmstad komen zo regelmatig voorbij in huize Joris dat ik de band rond opperhoofd Kvarforth tot mijn favorieten ben gaan rekenen. Helaas werd ik van de zomer wat teleurgesteld door VI: Klagopsalmer. Het album is voor mij net even te erg doorspekt met solo’s en gitaargepiel dat het een negatief effect heeft op de sfeer die Shining op andere albums wel goed weet neer te zetten. Mede dankzij dat kon ik er maar slecht in komen. Maar toch was ik erg benieuwd; niet alleen hoe de nieuwe nummers live uit de verf zouden komen, maar ook of de band een voorproefje zou geven van VII: Född Förlorare, het album dat hopelijk in april verkrijgbaar is.
Sommige bands drinken in voordat ze het podium betreden. Kvarforth vond dat echter niet nodig. Voor het optreden begon, kon hij rustig een stukje Dark Fortress meepikken, het ‘indrinken’ gebeurde tijdens de show waardoor Kvarforth en zijn twee flessen whisky deze avond onafscheidelijk waren. Het past bij het getergde karakter van de man, die tijdens het optreden vaak geïsoleerd met zijn rug naar het publiek ging zitten roken, sigaretten uitdrukte op zijn lichaam, tongzoenend whisky overbracht aan zijn nieuwe bassist en bovendien ontzettend overtuigend de suïcidale muziek van Shining vocaal overbracht.
Wat betreft de setlist had ik niets te klagen, want met Submit to Self-Destruction, The Claws of Perdition, Låt Oss Ta Allt Från Varandra en een combinatie van Besvikelsens Dystra Monotoni en Neka Morgondagen waren mijn favoriete nummers en albums rijkelijk vertegenwoordigd in de setlist. VI: Klagopsalmer kwam ook aan bod met de eerste twee nummers van het album, en gelukkig, live klinkt het een stuk overtuigender dan op cd.
Het hoogtepunt van de avond kwam niet uit onverwachte hoek. Want naast een liefdesballade voor de dames vooraan, en de knappe jongens voor de biseksuele bassist was er ook ruimte gemaakt voor een voorproefje van het aankomende album. Een nieuw nummer werd zeer overtuigend gespeeld, ondanks dat het de eerste keer was dat de band het speelde en het daardoor wat rommelig klonk. Het nummer wist een goede middenweg te vinden tussen de sfeer van de vorige albums en de muzikale kwaliteit van VI: Klagopsalmer.
Om klokslag half twaalf zette Shining een punt achter het optreden, om niet meer terug te komen voor een toegift. Iets wat ik de band niet kwalijk neem, aangezien het bezoekersaantal de gehele avond niet boven de dertig uitgekomen was. Shining overtuigde me, voor de liefhebbers van de band die in grote getale afwezig waren in Alkmaar raad ik aan op de Einhoven Metal Meeting een kijkje te gaan nemen. Voor mij staat het in ieder geval in de planning, mits ik weer een teken van leven krijg van mijn trommelvliezen.
Links: