Tweeënhalf uur zou de Noorse black metalgrootheid Satyricon op het podium van de Jupiler Zaal van 013 in Tilburg staan. Daarom werd het totale programma een half uur naar voren geschoven en daarom miste uw anonieme verslaggever het voorprogramma compleet. Fotograaf Jurgen van Hest was wél volledig present, maar dat is dan ook een kruikezeiker.
Fight the Fight
Suicidal Angels
Geen Fight the Fight en Suicidal Angels gevangen in woorden dus, maar gewoon lekker lang de band die onlangs met Deep Calleth Upon Deep weer een plaat in die typisch nihilistische, droge en van alle franje ontdane blackmetalstijl uitbracht. ‘Lekker lang’ bleek echter ‘gewoon normaal’: anderhalf uur dus. Miscommunicatie van het management van Satyricon met 013. Geen punt, anderhalf uur wereldklasse is ook goed. Want wereldklasse leveren zanger Satyr, zijn drummende octopus-kompaan Frost en hun gezelschap inhuurmuzikanten op gitaar, bas en keyboard.
Midnight Serpent van de nieuwe plaat opent het bal, maar de échte start volgt bij Our World, it Rumbles Tonight: het nummer van de vorige plaat zit al wel in het collectieve geheugen van de zaal. De band dendert stug door naar Black Crown on a Tombstone en het valt op dat hier een goed georganiseerd geheel staat, met Satyr als aanvoerder voor de troepen. Vol bravoure kijkt hij de zaal in, niet te beroerd om een applausje mee te pakken of op te roepen tot actie in de vorm van klappen. De frontman-met-nog-immer-een-tumor-in-zijn-hoofd is ook nog eens fenomenaal goed bij stem: alsof hij staat te playbacken, zó goed komen de woorden uit zijn strot rollen.
Het titelnummer van de nieuwe plaat wordt opgedragen aan een bezoekster dat Satyr van haar vrienden had ontvangen en waarin werd stilgestaan haar persoonlijke lichamelijke strubbelingen: een mooi gebaar van de zanger. Dat de voortdurend in een zwart lederen jack gekleedde Satyr überhaupt iets zegt, is overigens zeldzaam vanavond. Het tempo laat daarvoor weinig ruimte, maar er is dan ook veel materiaal om uit te putten. Bijvoorbeeld van Volcano, dat het meesterlijke Repined Basterd Nation levert. Of het fenomentale titelnummer van het album Now, Diabolical, dat Satyr met veel woede en passie zingt, én uitbeeldt. Met To Your Brethen in the Dark, kunnen we weer even op adempauze komen, voordat ons die weer wordt ontnomen met Burial Rite.
Satyr pakt zijn gitaar erbij voor een fraai tweeleuk van wereldplaat Nemesis Divina: het instrumentale Transcendental Requiem of Slaves en – natuurlijk – klassieker Mother North. Het nummer is meer dan twintig jaar oud, maar weet nog steeds voor kippenvel te zorgen, ook in een bloedhete 013. Niemand blijft stil bij het aanhoren van deze ab-so-lute kraker. Voor Fuel for Hatred vraagt Satyr om een massale pit en daar wordt heel behoorlijk gehoor aangegeven. Met K.I.N.G. zit het er dan na een gebruikelijke speeltijd weer op. Prima, zo was het goed. De weg naar huis is nog lang genoeg. Satyricon is top. Heeft dit nog veel te maken met black metal? Weet ik veel, lekker is het wel!
Wegens persoonlijke omstandigheden verschijnt dit verslag later dan gepland.
Foto’s:
Jurgen van Hest (Jvh013Photo)
Datum en locatie:
26 september 2017, 013, Tilburg
Link: