Satyricon in Antwerpen
Hof Ter Lo, 27 november 2008
Eén van de meest besproken albums van dit jaar is zonder twijfel The Age Of Nero van Satyricon. De band liet met deze plaat horen dat ze nog lang niet opgebrand zijn, integendeel zelfs, de band leeft meer dan ooit. Een nieuwe plaat betekent meestal ook een aansluitende tour. Op 27 november stonden de mannen in het Belgische Antwerpen, in Hof Ter Lo om precies te zijn. De Zweden van Zonaria stonden paraat om het aanwezige publiek te voorzien van opwarming.
In verband met een defect bandlid moest Evile de tour helaas afblazen. Erg jammer want ik heb ze nog nooit gezien en ik was best benieuwd naar hun podiumprestaties. Jammer maar helaas. In plaats daarvan kreeg Antwerpen wat extra Zonaria en een ombouwpauze van bijna een uur voorgeschoteld.
Rond half 9 kwam Zonaria het podium op. Ik had nog niet eerder van de band gehoord maar het was me snel duidelijk waar het viertal mee bezig is. Geen standaard black metal van deze mannen, nee, mid-tempo black metal met veel achtergrondfrutsels en melodie. Het geluid moest in het begin even zijn weg vinden, maar Zonaria was het grootste deel van het optreden voorzien van een goed geluid. Zanger Simon Berglund was goed bij stem. Zonder zichtbare moeite voorzag hij de nummers van een vrij standaard maar goed klinkende black metal stem. Dat de mannen wel eens een Behemoth-show hebben bijgewoond was goed te zien aan hun houding en gedrag op de planken (met name van Berglund). Muzikaal ligt het echter allemaal een stuk verder van onze Poolse kameraden vandaan.
Het beviel me allemaal best goed, op één ding na. Wanneer je als band een leuke show wilt neerzetten, met een leuke lichtshow en een zeer mooie backdrop, kan een keyboardspeler op het podium ook écht geen kwaad. Alle overige geluidseffecten kwamen namelijk vanuit het niets, gewoon meespelen met een “bandje” dus. Ik vind dat zelf altijd zo kitscherig over komen. Verder zat het allemaal goed in elkaar. Van The Cancer Empire (2008) hoorde ik At War With The Inferior nog voorbij komen, en ook Infamy And The Breed (2007) kwam aan bod met onder andere Rendered In Vain. Al met al een vermakelijk voorprogramma.
Na een tussenpauze van ruim een uur (dit lag ongetwijfeld aan de afwezigheid van Evile) gingen de lichten voor de tweede maal uit. Vanuit de rook doemde het prachtige drumstel van Frost op. Satyricon startte de set vanavond met Angstridden, afkomstig van Volcano (2002). In de loop van dit nummer werd het geluid gewijzigd van zeer beroerd naar redelijk tot goed. Wat natuurlijk direct opviel was de “vernieuwde” verschijning van Satyr. De beste man ziet er vandaag de dag uit als een stijlvolle heer, en zo gedraagt hij zich ook op het podium. Zijn gladde kapsel, stijlvolle blouse, ongeschminkte gezicht en bescheiden vertoning stoorden mij overigens helemaal niet. Wanneer hij zijn schrapende strot open zet (waar het natuurlijk allemaal om gaat) sta je plots weer oog in oog met de duivel, in vermomming weliswaar. Dat deze tour in het teken staat van The Age Of Nero moge duidelijk zijn. Maarliefst vijf van de acht nummers van deze plaat kwamen voorbij. The Wolfpack en The Sign Of The Trident maakten het meest indruk op me. Natuurlijk greep de band ook regelmatig terug naar oudere tijden. Zo kwamen Forhekset, Du Som Hater Gud en natuurlijk de verplichte afsluiter Mother North voorbij, allen afkomstig van Nemesis Divina (1996). Het geweldige Rebel Extravaganza (1999) kwam er wat bekaaid vanaf met alleen Havoc Vulture.
Verder gaf Satyricon ons vooral veel werk van de laatste drie platen. Het werk van Now, Diabolical (2006) werd zeer enthousiast ontvangen. Zowel het titelnummer als de twee catchy songs K.I.N.G. en The Pentagram Burns passeerden de revue. Wat de show verder zeer aangenaam maakte was het sympathieke contact met het publiek en de buitengewoon relaxte sfeer in de gezellig gevulde zaal. Helaas kwamen de snellere nummers soms wat minder goed uit de verf. Vooral tijdens de blastbeat-stukken was het allemaal wat minder goed te volgen. Zo erg was het dan ook niet dat de Noren de set grotendeels vulden met nieuw materiaal, wat het live toch een stuk beter doet.
Volwassenheid en professionaliteit. Twee begrippen waar het tegenwoordig om draait bij Satyricon. Stop ze beiden in de mixer en ram er een scheut agressiviteit bij, en violà, je hebt een geslaagd optreden van deze mannen. Ik heb erg genoten. Hulde!
Setlist Satyricon:
- Angstridden
- The Wolfpack
- Havoc Vulture
- Forhekset
- Black Crow On A Tombstone
- Now Diabolical
- Commando
- Die By My Hand
- With Ravenous Hunger
- The Sign Of The Trident
- The Pentagram Burns
- K.I.N.G.
- Fuel For Hatred
- Du Som Hater Gud
- Mother North
Links: