Pro-Pain, Powerstroke en Wasted Bullet in Utrecht
Zaterdag 29 november, De Helling
The Final Revolution, het veertiende studio-album van Pro-Pain, is alweer een jaar uit maar de New Yorkse hardcoreband is ter ondersteuning ervan nog steeds op toernee. In vijftien dagen worden evenzoveel Europese steden in zes landen aangedaan waarbij Utrecht het spits afbeet. Tivoli De Helling, of liever gezegd ‘De Helling’ (sinds het samengaan van Tivoli met Muziekcentrum Vredenburg is De Helling een zelfstandig poppodium), was niet uitverkocht maar veel zal het niet hebben gescheeld.
Eerst mocht het Nederlandse Wasted Bullet voor een goed gevulde zaal aftrappen. De Brabantse band besloot geheel volgens de hardcore-traditie keihard te werken en gaf alles. Zanger Robbert van Caem stuiterde een half uur lang over het podium en het is een wonder dat de gitaristen en bassist na afloop nog over al hun vingertoppen beschikten, zo fanatiek bespeelden de heren hun instrumenten. Ondanks herhaalde oproepen van Van Caem vooral bij het podium te komen staan, was het publiek echter met geen mogelijkheid in beweging te krijgen. Het zal ermee te maken hebben gehad dat de hardcore van Wasted Bullet nogal eentonig klinkt.
Ook het Vlaamse Powerstroke heeft een broertje dood aan luiheid en probeerde in drie kwartier fanatiek het publiek voor zich te winnen. Zonder al te veel resultaat. De meer naar thrashmetal neigende melodieuze hardcore van de heren ligt beter in het gehoor, maar meer dan een paar in de lucht gestoken vuisten vanuit de zaal leverde dat niet op. Vreemd trouwens dat zanger Bavo Coene uit het Oost-Vlaamse Meetjesland het publiek in het Engels toesprak.
Als om 22:00 uur na een kort intro Pro-Pain aftrapt met Deathwish is direct duidelijk waar het publiek voor is gekomen: de Yanks. Niets meer en niets minder. Vanaf de eerste seconde zit de stemming erin en trilt De Helling op zijn grondvesten. Stand Tall, Sucks to Be You en Un-American gaan erin als koek. De eerste stagediver meldt zich en de pit is al allang losgebarsten. Zanger/bassist Gary Meskil, ook alweer een jaartje of dertig actief, heeft er zin in en spuwt klassiekers als 3 Minutes Hate, In For the Kill en Fuck It de zaal in. Bij The Shape of Things to Come weet hij zelfs vrij eenvoudig een enorme moshpit te creëren.
De Pro-Pain-trein dendert door met de gouwe ouwen Johnny Black en Make Love Not War als de heren na 55 minuten even op adem mogen komen. Binnen een mum van tijd heeft iedereen zijn instrument echter weer opgepakt en volgt nog Straight to the Dome en het nummer met die briljante gitaarrif: Foul Taste of Freedom. Voor Meskil is dat echter nèt iets teveel gevraagd: bijna buiten adem moet hij noodgedwongen stukken tekst overslaan.
Het mag de pret echter niet drukken. Na een laatste ‘Dankoewel Oetrekt’ zit het feest er weer op en kunnen de De Helling-medewerkers aan de slag om het zweet van de muren te schrobben. Pro-Pain kwam een uur, maar zag en overwon. Onbedoeld de broeders van Powerstroke en Wasted Bullet voor dood achterlatend. Het publiek moest even wachten maar kreeg waar het voor kwam. Het ging naar huis met de mededeling dat er volgend jaar mei een nieuw Pro-Painalbum uitkomt waardoor het feestje binnenkort gewoon weer kan worden overgedaan.
Foto’s:
Links: