Het is razendsnel gegaan met onze Deense vrienden van Volbeat. In goed tien jaar tijd is de groep, in Europa althans, doorgebroken tot de absolute top. Als zo een gezelschap langskomt brengt dat meteen een halve volksverhuizing teweeg. Deze keer mag de massa naar de Ziggo Dome in Amsterdam. Uw dienaar heeft er bij aankomst even niet op gerekend dat het Nederlands elftal een thuiswedstrijd speelt met nogal wat drukte tot gevolg. Maar er zijn al ergere oorlogen uitgevochten en na een half uurtje sta ik goed en wel binnen.
De helft van Danko Jones’ set moet ik missen, er moest voordien namelijk nog even gewerkt worden en Amsterdam is niet altijd even vlot bereikbaar. Het blijft wennen dat een concert midden in de week om zes uur begint, maar goed, als je twee support acts de ruimte wil geven om hun ding te doen is het even niet anders. Het is zoeken naar Jones op het enorme podium, dat hij overigens helemaal mag gebruiken. Danko Jones speelt zijn gebruikelijke, ietwat veilige set. Tonnen sympathie rollen van dat podium en daarmee weet hij aardig te verbergen dat wat hij tussen de leuke praatjes door speelt eigenlijk niet veel om het lijf heeft. Altijd goed voor de sfeer, mooi gebracht maar beklijven doet het geen moment. Alleen het laatste nummer My Little RNR brengt enig leven in de brouwerij. Al kan gesteld worden dat als men de support acts van plaats had gewisseld, de participatie van het publiek beduidend groter was geweest.
Na Danko Jones is het de beurt aan Baroness om de toeschouwers wat in de sfeer te brengen. Het blijft een beetje een vreemde keuze, dat Baroness. Deze avond staat toch in het teken van publieksparticipatie en tja, daar doet deze groep niet echt aan. Na het zeer succesvolle Purple koos Baroness een radicaal andere richting met hun laatste plaat Gold & Grey. Een moeilijke richting zelfs. En met alle respect, het publiek van vanavond komt niet voor ‘moeilijk’. Hoewel geopend wordt met het geweldige Kerosene en het tweede nummer March To The Sea is, ook een ouwertje, komt het optreden niet van de grond. De moeilijke nummers waarvan eerder al sprake, zitten allemaal gebundeld in één blok. Niet bepaald bevorderlijk om een massa mee te krijgen. Waar de groep op Graspop 2018 nog een memorabel concert neerzette blijft alles nu lauw en is er amper interactie met het publiek. Alhoewel, zanger John Baizley is toch wel iets communicatiever dan vroeger, want toen werd er vaak geen woord gewisseld tijdens de set. Als laatste worden er terug nummers van Purple gespeeld, maar tegen dan is het kalf helaas al lang verdronken.
Wanneer rond negen uur Born to Raise Hell (Motörhead) en Red Right Hand (Nick Cave) weerklinken als intro, gaat er een siddering door de Ziggo-Dome. Gigantische schermen floepen aan en het enorme podium komt helemaal tot leven. De huidige tour van Volbeat staat volledig in het teken van hun recente plaat Rewind, Replay, Rebound. Het is dan ook met Leviathan, een joekel van een song van die plaat, dat er vanavond geopend wordt. Het zet de zaken meteen op scherp. Die scherpte wordt wel niet altijd volgehouden. Je kan rustig stellen dat alles dendert zolang Volbeat nummers speelt die niet uit de recente worp komen. En tja, maar liefst zeven nummers hiervan zullen vanavond de revue passeren. Dat is uiteraard een verdedigbare keuze; alleen… zo goed is die laatste boreling niet. Om niet te zeggen dat hij matig is en helemaal gericht op veel airplay (hallo Amerika). Het zijn nummers van dertien in een dozijn en allemaal nogal simpel. Nu is Michael Poulsen natuurlijk niet dom. De beste man weet precies wat hij met zijn vehikel kan en waar hij naartoe wil. Daar hoort een buitensporige productie bij met een werkelijk gigantische videowall, ballonnen en tonnen confetti (waarover later nog even iets meer). Reken daar voor de komende zomerfestivals nog een raffinaderij aan vuur bij en je weet dat er altijd wel iets te zien en te beleven zal zijn. Zo ook vanavond.
Bovendien steekt de setlist best uitgekiend in elkaar. Om de paar nummers komt er een gouwe ouwe voorbij die de boel meteen weer helemaal overhoop zet. Denk aan Doc Holliday, Sad Man’s Tongue en Seal The Deal. Het is bij deze nummers dat de kracht van een Volbeat op dreef helemaal tot zijn recht komt. Want op dreef zijn ze echt wel vanavond. Poulsen benut elke meter podium, geholpen natuurlijk door zes (!) strategisch geplaatste microfoons. Tussendoor komt Danko Jones nog even uit de grond gefloept om Black Rose mee te zingen, net zoals hij dat ook doet op de recente plaat. Een leuke verrassing is het zeker wel. Datzelfde trucje wordt nog overgedaan met ZZ Bottom, een tweetal met baarden die iets compleet overbodigs doen met saxofoons op Die To Live. Zowel de baarden als het nummer mogen voor mijn part uit de show.
Maar het zijn kleine minpuntjes in een voorstelling die eenmaal onder stoom totaal niet te weerstaan is. Net omdàt het zo overrompelend is. Zeker wanneer we de finale ingaan met klappers als Fallen, For Evigt (mooi opgedragen aan Poulsens vader en zoals steeds half in het Deens en het Engels gezongen) en als allerlaatste Still Counting. Opmerkelijk, géén Pool of Booze, Booze Booza vanavond. Of toch niet op de setlist, want elders rondom mij leek het er soms wel wat op. Daarnaast is het ook te hopen dat de confettikanonnen op gerecycleerd papier werken, want anders is er wel een klein bosje doorheen geblazen vanavond. Jezus, wat draaien die dingen overuren zeg!
Samenvattend kan je zeggen dat er vanavond een Volbeat stond dat duidelijk iets te verkopen had, maar daarnaast toch ook gaf waar de meesten voor kwamen en daarin ruimschoots voldeed. Dat ze daarbij in een perfect geregisseerde machine rondlopen moge duidelijk zijn. Op dit niveau is dat onvermijdelijk en wordt niets meer aan het toeval overgelaten. Wie vanavond gemist heeft kan zich alvast verheugen in het feit dat de groep zeker ook de zomerfestivals zal aandoen, zoals Poulsen zelf nog meegaf. ‘See you at Pinkpop’ liet wat dat betreft niets aan de verbeelding over. Tenslotte zijn ze altijd net iets beter in de open lucht. Goed concert van een groep in bloedvorm. En dan nu: Booze Booze Boozaaaaaaaaaaaaaah!
Setlist:
- Leviathan
- Lola Montez
- Pelvis on Fire
- Doc Holliday
- Sorry Sack of Bones
- The Garden’s Tale
- Sad Man’s Tongue
- Black Rose
- When We Were Kids
- Slaytan
- Dead but Rising
- Fallen
- Die to Live
- (with ZZ Bottom)
- Seal the Deal
- For Evigt
- 7:24
- Lonesome Rider
- Last Day Under the Sun
- The Devil’s Bleeding Crown
- Let It Burn
- 16 Dollars
- Still Counting
Foto’s:
Sanne Zeën (Creative-Ocean)
Datum:
Dinsdag 19 november 2019, Ziggo-Dome, Amsterdam
Link: