Saxon heeft op deze tour Diamond Head als support-act meegenomen. Beide bands draaien al heel wat jaartjes mee en beide bands doen vanavond Hedon aan. Net als een week geleden is Zware Metalen erbij om verslag te doen. Vanwege het feit dat er geen fotograaf naar Zwolle is afgereisd, blijft het dit keer bij een woordelijk verslag. De dj van vanavond is Bart Fontijn en hij draait tussen beide optredens en na afloop nummers van AC/DC, Metallica en U.F.O, waardoor het publiek nog meer in de stemming raakt.
Als ik binnenkom is Diamond Head net bezig aan haar eerste nummer en blijkt dat de zaal al goed gevuld is. De band krijgt zowel bij de nieuwere nummers als bij de klassiekers veel bijval. Voor die klassiekers komen veel mensen vanavond. Logisch uiteraard, maar met The Coffin Train heeft Diamond Head onlangs een meer dan goed album uitgebracht en daarvan had ik wel iets meer willen horen. De vijf heren zelf stralen vanavond veel energie uit en zwepen het publiek lekker op. Zanger Rasmus Andersen is zeer goed bij stem en probeert iedereen uit het publiek bij de show te betrekken. Daarbij is hij zo enthousiast dat hij bijna van een monitor dondert. Het licht tijdens het optreden is erg sfeervol. Niet te springerig maar wel blijft het podium constant verlicht. De bandleden bewegen niet al te veel maar tijdens een (twin)solo pakt Brian Tatler wel de spotlights. Het geluid staat niet al te hard vanavond waardoor het ook vooraan lekker druk is. Met Lightning To The Nations komt er een einde aan een zeer goede set.
Als Saxon klokslag 21:00 uur ten tonele verschijnt loopt er ruim drie eeuwen muzikale ervaring het podium op. Dat is de heren echter niet aan te zien want er is voldoende beweging. Uiteraard rennen de bandleden niet tijdens de volle lengte van het bijna twee uur (!) durende concert over het podium maar regelmatig wisselen ze van plek of zoeken contact met het publiek. Geopend wordt er met het titelnummer van het meest recente album en dat maakt duidelijk dat het vanavond niet alleen zal draaien om de publiekslievelingen uit de lange carrière van Saxon. Er wordt vervolgd met Sacrifice en ook dit nummer krijgt voldoende bijval vanuit het publiek.
Er staat voor een kleine drie hypotheken aan apparatuur op het podium en het geluid bij de hoofdact van vanavond staat beduidend harder, alleen komt de heer Byford daar niet helemaal bovenuit. En dat is jammer want hij beschikt nog steeds over een machtig stemgeluid en is vanavond niet te betrappen op vocale uitglijders. Ook bij Saxon is sprake van een mooie lichtshow met niet teveel springerigheid. De rookmachines staan veelvuldig aan en ook dat werkt sfeerverhogend. De gemiddelde leeftijd in het publiek is redelijk hoog: ik tel vanavond twee wandelstokken en vijf colbertjes.
Age Of Steam, I’ve Got To Rock To Stay Alive en Dambusters volgen en daarna wil Biff Byford The Thin Red Line aankondigen. Hij is alleen vergeten van welk album dat ook alweer komt. Gelukkig schreeuwt een van de gitaristen dit in zijn oor en kan het nummer ingestart worden. Living On The Limit is een van de snellere nummers van Carpe Diem en vindt vanavond ook zijn plek in de setlist. Het dak gaat er vanavond voor de eerste keer vanaf als een energieke versie van Dallas 1 p.m. wordt ingezet. Dat het oudere publiek wel degelijk met de tijd meegaat, blijkt als er tijdens dit nummer tientallen telefoons de lucht ingaan om te filmen. Vervolgens laat Byford, wiens zang nog altijd te zacht staat, ons kiezen uit Broken Heroes of The Eagle Has Landed. Met een duidelijke voorsprong wordt door het publiek voor het laatstgenoemde nummer gekozen. Vlak voor Wheels Of Steel doet Byford een wedstrijd vingerfluiten met de zaal welke hij natuurlijk wint. Er wordt verder gegaan met Black Is The Night, ook al zo’n uptempo nummer van het nieuwe album en daarna wordt Strong Arm Of The Law ingezet. Hiermee bewijst Saxon dat het nieuwe werk goed aansluit bij het oudere werk. Met Strangers In The Night en Strong Arm Of The Law komt er een einde aan de eerst toegift. Het podiumlicht blijft branden en het publiek blijft schreeuwen om meer en dat krijgt het in de vorm van een tweede toegift die bestaat uit The Pelgrimage, Denim And Leather en Princess Of The Night.
En daarmee komt er een eind aan een meer dan goed optreden. Het is alsof Saxon vanavond een statement wil maken: onze nieuwere nummers passen perfect bij de klassiekers. Het is een formule die goed werkt want een klassieker als Crusader wordt daarom vanavond ook niet gemist en het valt me de volgende dag pas op dat dit nummer de setlist niet heeft gehaald.
Links: