Toen Byff Byford eind september vorig jaar een hartaanval kreeg zag het er even niet goed uit voor Saxon. Maar kijk, een klein half jaar verder staan ze er weer, voor hun tweede halte op deze mini-tournee van drie concerten. Het is een try-out om even te checken of de frontman het echt nog wel aankan. Als support brengen ze, net zoals enkele jaren geleden, Diamond Head mee. Reden genoeg dus om regen en files te trotseren en af te zakken naar Nijmegen.
Net zoals de hoofdact van vanavond behoort Diamond Head tot de legendarische NWOBHM met als mijlpaal de allereerste plaat: Lightning To The Nations uit 1980. Van die originele line-up blijft al jaren alleen gitarist Brian Tatler over, maar dat belet de band niet regelmatig nieuwe platen uit te brengen die best goed zijn. Zo krijgen we Belly of the Beast dat lekker goed ouderwets in het rond beukt, niet in het minst omdat Rasmus Bom Andersen een onwaarschijnlijk goede zanger is die onvermoeibaar het publiek aanzet tot meezingen en daar naarmate het optreden vordert ook steeds beter in slaagt. Wie zijn metalgeschiedenis kent, weet dat Metallica enkele covers van Diamond Head heeft opgenomen. Die krijgen we vanavond uiteraard ook voor onze kiezen. Niet dat het erg is, want nummers als It’s Electric, Helpless en vooral Am I Evil? blijven waanzinnig goede songs. En Brian Tatler is nog steeds een vreselijk ondergewaardeerde gitarist, want potverdorie, wat soleert die man er aardig op los zeg. Mooi om te vermelden is ook dat het tijdschema Diamond Head een half uur speeltijd toewijst. Ze krijgen een uur. Gelukkig maar, wat is dit goed zeg!
Hierna is het een half uurtje wachten op de groep waar iedereen voor komt vanavond in deze uitverkochte bak: Saxon. Er zijn redenen genoeg om te komen kijken. De groep viert zijn 40-jarig bestaan, Byff is terug hersteld na zijn open hartoperatie en een groep als Saxon stelt live nooit teleur. Daarnaast heben de mannen een discografie waar zowat iedereen jaloers op mag zijn met een stuk of twintig onvervalste klassiekers. Jaar na jaar is Saxon blijven toeren en vanavond staan ze er dus weer. Een eenvoudig aangekleed podium met een sobere banner en een backdrop van Thunderbolt, de laatste worp.
Als plots het geluid van een motor weerklinkt staat iedereen meteen op scherp: Motorcycle Man knalt uit de startblokken met een Byff die verbazend goed bij stem is. Opmerkelijk is dat Wheels of Steel als derde nummer in de set gespeeld wordt, terwijl dat toch een traditionele afsluiter van de reguliere set is. Heel het meezinggedoe en opdelen van de zaal in stukjes blijft nu dus achterwege en wat overblijft is een monument van een song met vooral Paul Quinn in een glansrol als gitarist. Hij wordt soms een beetje vergeten maar als er één man het geluid van Saxon heeft bepaald, dan is het Quinn wel. Dat doet hij vandaag dus nog steeds en met verve. Zet daarnaast dan nog Nigel Glockler, toch een van de beste klassieke metaldrummers, en je hebt een fundament waar je geschiedenis op kan bouwen. Zeker dan nog met een frontman als Byff Byford die vandaag weer loos gaat als in zijn beste dagen: statig wandelend, headbangend, soms een grap makend, zijn troepen overschouwend en zingen alsof hij nooit weg geweest is. De Generaal is terug, laat dat duidelijk zijn.
Wie de setlist onderaan bekijkt weet dat zowat alles wat Saxon aan klassiekers heeft ook gespeeld wordt met toch enkele vermeldenswaardige uitschieters. The Eagle Has Landed wordt mooi en meeslepend opgebouwd, met vooral die ene uithaal van Byff: ‘is there anybody out there?‘ Het klinkt bijna wanhopig, als een noodkreet. Het antwoord van het publiek zegt alles. Heavy Metal Thunder sluit de vaste set gierend af.
Als eerste toegift krijgen we Crusader, maar wát een versie. Weeral dat mooie gitaarwerk van Quinn. 747 (Strangers In The Night) volgt. Vooraleer we naar het laatste nummer gaan vertelt Byff nog even dat het wel eens zou kunnen dat Saxon dit jaar op Graspop speelt, maar hij is niet helemaal zeker. Laat ons maar hopen van wel, want wie optredens van deze kwaliteit neerzet heeft alle recht daar te staan. Het doet dan ook nog eens extra deugd om Princess Of The Night in een weeral schitterende versie te horen. Dit Saxon staat er na veertig jaar nog steeds. Niet zomaar, neen, als een huis. Als ze zulke van de pot gerukt goede concerten blijven geven mogen ze er nog ettelijke jaren aan toevoegen.
Setlist:
- Motorcycle Man
- Solid Ball Of Rock
- Wheels of Steel
- Strong Arm of the Law
- Denim and Leather
- Thunderbolt
- Backs to the Wall
- They Played Rock and Roll
- The Eagle Has Landed
- Never Surrender
- Battalions of Steel
- Dogs of War
- Dallas 1 PM
- And the Bands Played On
- To Hell and Back Again
- Power and the Glory
- Heavy Metal Thunder
- Crusader
- 747 (Strangers in the Night)
- Princess of the Night
Datum en locatie
5 maart 2020, Doornroosje, Nijmegen
Foto's:
Rob van Dalen (Rob van Dalen Photography)
Link: