Werk gaat voor het meisje en dus komt uw anonieme verslaggever veel te laat binnen in de Tilburgse 013 (bedankt nog, baas!), voor wat een gruwelijk lekker metalavondje had moeten worden. Maar de heren van Aborted en Soilwork hebben hun koffertjes alweer gepakt en Sepultura is nèt begonnen. Dat is wel gelijk een interessant gegeven, aangezien het ‘echte’ Sepultura (de broertjes Max en Iggor Cavalera) enkele maanden eerder op dezelfde plek zichzelf een gigantische afgang bezorgden bij het integraal spelen van het album Roots.
Destijds was het lusteloos en inspiratieloos, maar daar kunnen we het Sepultura van gitarist Andreas Kisser niet van betichten. Met het goed ontvangen Machine Messiah op zak is de weg vrij om de heren Cavalera definitief naar de vergetelheid te spelen, toch? Ach… Nummers als I Am the Enemy, Phantom Self en Choke (van het ook alweer bijna twintig jaar oude Against) zijn zeker niet slecht, maar blijven ook nauwelijks plakken. Pas bij Desperate Cry, een nummer uit de goede, oude tijd, gaan de handjes in de zaal enthousiast de lucht in en draaien de hoofdjes vrolijk in het rond.
En dat blijft zo bij de nummers die stammen uit het Cavalera-tijdperk van de band: Inner Self, Territory, Refuse/Resist en, jawel, het nummer dat twee maanden geleden het onheil van een teleurstellende avond inluidde, Roots Bloody Roots. Alethea, Sworn Oath en Resistent Parasites (allen afkomstig van Machine Messiah) worden voor kennisgeving aangenomen. De band speelt best energiek en enthousiast, zonder dat gelijk te overdrijven en de aanblik op drummende octopus Eloy Casagrande is een leuke plus, maar een beetje treurig blijft het toch wel. Het publiek komt alleen voor nummers die weinig meer met de huidige band te maken hebben en die ook bij de tour voor een volgend album weer braaf gespeeld zullen worden. De twee die voor een groot deel verantwoordelijk waren voor die betreffende nummers, kunnen het niet meer opbrengen ze te spelen. Dan is er dus sprake van een verlies-verliessituatie.
Genoeg gezeurd over wat toch niet meer terugkomt, de toekomst is aan Kreator! De Duitse thrashlegende heeft een kleine vijf jaar over een nieuwe plaat gedaan en mag met Gods of Violence in zijn nopjes zijn. Daarom is het ook volkomen logisch om van te start te gaan met… een nummer van een andere plaat. Hordes of Chaos (A Necrologue for the Elite) is een dijk van een track, maar wat mij betreft meer een afsluiter dan een opener. Frontman Miland ‘Mille’ Petrozza en zijn mannen trappen er echter direct flink mee van leer, doen dat ook met Phobia, waarna met het heerlijke Satan is Real en Gods of Violence de nieuwe nummers volgen.
Hoewel 013 lang niet vol is, heeft Kreator zich ontpopt tot een stadionband. De presentatie is uiterst professioneel, de podiumaankleding indrukwekkend met acht tv-schermen en de mogelijkheid voor de snaarbespelers om volledig rondom het drumstel van Ventor te kunnen rennen. Of nou, redelijk voorzichtig lopen, want de mannen tikken de vijftig ook al bijna weer aan. Wat volgt, is wél een heerlijke thrahshow met oude en nieuwe klassiekers. Total Death (uit 1985) wordt opgedragen aan de fans van het eerste uur, Phanton Antichrist is niets minder dan een oorgasme en wordt strakker dan strak gespeeld door misschien wel de beste thrashmetalband van het moment.
Tijdens Fallen Brother verschijnt de – in al zijn eenvoud – prachtige video met beelden van ons ontvallen helden op de schermen en het lukt Mille een hele aardige wall of death te laten ontstaan tijdens Enemy of God. From Flood into Fire, Hail to the Hordes, Extreme Aggression, Violent Revolution , Flag of Hate… Kreator speelt niet eens legendarisch goed, maar is zo’n heerlijk geoliede machine dat de nummers als granaatscherven inslaan. Verplicht lesmateriaal voor iedereen die een thrashbandje wil beginnen. Over een paar maanden meldt Slayer zich weer in het Tilburgse. Eens zien of die dit weten te overtreffen en de troon weer terug kunnen pakken.
Foto’s:
- Gerard Hamels (G-Visions)
Datum en locatie:
2 februari 2017, 013, Tilburg
Links: