In Extremo en Thronar, 013 Tilburg
Vrijdag 9 Maart 2007
Getroffen door wat lichamelijk ongemak, was ik gedwongen verslaglegging van het live gebeuren de laatste maanden een beetje te laten schieten. Nu is het moment gekomen om weer eens wat actiever te worden. Net op het moment dat ik dat besloten heb, staat er een concert van In Extremo gepland in 013 in Tilburg. Omdat ik graag naar een concert ga met aanstekelijke, swingende muziek, waarin visueel ook wat te genieten valt, ligt de keuze voor dit concert dan ook voor de hand. Ook met de locatie heb ik goede ervaringen. Een eind reizen, dat wel, maar de zaal mag er zijn. In 013 staan zeer regelmatig smakelijke happen voor de metal liefhebber op het programma. Bovendien is de grote zaal zo ingericht dat je bijna overal een goed zicht op het podium hebt en bij de concerten die ik daar heb bezocht waren ook geluid en licht steeds dik in orde. Dus met kadetjes en cola de auto in en op weg naar Tilburg, samen met Dieuwertje, die een poging gaat doen het geheel op de gevoelige plaat vast te leggen. We hebben er zin in….
Thronar
Battle Metal uit Nederland, dat komt niet zo heel veel voor en daar mag je best een beetje trots op zijn en zuinig mee omspringen. Maar helaas, Thronar was vanavond niet op het juiste moment op de juiste plaats. Het publiek, voornamelijk gekomen voor In Extremo, had weinig zin in een portie stevige battle metal als voorgerecht. Dat was jammer, zeker voor de bandleden. Ondanks het feit dat er een aardige set werd neergezet en een pittig stuk muziek gemaakt, waren de schuddende hoofden op de vingers van een hand te tellen.
Thronar deed wat het kon en waar men goed in is. De zesmansband, vijf mannen en een vrouw eigenlijk, zagen er mooi uit met paint en kleding en gooiden er qua muziek flink de beuk in. Nummers zoals To Kill And Be A King, Eating The Enemy, For Death And Glory en Thronar komen in marstempo voorbij. De grunt klinkt stevig, de instrumenten helder en duidelijk en de drums dreunend. Battle op zijn best dus. Alleen het keyboard vind ik persoonlijk een beetje ieletjes en weinig overtuigend overkomen. Met wat kleine missertjes zoals doorlopende warpaint en in de bas verstrikte zwiepende haren en een beslist niet leuk meewerkend publiek, zet Thronar toch een zeer overtuigend stukje werk neer. Ik hoop ze in een voor hen leukere setting nog eens te mogen ontmoeten in ieder geval.
In Extremo
Ik maakte voor het eerst echt kennis met het werk van de Duitse band In Extremo bij een optreden op Graspop in 2004. Ik was zwaar onder de indruk en voor mij was het een van de hoogtepunten van dat festival. De muziek, de stem van de zanger, het instrumentarium, de show, het spektakel, grandioos allemaal. Echt gevolgd heb ik ze verder niet, maar ik had me wel voorgenomen om ze nog eens te gaan bekijken als ze een beetje in de buurt kwamen optreden. Dat was dus nu het geval.
In 1995 ontmoetten leden van de bands Noah en Corvus Corax elkaar in een gezamenlijk optreden in een Berlijnse rock club. Daar ontstaat het idee voor een band die middeleeuwse muziek en muziekinstrumenten mengt met moderne rock muziek. Een deel van de groep reist braderieën en markten af en brengt daar akoestische middeleeuwse muziek. In 1996 wordt In Extremo echt geboren en langzaam maar zeker komt het definitieve concept tot stand. De band is in de loop der jaren een grootheid geworden en vooral de live shows hebben daarin een belangrijke bijdrage gehad. In Extremo is populair, spreekt een groot publiek aan en reist de wereld af. Met een beetje googelen kom je fansites tegen, die over de hele wereld verspreid zijn. Maar ook de grote opkomst van fanatiek meezingend publiek vanavond in Tilburg getuigt daarvan.
Het licht gaat gedeeltelijk aan en drie mensen betreden het podium. De opbouw van het decor is eenvoudig, maar doeltreffend. De prachtige achtergrond met het kruislogo en het schip verandert steeds van sfeer, kleur en projectie. Daarvoor een decor van scheepshout met in het midden het drumstel en verhogingen waar met name de bassist en gitarist gebruik van maken. Daarvoor staan aan beide zijden van het podium diverse instrumenten, waaronder o.a. een grote drumtrommel klaar voor gebruik. Zanger Michael (das Letzte Einhorn) zet met zijn karakterisieke stem Spielmann in. Gekleed in oude kapiteinsjas roept hij daarmee een sfeer op die vergelijkbaar is met het oud Duitse cabaret. De rest van de band komt op en ook het muzikale spektakel komt op gang. Van de eerste noot af, is het geluid gewoon goed en zijn alle instrumenten duidelijk te herkennen. De mannen hebben er zin in en laten zich inspireren door het vrolijk meezingende en swingende publiek.
Vuurwerk, vuurpotten en ander spektakel ontbreken. Ik weet niet of dat alleen voor dit optreden is of dat men voor de gehele komende Europese tour gekozen heeft voor een wat eenvoudigere opzet. Toch is het niet bepaald een saaie boel. Het podium wordt volledig gebruikt. Er wordt lustig heen en weer gehuppeld, gemarcheerd en van plaats gewisseld en ook veel diverse instrumenten worden gebruikt. Veel bekend werk komt voorbij. Vooral voor de fans is het een feest der herkenning. Inclusief toegift werden we zo’n anderhalf uur op een prettige manier bezig gehouden.
Naast het eerder genoemde Spielmann kwamen o.a. Küss Mich, Liam, Ave Maria, Ai Vis Lo Lop, Spielmannsfluch en Rotes Haar voorbij. Maar vooral ook het gebruik (en natuurlijk het geluid) van de diverse middeleeuwse instrumenten blijft indruk maken. De diverse doedelzakken, Fluiten (schalmei), Harp, Luit, Pauk en het gebruik van een instrument dat in het Duits Die Drehleier wordt genoemd (De Nederlandse naam ken ik niet maar het is een mengelmoes van citar en koffiemolen en heeft een zeer karakteristiek geluid) allemaal perfect geintegreerd in de muziek van In Extremo. Dat doet overigens niets af aan het uitstekende spel van de bespelers van de “normale” rock instrumenten, gitaar, bass en drums. Dat de stem ook een prima instrument is wordt ook voortdurend bewezen.Een nimmer aflatende goede sfeer, op en voor het podium en dito geluid, mooie aankleding, licht en projectie,de zanger steeds in interactie met het publiek en veel voor de fans bekende songs. Prima ingredienten voor een heerlijk muzikaal uitje.
We kijken terug op een zeer geslaagde avond. Nu nog het hele eind naar huis rijden en Liam zingen of beter gezegd hummen. Ik zal nog wel even stuk zitten, maar het was de moeite absoluut waard.
Tekst : Remi Peterse, Foto’s : Dieuwertje Peterse