Het is maandag 8 juli, de zon schijnt en het weer is fijn. De metalheads verzamelen zich voor de deur van de Baroeg in Rotterdam om te vluchten voor deze prima weersomstandigheden, want daarbinnen vindt een avond vol zwartgeblakerde death-en blackmetal plaats. Tijdens hun Pitch Black Summer Tour houdt Carach Angren een tussenstop in de Baroeg om ons te hullen in gitzwart metaal. Ook hebben zij Wolfheart, Thy Antichrist en Nevalra meegenomen om onze metalen harten nog sneller te doen kloppen.
Er staat al een leuke groep mensen buiten als om half zeven de deuren van de Baroeg open gaan. Vanuit het ‘felle’ daglicht treden wij aan in een donker gehucht, waar de pilsjes al volop getapt worden voor menig dorstig metaalhoofd. Uw trouwe redacteur gebruikt dit moment om zelf ook een drankje te scoren. Iets voor zevenen openen de deuren naar de zaal, waar het zowaar nog donkerder is dan in het café. Een perfecte sfeer, als men het programma van de avond in ogenschouw neemt!
Om zeven uur dient de eerste band van de avond zich aan: het uit Amerika afkomstige Nevalra. Extreme blackened deathmetal, gespeeld door een driemansformatie. Samen met een kameraad van mij, vragen wij ons af waarom de zanger (en tevens gitarist) compleet opgemaakt is met corpsepaint, maar de drummer en bassist niet. Het oogt ietwat vreemd, maar het zal ongetwijfeld een reden hebben. Deze constatering zijn wij echter al snel vergeten, als de band begint en er een bruut stukje zwartgeblakerde dood metaal door de speakers raast. De zanger (Scott Eames) gooit een zeer degelijke mix van screams en deathgrowls naar het publiek en imponeert met extreem hoge schreeuwen. Dani Filth (Cradle of Filth) kan hier wat ons betreft nog wat van leren! De muziek zelf is stevig, met wat vleugjes melodie bij de gitaarsolo’s, en het aanwezige publiek kan dit prima waarderen. De vuisten en duivelhoorns gaan regelmatig de lucht in, er wordt goed geschud met de hoofden en het applaus klinkt oprecht bij elk nummer. Een hele fijne opwarmer van de avond!
Nog tijdens de opbouw van act nummer twee, verschijnen de bandleden al op het podium om hun outfits af te maken en zich klaar te stomen voor het volgende optreden. Opnieuw betreedt Scott Eames het podium, met nagenoeg dezelfde kleding aan, en is het spreekwoordelijk kwartje dan toch gevallen bij mij en mijn kameraad: hij is gitarist en zanger in zowel
Nelvara en
Thy Antichrist! Na deze opheldering begint de band om iets voor achten met een duistere intro en treedt de zanger aan, volledig gehuld in een gewaad, met een staf in zijn hand. Op deze staf zit een duivelse geitenkop met ingetrokken wangen. Wat volgt is een old-school potje black metal waar de Scandinaviërs nog trots op zouden zijn! Dissonante riffs, allesvernietigende dubbele bas en blastbeats domineren de setlist en de zanger doet zo vaak de ‘windmill’ en dan ook voor lange periodes achter elkaar, dat ik mij serieus af vraag of hij in de leer is geweest bij Corpsegrinder (
Cannibal Corpse). De zaal is al goed gevuld met publiek en men gaat flink los op deze blackmetalband uit Amerika, al is er nog geen enkele moshpit ontstaan. Maar goed, de avond is nog jong…
De speciale gast van de avond is het Finse
Wolfheart. Zij zijn momenteel op toer door Europa om hun laatste album
Constellation of the Black Light te promoten. Dit gezelschap maakt melodische deathmetal, maar is door menigeen omgedoopt tot ‘winter metal’. Wat volgt is een geweldige set van 45 minuten aan allesvernietigende death, gepaard met prachtige harmonieën en gitaarsolo’s waar het heerlijk op weg dromen is. Het is bij deze band en bij het nummer
Breakwater waar de eerste moshpit ontstaat, en de sfeer is optimaal. Vlak voor het laatste nummer grijpt bassist Lauri Silvonen de microfoon om toe te lichten dat hun eigen drummer door omstandigheden niet aanwezig is vanavond. Deze plek is opgevuld door
Thy Antichrist-drummer Oricuss, die de setlist van 45 minuten in slechts vijf dagen tijd heeft weten te leren. Deze aankondiging wordt met luidkeels geweld en geklap ontvangen door het publiek, want wat de mannen neerzetten vanavond staat als een huis!
Dan is het twintig minuten wachten voor de laatste band van de avond. De biertjes worden bijgevuld, men leegt de blaas nog even op het toilet en de T-shirts en andere merchandise wordt volop ingeslagen, als om kwart voor tien het intro start van
Carach Angren. Geheel in thema en zoals vaker te zien, zijn de mannen weer in stijl gekleed met corpsepaint op en staat er aan de linkerkant op het podium een decorstuk gehuld onder een zwart doek. En wat hebben zij er zin in, zeg! De nummers vliegen in een rap tempo door de zaal en men mag dit gerust een brute en harde setlist noemen. Zanger Seregor weet het publiek volledig om zijn vingers te winden en krikt het energieniveau, dat toch al redelijk aanwezig is, nog even verder op. Moshpits, headbangen, juichen, schreeuwen en klappen, het kan niet op bij de aanwezigen in de zaal. Een stukje duister en bloederig theater hoort erbij als het nummer
Blood Queen wordt aangekondigd. Het doek wordt van het decorstuk afgehaald en er komt een verminkte pop onder tevoorschijn. Seregor trekt een mes en vraagt het publiek met zijn blik of hij de hals van de pop moet doorsnijden. Onder luid gejuich en geschreeuw is dit exact wat hij doet en het ‘bloed’ stroomt uit de keel. Dit wordt opgevangen door Seregor, terwijl er door de speakers het geluid afspeelt van iemand die aan het slurpen is. Met een ‘slok bloed’ nog in de mond, loopt hij naar de rand van het podium toe en ‘voedt’ hij (half tongend) zijn uitgekozen ‘blood queen’ voor de avond (een willekeurige vrouw uit het publiek).
Net voor elf uur is het feestje helaas alweer voorbij, want ja, het is en blijft een maandagavond en menigeen zal de volgende dag weer moeten werken. Maar niets is beter om de depressie van een (aankomende) werkdag te genezen dan een avond snoeiharde death-en blackmetal in de vorm van een zeer goed uitgekozen line-up. Wat een spectaculaire avond en
Carach Angren bewijst opnieuw een sterke act en headliner-waardig te zijn. De verrassing van de avond was
Wolfheart, dat ondanks het gemis van hun drummer een ijzersterke setlist heeft neergezet. Nu gauw op naar huis en in de auto nog even nagenieten met de laatste CD van de Maastrichtenaren.
Datum en locatie:
- 8 juli 2019, Baroeg, Rotterdam
Link:
