Gov’t Mule, 10 juli 2012
Poppodium Metropool, Hengelo
Het gebeurt niet vaak dat het Amerikaanse bluesrock-gezelschap Gov’t Mule in Europa optreedt. En als dat dan gebeurt is Zware Metalen er als de kippen bij om de gelegenheid aan te grijpen om verslag te doen van een marathonsessie blues rock.
Gov’t Mule is een trio onder aanvoering van zanger/gitarist Warren Haynes dat in 1994 onstaat als project van The Allman Brothers Band-tour bassist Allen Woody en eerdergenoemde zanger/gitarist. Samen met drummer Matt Abts worden al snel drie lekkere bluesrock-platen uitgebracht waar de grenzen van het genre werden opgezocht en meermalen overschreden. Het project wordt een band. In augustus 2000 overlijdt bassist Woody. Warren Haynes besluit door te gaan met Gov’t Mule. Nieuw in het geluid zijn dan de toetsen en de opvolgende studioplaten zijn nog een stuk avontuurlijker, maar minder blues georiënteerd. Optredens van Gov’t Mule zijn legendarisch. De band speelt standaard langer dan drie uur en praktisch iedere avond wordt er een andere set gespeeld. Waarbij het niet ongewoon is dat er iedere avond een geheel nieuwe setlist is.
De Metropool in Hengelo is vanavond stijf uitverkocht en door de gunstige ligging voor onze oosterburen ook goed gevuld met Duitsers. Gelet op de live-reputatie van de heren is het aanvangstijdstip bewust op 20.00 uur gezet en is er geen voorprogramma. Iets door achten verschijnt het kwartet onder aanvoering van de steeds meer uitdijende Warren Haynes op het bescheiden aangeklede podium. Geen fancy aankondigingen, geen schreeuwende backdrop of wat al dies meer zij. Vanaf opener Hammer & Nails is het duidelijk dat het vandaag maar om één ding te doen is: muziek in zijn meest pure vorm. Verdeeld over twee sets plus een toegift krijgen we eigen nummers, instrumentale jams en covers te horen. Complete nummers van derden (van War Pigs van Black Sabbath tot How Many More Years van Howlin’ Wolf) tot stukjes Beach Boys en Jimi Hendrix in Kind Of Bird in de verschillende improvisaties. Voor ieder wat wils dus.
Warren Haynes is natuurlijk het boegbeeld van de band, maar een bijzondere vermelding moet er ook zijn voor de kleine drummer Matt Abts. Met een heel bescheiden kit weet hij niet alleen een heel indrukwekkend geluid neer te zetten, maar toont hij ook dat subtiel vaak beter is dan kneiterhard. Indrukwekkend. Persoonlijk ben ik minder te spreken over het slordige spel van toetsenist Danny Louis. De beste man is te veel bezig met draaien aan de knoppen en het wisselen van klavier om strak spel te leveren. Een smetje wat mij betreft dat afbreuk doet aan het welhaast vlekkeloze spel van de overige drie heren.
Favorieten als Banks Of The Deep End, Monday Mourning Meltdown, Larger Than Life en Fallen Down passeren de revue. En ondanks dat de band veel materiaal brengt mis ik nummers als Mule, Slackjaw Jezebel. Een dag later worden die songs dan weer wel ten gehore gebracht tijdens een show in Duitsland. En het aardige is weer dat daar geen enkel nummer wordt gespeeld dat in Hengelo heeft geklonken. Zo zie je maar. Eén keer Gov’t Mule zien is bij lange na niet genoeg. Ik hoop dat de heren nog eens langskomen. Ik ben zeker van de partij. Al is een nieuwe studioplaat na ruim drie jaar ook wel gewenst.
Set 1
- Hammer & Nails
- Thelonius Beck
- Banks Of The Deep End
- Thorazine Shuffle
- Fallen Down
- The Other One Jam
- Wandering Child
- Monday Mourning Meltdown
- Kind Of Bird
Set 2
- War Pigs
- Larger Than Life
- Mr. Big
- Have Mercy On The Criminal
- Patchwork Quilt
- Forevermore + drumsolo
- Any Open Window
- Brand New Angel
Toegift
- How Many More Years
- Red House
Links