De alom geprezen Franse metalformatie Gojira stond 26 maart in een uitverkocht TivoliVredenburg. De band heeft zijn reputatie in de afgelopen twintig jaar (het Godzilla-tijdperk meegerekend) gestaag opgebouwd en is inmiddels met geen mogelijkheid meer weg te denken uit de progressieve metal-arena. Zeker na het uitbrengen van Magma in 2016, het album dat onverhoopt bij momenten een emotioneel geladen nevel meekreeg doordat de broertjes Duplantier hun moeder verloren aan kanker tijdens de opnamen, maar dat misschien wel mede hierdoor des te krachtiger voor het voetlicht komt. Ondanks de koerswijziging die dit album met zich meebrengt, Joe Duplantier haalt bijvoorbeeld veel vaker zijn cleane stemgeluid van stal en een nummer als The Shooting Star klinkt opvallend gedeisd vergeleken met eerder werk, maar deze band weet mede door (of misschien wel dankzij) hun stoutmoedige muzikale evolutie ontzag in te boezemen. Met technische hoogstandjes en thematische diepgang over de grote thema’s als leven en dood en een niet al te vrolijke boodschap als het gaat om het voortbestaan van de planeet.
Er zijn vanavond hoe dan ook de nodige fijnproevers vanuit alle hoeken en gaten in het land afgereisd naar het mooie en centraal gelegen Utrecht om de muzikale superioriteit van de Fransmannen live te appreciëren. Want Gojira doet ertoe. Sterker nog: Gojira heeft een unieke, zwaarbeladen sound ontwikkeld – die tegelijk klopt tot in de finesses – en is daarmee volkomen contemporain, ofwel voorhoedemateriaal.
In het voorprogramma neemt Gojira het Amerikaanse Car Bomb en Code Orange mee. Door omstandigheden lukt het uw anonieme verslaggeefster van dienst niet om op tijd te arriveren voor Car Bomb, maar gelukkig staat ze paraat bij aanvang van Code Orange. En deze formatie brengt precies de juiste, intense sfeer mee om het publiek op te warmen voor het optreden van hun Franse wapenbroeders later deze avond. Met tamelijk gecompliceerd in elkaar stekende composities, de drummer en gitarist afwisselend op zang en het nodige elektronisch vernuft, breit Code Orange hun muzikale brei evenwel op inventieve wijze bijeen. De nummers klinken fel en energiek, bij tijd en wijle een tikje geagiteerd. En de bandleden maken stuk voor stuk de meest lenige sprongen tijdens het spelen van hun mix aan metalcore/industrialen/noise en bedanken het publiek ondertussen meermaals voor ‘being early’. Op het podium is er echter veel meer beweging dan onder de toehoorders, maar het is niet ondenkbaar dat men de krachten spaart voor dat wat gaat komen.
De entree van Gojira verloopt in stijl en wordt vergezeld door beelden van een uitbarstende vulkaan. Zodra de heren acte de présence geven verandert de zaal in een kolkende massa. Gojira toont zich machtig, het publiek vanaf het eerste nummer uitzinnig.
Met een hoofdrol voor album Magma wordt de aftrap verzorgd met Only Pain. Gevolgd door The Heaviest Matter of the Universe van het album From Mars to Sirius uit 2005, waarna ook Silvera, Stranded, The Cell, The Shooting Star en Pray van album Magma in vol ornaat voorbijkomen. In de moshpit, die zo langzamerhand gigantische proporties heeft aangenomen, gaat het er allerminst zachtzinnig aan toe.
Joe Duplantier raakt tussen de bedrijven door niet uitgepraat over de ‘beautiful venue’ en ‘the beautiful people’ aanwezig in zaal Ronda… ‘people everywhere’. ‘Even the ugly ones are cute’, aldus de frontman. En het is niet de eerste keer dat uw verslaggeefster artiesten zo begeesterd hoort praten over de locatie: deze zaal doet iets met artiesten én publiek waardoor een optreden net dat beetje extra magie lijkt te krijgen en de chemie tussen artiest en toeschouwer wordt versterkt. Maar Gojira weet het allemaal precies zo uit te kienen dat het zwaartepunt in de muziek zelf besloten ligt. Het lichtwerk, de performance van de vier heren an sich – het is vermakelijk en van tijd tot tijd haast vertederend om naar te kijken, maar het venijn zit hem in de uitstekende, muzikale controle. Om met Joe Duplantier te spreken: ‘It’s all about the Now. There’s nothing but the Now.’ En met een dubbele toegift in de vorm van Oroborus en Vacuity, stuurt Gojira haar trouwe aanhang, een enkeling in het gelukkige bezit van een plectrum, drumstok of amicale handdruk van één van de bandleden – die overigens niet van het podium zijn weg te slaan -, verzadigd en wel huiswaarts.
Een avond als deze? In één woord. Fenomenaal.
Datum en locatie:
26 maart 2017, TivoliVredenburg, Utrecht
Link: