Enslaved, Audrey Horne en Krakow
15 november 2008, Poppodium Romein te Leeuwarden
Zo zie je een band tien jaar niet en zo zit er nog niet een jaar tussen het ene en het volgende Enslaved concert. Vorig jaar ben
ik nog speciaal naar
Nijmegen
afgereisd om de band aan het werk te zien, maar nu is het voor mij gelukkig een stuk dichterbij: Poppodium Romein te Leeuwarden.
Bij binnenkomst zie ik dat er in de zomerperiode veel werk is verricht om de zaal qua uitstraling en functionaliteit te verbeteren en
het ziet er inderdaad een stuk beter en professioneler uit dan eerst! Het oog wil ook wat, nietwaar? Achter het podium is speciaal voor dit
concert
een levensgroot scherm geplant, dit om het optreden visueel een extra dimensie te geven. Aan de omstandigheden kan het dus eigenlijk
niet liggen.
Eerste band van de avond is Krakow, eveneens afkomstig uit Noorwegen. Qua stijl niet echt in het verlengde
van de hoofdact, maar gerockt wordt er des te meer. Norse stoner metal zonder teveel poeha en ja, dat is best lekker om zo’n avond
mee te beginnen natuurlijk. Bassist Frode staat lekker te ronken en legt zijn onverstaanbare schorre schreeuwstem over de
zwaardere gitaarstukken en op die momenten zijn er behoorlijke wat Neurosis en (oude) Mastodon invloeden te bespeuren. Ook gitarist René
doet vocaal een duit in het zakje, maar zorgt voor een wat toegankelijkere cleane zang. Hij is bepaald geen zangwonder, maar vooruit, het kan
er mee door. Hoewel drummer Christopher op zich zijn ding aardig doet, is hij toch wel de zwakste schakel van de band. Niet dat ie grove
fouten maakt, maar qua strakheid zweeft het af en toe wat. Niet superstorend, maar bij dit soort muziek zeker wel opvallend.
Maar ik heb me verder prima vermaakt met deze openingsact!
Het verschil in drummers wordt nog eens pijnlijk duidelijk op het moment dat Audrey Horne het eerste
nummer inzet. Kjetil Greve laat even zien hoe het moet en ziet er technisch ook een stuk beter en geschoolder uit. Muzikaal is het wel weer
een totaal andere band. Oorspronkelijk zou ook Stonegard het podium nu moeten betreden, maar omdat die onlangs de gitaren
in de wilgen gehangen hebben, is de andere band van Enslaved-gitarist Arve Isdal (Ice Dale) gevraagd om het gat op te vullen.
Aan de afwisseling zal het dus zeker niet liggen vanavond, maar het contrast is toch wel erg groot. Audrey Horne is meer een
harde melodieuze rockband en doet dit met een behoorlijke dosis toetsen. Je zou het af en toe een moderne, bombastische versie van
Faith No More
kunnen noemen.
Zanger Toschie is er één van het type love-it-or-hate-it. Zijn nogal schreeuwerige zang is nogal aanwezig en staat mij
persoonlijk niet echt aan,
maar er zullen vast mensen zijn die hier geen enkel probleem mee hebben. Uitstraling heeft ie in ieder geval wel, want van verlegenheid
zou je ‘m absoluut niet kunnen betichten. Hij weet natuurlijk dat normaalgesproken het publiek wat gemiddeld op Enslaved afkomt niet
direct zal weglopen met een band als Audrey Horne, maar hij krijgt de mensen toch nog behoorlijk enthousiast! Persoonlijk vind ik
vooral het wat experimentelere en wat minder voorspelbare werk van het laatste album Le Fol de moeite waard: Jaws en
Threshold zijn meer dan positieve uitschieters!
Een uitstekende band, die helaas misschien niet helemaal op z’n plek is, maar wel een goeie indruk achterlaat.
Snel pissen, bier halen en richting podium voor hoofdact Enslaved. Tenminste dat was de bedoeling. Veel mensen dachten met mij hetzelfde en zo sta
je met een overvolle blaas in de rij te wachten. Drie pisbakken op een publiek van een mannetje of 300 is
natuurlijk niet veel, vooral tijdens de pauze tussen de bands door is het natuurlijk dringen geblazen. Maar goed, zo blijft er altijd wel
iets te mekkeren natuurlijk. Romein heeft een van mijn all-time favoriete bands geboekt, dus klagen doe ik zeker niet. Enslaved
gaat de tent op z’n kop zetten, ik weet het zeker, ook aangezien de laatste parel Vertebrae zich alweer genesteld heeft ergens
hoog in mijn uiteindelijke jaarlijst. De band trapt af met het fenomenale Clouds, openingsnummer van het genoemde nieuwe album.
Het geluid is meteen uitstekend en ik kan kippenvel en een glimlach al meteen niet onderdrukken. De cleane zang van Herbrand Larsen
is nog een beetje weggedrukt naar de achtergrond, maar dit wordt gaandeweg het concert gelukkig beter. Hoogtepunt vind ik eigenlijk, net
als in Nijmegen vorig jaar, opnieuw Fusion of Sense and Earth. Dit nummer zal me volgens mij nooit vervelen, aangezien het
zowel qua sfeer als qua muzikaliteit van topniveau is en natuurlijk omdat het één van de beste riffs ooit kent! Echt geniaal!
Naast
nieuwe knallers als New Dawn, Ground (met die prachtige solo van Ice Dale!), The Watcher en To the Coast worden
uiteraard ook de liefhebbers van het oudere werk op hun wenken bediend: As Fire Swept Clean the Earth, Allfadr Odin, Eld
doen het erg goed bij het Friese publiek en als afsluiters worden nog Isa en Jotunblod de zaal ingeslingerd. Hoewel ik
de band niet zo enthousiast vind overkomen als de vorige keer, druipt de ervaring en de speelvreugde af van de hele band. Zanger/bassist
Grutle lijkt overigens altijd een goed humeur te hebben, dus daar kan het ook niet aan liggen. Enslaved is uitgegroeid tot een van
de steunpilaren van de gehele (Noorse) metalscene en zal deze status ook nooit meer verliezen. 15 november 2008 was in ieder geval
weer een avond om nooit meer te vergeten…
Link: