De tiende editie van Drachten Deathfest was een feit. De verzameling van internationale acts aangevuld met het betere werk van eigen bodem, trok ook dit jaar weer een uitverkochte Iduna. Met headliner Carcass, het kartel van Brujeria, de doorstart van Pungent Stench en de Nederlandse topacts God Dethroned en Bodyfarm, stond er dan ook een dijk van een line-up. Verslaggever Ruben was erbij voor deze jubileumeditie en deed verslag.
Na weken van grijze luchten en dichte mist brak vandaag eindelijk de zon weer eens door. Toch kozen ik en een paar honderd anderen ervoor om de dag in de betonnen tombe van de Iduna te besteden. De tiende editie van Drachten Deathfest is vandaag en dat kan het zonlicht niet verdragen.
Het Finse Rotten Sound trapt het festival af in de grote zaal. Kwart over twee ‘s middags en nu al hardcore punk. Ze krijgen maar een half uur, maar de nummers zijn kort en dus wordt er aardig wat gespeeld. Door het dikke accent van de frontman zijn de meeste titels niet op te maken, maar het nummer Lazy Asses wordt opgedragen aan iedereen die er nog niet is op de vroege middag. Bij het laatste nummer start een kleine moshpit, die bezoekers kun je dus niet lui noemen. Na dertig minuten blaffen en blastbeats zit de tijd er alweer op. Een sterke opening van de dag die direct de toon zet.
Twintig minuten is alles wat er nodig is om om te bouwen voor Bodyfarm. Eigenlijk zou Baest hier spelen, maar die vielen uit en deze mannen waren niet te beroerd om in te vallen. En daar heeft de organisatie een prima reservespeler in gevonden. Deze heren gaan al een poosje mee in het Nederlandse deathmetalcircuit en hebben inmiddels prima werk afgeleverd. De vorig jaar uitgekomen EP Malicious Ecstasy krijgt hier wat aandacht. Melodieuze gitaarpartijen en stevige blastbeats houden het aanwezige publiek in beweging. Bodyfarm weet zichzelf prima te profileren op deze goed gevulde dag en zet een van de betere optredens van vandaag neer.
In de kleine zaal speelt een andere groep Nederlanders. Abrupt Demise mag het kleine podium openen. De brutal deathmetalformatie mag hier een half uur staan raggen en blaffen. De flauwe grappen tussendoor laten doorschemeren dat ze het zelf niet zo serieus nemen. Misschien ook wel beter, want dit magere optreden zet ze niet in een goed daglicht. Door de gordijnen heen vallen de zonnestralen het zaaltje binnen. Het zorgt dan toch voor een knagend stemmetje achterin mijn hoofd wat ik hier eigenlijk doe op deze mooie dag. Niet de beste vertoning van de heren die echt wel wat beters in hun mars moeten hebben. De split EP die ze vorig jaar met Putrified Corpse hebben uitgebracht werd hier in ieder geval goed ontvangen. In deze kleine zaal bleef de sfeer toch wat achter.
Misschien wel de opvallendste naam op de line-up vandaag is Pungent Stench. Wie de oorsprong van het goregrind genre probeert aan te wijzen kan een goed argument maken voor de Zwitserse band. Hoewel het drietal zichzelf Pungent Stench noemt is de officiële naam Schirenc Plays Pungent Stench. Martin Schirenc is het enige constante lid van de band als gitarist en vocalist, inmiddels is ook originele bassist Jacek Perkowski weer aangeschoven na bijna dertig jaar afwezigheid.
De proto-goregrind klanken zijn nog goed te horen. Het is wel duidelijk dat voor Schirenc deze band alles is. De man gaat er vol voor en geniet zichtbaar. Gore materie over Blood, Pus and Gastric Juice en extreme verminkingen komen voorbij. Maar als afsluiter horen we Viva La Muerte, waar een duidelijke melodie in zit. Een toepasselijke Spaanstalige voorbode op wat er na deze band op dit podium staat.
Voordat het zover is kunnen we ons weer de kleine zaal in wurmen voor een optreden van Suffering Quota. De Nederlandse grindcoreband timmert al een tijdje aan de weg en mag de boel nu hier in Drachten verbouwen. Dat wil niet echt lukken, want de jonge hond die ze voor de kar hebben gespannen is vooral bezig zichzelf op te fokken en doet weinig met het publiek. Eerste moet het vest uit en later ook het shirt, want als je zestig procent van je lichaam onder de tatoeages hebt zitten moet dat wel zichtbaar zijn natuurlijk.
De podiumlampen zijn inmiddels defect en gaan de rest van de dag ook niet meer aan, wat ondanks de herrie die de mannen produceren voor een levenloos geheel zorgt. Deze heren weten in een half uur meer dan twintig nummers eruit te knallen. En dan kun je er toch niet zo goed inkomen.
Een van de topacts vandaag is het Amerikaanse Brujeria. Ook na de dood van beide vocalisten vorig jaar gaat de band door. Natuurlijk niet zonder stil te staan bij het overlijden van grondlegger Juan Brujo en Pinche Peach. Opvallende afwezige is backingvocaliste La Encabroada, die het als Jessica Pimentel ongetwijfeld te druk heeft met al haar andere projecten.
Het kan het publiek niks schelen, die zijn hier duidelijk om een keer compleet los te gaan. De aandacht moet bij de pit blijven wil je niet meegesleurd worden in het geweld. De beuk gaat er goed in tijdens de volledig Spaanstalige set. Hoewel de groep zich stijlt naar kansloze drillrappers compleet met machetes die Mexicaanse drugkartelleden moeten voorstellen, maakt de band keiharde grindcore die hier goed in de smaak valt. Ook met mijn twee jaar Spaans op de middelbare school kan ik nog maar weinig verstaan van wat de band aankondigt, maar Colas de Rata kan ik eruit pikken en de rest gaat vooral over marihuana. De frontman vraagt zelfs aan het publiek of ze een jointje mogen bietsen, waar natuurlijk gehoor aan wordt gegeven. Ook in de outro wordt de Macarena vervangen voor het stonedmakende plantje. Het had ook niet langer dan de 45 minuten moeten duren, want dan was de energie wel weggeweest bij de band.
Vier kale mannen met baarden uit Brabant vormen Necrotesque. Een relatief nieuwe band die old school deathmetal maken. En niet geheel onverdienstelijk. Met twee albums op zak en net een week geleden de split EP met het Zweedse Gravestone uitgebracht, zijn de heren hard op weg om wat van zichzelf te maken.
Zware riffs en diepe grunts worden het kleine zaaltje ingeslingerd. Van de nieuwe split horen we Legions of Rot, van de andere albums de eerste twee nummers die soms meer dan zes minuten duren. Dat hebben we nog niet gezien in deze zaal en het werpt direct zijn vruchten af. Als je maar vijf nummers speelt in je half uurtje speeltijd hebben die nummers meer ruimte om te ademen en dat wordt gewaardeerd door deze redacteur en ook het andere aanwezige publiek dat graag een rondje rond de prominent aanwezige zuil voor het podium stampt.
35 jaar, zo lang bestaat God Dethroned inmiddels al. De trots van het Noorden is al twee keer opgedoekt, maar nooit voor lang. Inmiddels stoomt de band toch alweer tien jaar volle vaart vooruit met vorig jaar het uitstekende The Judas Paradox dat via nieuw label Reigning Phoenix uit kwam. Daar horen we drie nummers van vanavond maar we gaan ook terug naar 1999 met The Serpent King en Boiling Blood.
God Dethroned doet wederom niks onder voor de andere bands op dit podium vandaag. Sterker nog, ze zijn een van de betere acts van de dag. Henri Sattler heeft duidelijk een bak aan podiumervaring en de band die nu om hem heen staat gaat er ook volledig voor. We zien de man zichtbaar in zijn element en hier staat niet iemand die er de brui aan wil geven. Sterke nummers en een enthousiast publiek zorgen voor een elektrische sfeer in de zaal. IJzersterk optreden van de heren. Laten we hopen dat ze dit nog heel lang vol gaan houden.
Eigenlijk zouden de heren van Unlocked hier vorig jaar al spelen, maar dat ging toen niet door. Vandaag mogen ze het kleine podium afsluiten. Het eerste nummer heb ik verstek moeten laten gaan, want het is zowaar druk hier. De nieuwe deathmetalband heeft vorig jaar hun debuutplaat Bedlamite uitgebracht en het tweede album staat al in de startblokken. Als voorproefje daarvan horen we het nummer Written Woes.
15 jaar geleden had gitarist Benny ook al een band met de naam Unlocked opgericht, maar die kan in de doofpot want het doet er niet meer toe. De oud-Prostitute Disfigurement-gitarist heeft het brutal deathmetalgenre meegenomen in deze nieuwe formatie en beukt er flink op los met nummers als Bloodcult en Shackled in Irons. Het publiek doet gretig mee wat een beetje moeilijk is in de kleine zaal met grote zuil voor het podium, dus het voelt wat knus. Zeker als er mensen zijn wiens idee van moshen anderen om de nek hangen en ze hardhandig naar de andere kant van de zaal te slingeren is. Leer je etiquette mensen!
Na negen andere bands en zes en half uur later staan we op onze laatste benen voor headliner Carcass. Ook voor deze band kun je een goed argument maken als eerste grindcoreband, maar dat behoort tot een ver en grijs verleden voor de mannen en we horen vooral later werk. Interessant genoeg kun je Carcass dus ook aanwijzen als een van de eerste melodische deathmetalbands. Dat album, Heartwork, is wat we hier vanavond vooral te horen krijgen. Maar ook het oude grindcorewerk Pyosisfied passeert de revue. De band is daarmee een fascinerende mix van totaal verschillende genres. Een technisch hoogstandje van de avond. Ze zijn ook de enige band die een drumsolo spelen vandaag.
Op papier is het dan ook de ideale headliner van dit festival vol deathmetal en grindcore acts, maar de focus is uiteindelijk toch te technisch om er de wervelende afsluiter van te maken die de organisatie er misschien van verwacht had. Het publiek wil duidelijk helemaal los, er komen stagedivers het podium op en dat is inmiddels traditie op dit feest, maar het wordt duidelijk niet gewaardeerd door frontman Jeff Walker. De man maakt de hele set een geïrriteerde indruk en lijkt er weinig lol in te hebben. Wel krijgen we de toegift en met een stalen gezicht werkt de man zijn setlist af.
Wat een profs. Walker en gitarist Bill Steer zijn visionaire muzikanten en weten de laatste beetjes energie uit het publiek te persen. Al lijken ze er zelf dus niet veel plezier in te hebben, het aanwezige publiek gaat in ieder geval met een voldaan gevoel naar huis.
De tiende editie van Drachten Deathfest was wederom een succes. Een uitverkocht feest van brute herrie waar ook Nederlands talent de kans krijgt zich te laten zien. God Dethroned weet zichzelf te meten met het legendarische Carcass. Brujeria sloopt de tent in een taal die zelfs de Friezen niet kunnen verstaan. Pungent Stench werd in leven gehouden en jonge honden kregen de kans zich te laten zien. Dit format is een groot succes en het is hopen dat de Iduna dit blijft organiseren.
Datum en locatie
2 februari 2025, Iduna, Drachten
Link: