Dio – 06-10-2005, Effenaar – Eindhoven
Vervelend weekje voor uw recensent, met op maandag Jon Oliva en nu dus Ronnie James Dio. Er zijn weken dat ik minder klassiekers live voor de kiezen krijg. Donderdag 6 oktober staat al een tijdje rood onderstreept in mijn agenda, op deze datum strijkt namelijk de overgrootvader van de hard rock neer op vaderlandse bodem en dat wil ik niet missen, te meer omdat elk bezoekje van Ronnie James Dio de laatste kan zijn.
Gelukkig zijn er meer mensen die er zo over denken, zodat de gloednieuwe Effenaar in Eindhoven vanavond lekker volloopt voor “An Evening With Dio”, zoals het gebeuren ook wel wordt geadverteerd. De eerste verrassing die de aanwezigen wellicht te wachten staat is de terugkeer van gitarist Doug Aldrich, reeds eerder aanwezig op het Killing The Dragon-album en de daaropvolgende tour waar de Evil Or Divine-DVD uit voortvloeide. De inmiddels bij Whitesnake actieve Aldrich vervangt op de rest van de tournee Craig Goldy, die met een hardnekkige armblessure diende af te haken. Er gaan echter geruchten dat hier meer aan de hand is dan alleen een blessure en dat de demon genaamd alcohol ook een dikke vinger in de pap heeft. Geruchten die ook nog worden gevoed door het feit dat Aldrich mee gaat schrijven aan het nieuwe Dio-album waar de heren direct na het beëindigen van de huidige tournee mee zullen starten. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Het heerlijk avondje gaat van start met de Rainbow-klassieker Tarot Woman, gevolgd door het eerste hoogtepuntje van de avond, een schitterende uitvoering van Black Sabbath’s Sign Of The Southern Cross, met zijn onmiskenbare Iommi-riff. Na het van The Last In Line afkomstige One Night In The City zit de warming-up erop en wordt het hoofdmenu opgediend in de vorm van het gehele Holy Diver-album, dat wordt ingeleid met een animatiefilmpje. Overbodig natuurlijk om hier alle nummers van dat album op te gaan noemen, want vanaf Stand Up And Shout tot en met Shame On The Night wordt gewoon alles gespeeld, dus ook mijn persoonlijke favoriet Don’t Talk To Strangers. Misschien wel net zo overbodig is de slaapverwekkende drumsolo van Simon Wright aan het einde van Gypsy, wat de vaart er behoorlijk uit haalt. En wat is er overbodiger dan te melden dat Ronnie’s stem weer eens fantastisch klonk. Hoe oud moet deze kanjer in vredesnaam worden vooraleer de sleet op zijn stembanden komt. Het lijkt voorlopig nog verre toekomstmuziek en dat stemt mij zeer gelukkig.
De Holy Diver uitvoering wordt afgesloten met een solospot van Doug Aldrich, die mij wél kan bekoren. Vervolgens komt het pre-Dio tijdperk weer aan de beurt middels Rainbow, dat wordt vertegenwoordigd door Gates Of Babylon, het onvermijdelijke Man On The Silver Mountain en Long Live Rock And Roll, terwijl Sabbath weer voorbij komt met een heerlijke uitvoering van de tijdloze klassieker Heaven And Hell. Het felrode licht dat tijdens een passage in dit nummer op het verder pikdonkere podium in het gezicht van de King Of Rock And Roll schijnt geeft een mooi demonisch effect. En een nostalgische avond als dit verdient uiteraard een passende afsluiting, die het dan ook krijgt in de vorm van The Last In Line en als ultieme afsluiter mijn Dio-favoriet aller tijden, een spetterende uitvoering van het heerlijk opzwepende We Rock, dat mij vier meter kippenvel over mijn hele lijf bezorgt, wat mij de laatste tijd wel vaker is overkomen, maar dit terzijde. Na twee uur(!) genieten zit het er helaas weer op en nemen de heren Dio, Aldrich, Wright, bassist en poseur Rudy Sarzo en toetsenist Scott Warren voor de laatste keer een welverdiende ovatie in ontvangst.
Wat ik hier niet onvermeld wil laten is mijn indruk over de nieuwe Effenaar, die uitermate positief uitvalt. De kritiek van een enkeling dat het te modern is en daardoor kil en sfeerloos lap ik aan mijn laars. Sfeer maak je met elkaar, al sta je met z’n allen in een koelkast. Een pluim voor de drankvoorziening, die er voor zorgt dat de aanwezigen met een flesje(!) of glas(!) bier (of fris natuurlijk) van de muziek kunnen genieten. Zo kan het dus ook, weg met die plastic troep. Hulde hiervoor. Helaas was fotograferen vanavond verboden, waardoor jullie, gewaardeerde lezers en lezeressen, het hier moeten doen met mijn stukje tekst.
Links: